Σταύρος Σταυρόπουλος & Friends • This Is (not) a Love Song

Κυριακή 15 Απριλίου 2018, στις 9 το βράδυ, στο Closer.

(Think about the Times ή This is (not) a Love Song)

Με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου Αυτό το ροκ δεν θα τελειώσει ποτέ, ο Σταύρος Σταυρόπουλος και η Απόπειρα σας προσκαλούν σε ένα ροκ πάρτι μέχρι το πρωί στο μπαρ Closer (Ναυαρίνου 12, Αθήνα 10680, τηλ. 210/3647437).
Στα decks του μαγαζιού ο Σταύρος Σταυρόπουλος παίζει τη μουσική της βραδιάς, τη μουσική των βιβλίων, την μουσική αυτής της αιώνιας διαδρομής.
Αποσπάσματα από το βιβλίο διαβάζουν οι: 
Δανάη Παπουτσή (συγγραφέας, ηθοποιός)
Τόνια Κοσμαδάκη (ποιήτρια)
Τζούλια Γκανάσου (συγγραφέας)
Μάτα Καστρισίου (συγγραφέας, ηθοποιός)
Φανή Χούρσογλου (συγγραφέας)
Μαρία Μανδάλου (ποιήτρια)
Ειρήνη Σταματοπούλου (συγγραφέας)
Βίβιαν Στεργίου (συγγραφέας)
Αννίτα Λουδάρου (συγγραφέας)
Πέλα Σουλτάτου (συγγραφέας)
Νάνα Παπαδάκη (ποιήτρια, ηθοποιός, σκηνοθέτις)
Βέρα Φραντζή (ποιήτρια)
Χαρά Τσιώλη (ηθοποιός)
Μαρία Μπακοπούλου (ποιήτρια)

Ανατυπώθηκαν «Τα Φώτα στο βάθος»

Ανατυπώθηκε και κυκλοφορεί η συλλογή Τα φώτα στο βάθος της Niemands Rose.
αφηγήσεις μικρού μήκους
σσ. 127, σχήμα 13 × 20,5 εκ.,
έκδοση χαρτόδετη,
I S B N 978-960-537-173-9,
Απόπειρα, Σεπτέμβριος 2016
Λ. Τ. 9 € + ΦΠΑ

Τα φώτα στο βάθος» έως τα τέλη Φλεβάρη

«Τα φώτα στο βάθος» πήραν παράταση έως τα τέλη Φλεβάρη.
Κάθε Πέμπτη στις 8.30 μ.μ. (με γενική είσοδο 10 €) και Παρασκευή στις 10 μ.μ. στο Από Μηχανής Θέατρο (Ακαδήμου 13, τηλ. κρατήσεων 6957/045138).

Σκηνοθεσία: Esther Andre Gonzalez
Με τους Αντωνία Γιαννούλη, Μάνο Καναβό, Ιζαμπέλλα Κογεβίνα, Κώστα Φαλελάκη
Κείμενα: Πέλα Σουλτάτου
Σκηνικά/Κοστούμια: Χρήστος Κωνσταντέλλος
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική Lost Bodies

Θεατροκριτική – «Τα φώτα στο βάθος»

Γράφει η «Α!κακία» | Παράδρομος,
17 Δεκεμβρίου 2014 »»



Τα φώτα στο βάθος, ο ίδιος μας ο εαυτός
{είδαμε: Τα φώτα στο βάθος, βασισμένο σε δέκα διηγήματα της Niemands Rose από το ομώνυμο βιβλίο, στο Από μηχανής Θέατρο}

«Κλείσε τα μάτια…»
Μ’ αυτή τη φράση, οι τέσσερις ηθοποιοί προσκαλούν το θεατή να τους ακολουθήσει  χωρίς προκαταλήψεις σε ένα ταξίδι που ξεκινά από μια παραλία της Νότιας Κρήτης, ένα  καλοκαίρι. Ένα ταξίδι ουσιαστικά σε όλο τον κόσμο, στο Λονδίνο, στο Δουβλίνο, στην Ολλανδία, στη Λιβύη, στη Βραζιλία, στο διπλανό διαμέρισμα. Να ζήσει και αυτός εμπειρίες και να συναντήσει ανθρώπους: μια μητέρα που πονάει για το παιδί της στον πόλεμο, έναν νέο με όνειρα που σκοτώνεται από λάθος, τον εραστή-θύμα, την Ιρένε, το παιδί που μεγαλώνει χωρίς να καταλαβαίνει γιατί είναι κακό να ζωγραφίζει πριγκίπισσες.

