γράφει ο Γιώργος Χρηστέας για το βιβλίο της Φανής Χούρσογλου Κατόπιν εορτής | οδός Πανός, τχ. 182, σσ. 138 και 139
«… εκκολαπτόμενη ποιήτρια λοιπόν – ή πεζογράφος; θα φανεί· πάντως μια συγγραφέας με μεστό λόγο· ευαισθησίες· αίσθημα οξύ· ματιά απαστράπτουσα· διάθεση ανατροπής· φράση κοφτή· στακάτη και γραφή κατάδική της, που ’χει κάτι ερμητικό, κάτι sui generis, περίκλειστο εντός της.»
Κατόπιν εορτής — ο τίτλος του πρώτου βιβλίου της Φανής Χούρσογλου — και έπεται ο, παραπλανητικός κατά τη γνώμη μου, υπότιτλος που το συνοδεύει — Μικρές ιστορίες.
Διαβάζοντάς το όμως, θα επέλεγα υπότιτλο σαν — ποιητικές ιστορίες, ή πεζά ποιήματα∙ αφού ποίηση αναβλύζει απ’ όλες τις σελίδες του σχεδόν∙ ποίηση που εκφέρεται σε πεζό, μα δίνει αλάνθαστα το στίγμα της∙ διάθεση εικονοκλαστική, σουρεαλιστική συχνά, υποδόρια αγχωτική, διάστικτη από κοχλάζουσα ειρωνεία και οργισμένη φαντασία.
«… εκκολαπτόμενη ποιήτρια λοιπόν – ή πεζογράφος; θα φανεί· πάντως μια συγγραφέας με μεστό λόγο· ευαισθησίες· αίσθημα οξύ· ματιά απαστράπτουσα· διάθεση ανατροπής· φράση κοφτή· στακάτη και γραφή κατάδική της, που ’χει κάτι ερμητικό, κάτι sui generis, περίκλειστο εντός της.»
Διαβάζοντάς το όμως, θα επέλεγα υπότιτλο σαν — ποιητικές ιστορίες, ή πεζά ποιήματα∙ αφού ποίηση αναβλύζει απ’ όλες τις σελίδες του σχεδόν∙ ποίηση που εκφέρεται σε πεζό, μα δίνει αλάνθαστα το στίγμα της∙ διάθεση εικονοκλαστική, σουρεαλιστική συχνά, υποδόρια αγχωτική, διάστικτη από κοχλάζουσα ειρωνεία και οργισμένη φαντασία.