«Τα φώτα στο βάθος» της Niemands Rose στο «Από Μηχανής Θέατρο»

Την Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014 η θεατρική εταιρεία Έβδομη Θύρα παρουσιάζει την καινούρια της παράσταση Τα φώτα στο βάθος στο Από Μηχανής Θέατρο.
Το υλικό της παράστασης αποτελούν δέκα διηγήματα από το ομώνυμο βιβλίο της Niemands Rose. Μονόλογοι, αποσπάσματα  διαλόγων φιλοσοφικών, πολιτικών κι ερωτικών διανθισμένων με  μουσική , συνθέτουν το παζλ μιας παράστασης που καλεί τον θεατή να κοιτάξει τον εαυτό του και τον «Άλλο» στο βάθος της νύχτας, της απελπισίας, του εγκλήματος, της αδικίας και να ανακαλύψει στον ορίζοντα τα ανεπαίσθητα φωτεινά σημεία, την αλληλεγγύη, την αγάπη, τη χαρά.
Τη νύχτα, σε μια ακρογιαλιά, μια παρέα φίλων διηγούνται ιστορίες που έχουν ζήσει, διαβάσει ή επινοήσει. Το δειλινό ενός κόσμου. Τέσσερις ηθοποιοί επί σκηνής, θα δανείσουν τη φωνή και το σώμα τους στο «δράμα μιας ολόκληρης ζωής»…

Τα φώτα στο βάθος σε 4η έκδοση

Κυκλοφόρησε σε 4. έκδοση, με την προσθήκη 2 νέων αφηγήσεων και με νέο εξώφυλλο, η συλλογή Τα φώτα στο βάθος της Niemands Rose.
αφηγήσεις μικρού μήκους
σσ. 127, σχήμα 13 × 20,5 εκ.,
έκδοση χαρτόδετη, I S B N 978-960-537-173-9,
έκδοση ηλεκτρονική, I S B N 978-960-537-174-6,
Απόπειρα, Σεπτέμβριος 2014

Η Niemands Rose στο Εργαστήρι του συγγραφέα

Fractal: Η γεωμετρία των ιδεών »»

Τα φώτα στο βάθος είναι μία συλλογή από τριάντα οκτώ αφηγήσεις μικρού μήκους. Τι σημαίνει «αφηγήσεις μικρού μήκους» και γιατί δεν επιλέξαμε, ο εκδοτικός οίκος και η συγγραφέας, έναν πιο συμβατικό όρο ως υπότιτλο στο εξώφυλλο του βιβλίου για να προσδιορίσουμε το είδος; Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα θα πρέπει να κινηθούμε στα ενδότερα του εργαστηρίου. Παρακαλώ, ακολουθήστε με…

Niemands Rose: Τα φώτα στο βάθος

πι άλφα | Κυριακή 8 Ιουνίου 2014 »»

Και να που ήρθε το πλήγωμα του χρόνου να γράψω ένα μικρό σημείωμα για ένα μπεστ σέλλερ (!) του 2013.

Η Niemands Rose αποφάσισε να μπλογκάρει πάνω στο χαρτί ώστε να τη διαβάζουμε και offline και αφού πρώτα με εκβίασε να αγοράσω ένα αντίτυπο του βιβλίου μου έστειλε και ένα ακόμα «με την ελπίδα να γίνει αφορμή για έναν νέο γύρο συνομιλιών, αυτή τη φορά εκ του συνεγγούς». Αμ δε αγαπητή Niemands Rose! Κάθισα και διάβασα 124 σελίδες από αυτά που ονομάζεις «αφηγήσεις μικρού μήκους» και θα τη γλυτώσεις με μόνο ένα γύρο συνομιλιών; Αρχικά αν δε μάθω την αλήθεια για την Αλίθια δε ξεμπερδεύουμε. Ο αναγνώστης θέλει σίκουελ, θέλει χάπι εντ, θέλει ανκόρ, θέλει δουλειά πολύ για να γυρίζει ο ήλιος ο τιμημένος.

Είναι σίγουρα μόνο η αρχή

Γράφει η Νατάσσα Παυλοπούλου | Ελεύθερος Τύπος
Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

Το πρώτο βιβλίο της γεννημένης στην Κρήτη Niemands Rose δικαιώνει όλους εκείνους τους σπουδαίους συγγραφείς της διπλανής πόρτας που μετράνε δυνάμεις και λογοτεχνικές δεξιότητες στο Διαδίκτυο. Από τον Αύγουστο μέχρι σήμερα «Του κανενός το ρόδο» όπως είναι το ψευδώνυμό της γράφει για όλα εκείνα που τη συγκινούν, τη θυμώνουν, την αγγίζουν σε ένα από τα πιο δημοφιλή ελληνικά blogs. Και κάπως έτσι πέρασε από την οθόνη στο χαρτί. Οι μικρού μήκους αφηγήσεις της δεν κατηγοροποιούνται. Δεν ανήκουν σε κανένα λογοτεχνικό είδος. Και γοητεύουν από την πρώτη στιγμή. Τα Φώτα στο βάθος, που οδεύουν ήδη στην τέταρτη επανέκδοση, είναι σίγουρα μόνο η αρχή.

Tα φώτα στο βάθος στο Λοκομοτίβα

Κατερίνα Μάτσα | Λοκομοτίβα,
28 Φεβρουαρίου 2014 »»

Πλήθος κόσμου ήταν στο Λοκομοτίβα την Παρασκευή 28 Φλεβάρη στην παρουσίαση του βιβλίου της Niemands Rose Tα φώτα στο βάθος, Aπόπειρα. Tην παρουσίαση έκανε η Kατερίνα Mάτσα και ακολούθησε συζήτηση με τη συγγραφέα.

Πρόκειται για μια συλλογή 38 διηγημάτων που μιλούν, με το δικό τους, ιδιαίτερο τρόπο για «αυτό το όνειρο που ονομάζουμε ανθρώπινη ζωή», όπως θα έλεγε ο συγγραφέας Ρόμπερ Βάλζερ, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, μέχρι το θάνατό του, στο ψυχιατρείο.

Η συγγραφέας της συλλογής διάλεξε ως διαδικτυακή ταυτότητα και στη συνέχεια ως ψευδώνυμο το στίχο του Εβραίου ποιητή Πάουλ Τσελάν «Του κανενός το ρόδο».

Τα φώτα στο βάθος στη Λοκομοτίβα

Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014, στις 7 το απόγευμα, παρουσίαση του βιβλίου «Τα φώτα στο βάθος» της Niemands Rose στο καφέ μπαρ Λοκομοτίβα (Σολωμού και Μπόταση 7, Εξάρχεια). Θα μιλήσει η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα.

«Τα φώτα στο βάθος» είναι μόνο η αρχή

Γράφει η Πηνελόπη Πετράκου (Βιβλιοκαφέ Έναστρον. 2. Συνάντηση νέων λογοτεχνών) | Τρίτη 11 Φεβρουρίου 2014

Τη Niemands Rose τη γνώρισα τότε που περιδιάβαινα στα ελληνικά ιστολόγια κι έτυχε να πέσω πάνω στην αιχμηρή της πένα και στην καταγγελτική φωνή που είχε το μπλογκ της, το οποίο διατηρεί από το 2007. Αισθανόμουν πως άκουγα, δεν διάβαζα, σπάνιο πράγμα. Υπήρχε κάτι πηγαίο και συμπαγές ταυτόχρονα, που δεν άφηνε αδιάφορο τον περαστικό. Αυτή τη δύναμη ξανασυνάντησα στο πιο επίσημο πόνημά της, στο πρώτο της βιβλίο, Tα φώτα στο βάθος, από τις εκδόσεις Απόπειρα.

Παρουσίαση υποψηφίων για το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 2013

Την Τρίτη 11 Φεβρουαρίου στις 20.30 στο Βιβλιοκαφέ Έναστρον (Σόλωνος 101) ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης και η Niemands Rose θα παρουσιάσουν τα βιβλία τους, Αλεπούδες στην πλαγιά (εκδόσεις Πατάκη) και Τα φώτα στο βάθος (Απόπειρα) αντίστοιχα, ως υποψήφιοι για το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 2013.

Έχουν ήδη παρουσιαστεί ο Γιάννης Τσίρμπας με το βιβλίο του Η Βικτώρια δεν υπάρχει (εκδόσεις Νεφέλη) και η Τζούλια Γκανάσου με το βιβλίο της Ως το τέλος (εκδόσεις Γκοβόστη).

Να αναζητήσουμε τα φωτεινά σημεία στο ζοφερό ορίζοντα

Η Niemands Rose μιλά στον Δρόμο για τα Φώτα στο βάθος και όχι μόνο…
Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο »»

Περνάω περιόδους που αμφισβητώ το ίδιο το διάβασμα. Γιατί να διαβάζουμε λογοτεχνία; «Έχουμε πολύ περισσότερη ποίηση στον κόσμο απ’ ό,τι δικαιοσύνη», λέει ένας ο ήρωας του Αόρατου του Paul Auster. Γιατί να σκύβεις πάνω από τις ζωές των άλλων; Μήπως για να ξεχάσεις τα δικά σου αδιέξοδα; Μήπως για να απογειωθείς από το ζοφερό περιβάλλον; Μήπως η δική σου ανάγνωση «υψηλής» λογοτεχνίας δεν διαφέρει στο βάθος από τον τρόπο που διαβάζουν δίπλα σου στο μετρό τα ευπώλητα, απελπισμένοι επιβάτες;

Με τέτοια διάθεση, διαβάζω ξαφνικά κάτι που μου ανατρέπει τον τρόπο σκέψης. Πολλές φορές νιώθω πως αδυνατώ να περιγράψω την πραγματική επίδραση που είχε ένα βιβλίο πάνω μου και αυτό μου συμβαίνει και με τα Φώτα στο βάθος της Niemands Rose (Εκδ. Απόπειρα). Μικρές ιστορίες γραμμένες με αληθινή μαστοριά, όπου καμία λέξη δεν περισσεύει. Κι όπου μια τελεία, μια λεξούλα, ένα αναπάντεχο τέλος, έχουν τη δύναμη του σοκ. Η συγγραφέας βλέπει και ακούει τον κόσμο γύρω της. Και δεν αρκείται να τον περιγράψει. Παίρνει θέση. Όχι ως εκπρόσωπος κάποιου ιερατείου που σου δείχνει με το βαρύ του δάχτυλο το δρόμο, αλλά ως ένας οδοιπόρος του 21ου αιώνα που μοιράζεται μαζί σου τη γνώση για τα μονοπάτια που βρήκε.
Υπάρχει και ο σαρκασμός, υπάρχει και η τρυφερότητα, υπάρχει η σκληρότητα, υπάρχει κι η ενσυναίσθηση. Η συγγραφέας καταφέρνει να δει με τα μάτια του άλλου: Εξαιρετική η προσέγγιση στο θρησκευτικό συναίσθημα που δεν συμμερίζεται αλλά και δεν το χλευάζει. Στην πραγματικότητα, για να μιλήσεις γι’ αυτό το εξαιρετικό βιβλίο θα έπρεπε να παρουσιάσεις, να αφηγηθείς μια-μια τις ιστορίες του.
Νιώθεις μια παράξενη συγγένεια με τη συγγραφέα, καθώς μετατρέπει σε λόγο αυτό που κι εσύ είχες στο μυαλό σου. Καθώς λοιπόν εκφράζεται, σε εκφράζει. Η κουβέντα μαζί της ήρθε ως φυσική συνέπεια-συνέχεια ενός διαλόγου που ξεκινά…

Τα σκοτεινά φώτα της Niemands Rose

Γράφει ο Στρατής Μπουρνάζος | Η Αυγή,
28.12.2013 »» και »»

NIEMANDS ROSE, Τα φώτα στο βάθος. Αφηγήσεις μικρού μήκους, εκδόσεις Απόπειρα, σελ. 124

Ο τίτλος και ο υπότιτλος μας εισάγουν κατευθείαν στην ατμόσφαιρα του τόμου: τόσο η εικόνα των φώτων που αχνοφέγγουν (ή τρεμοσβήνουν) στο βάθος, όσο και ο προσδιορισμός «μικρού μήκους» μας υποβάλλουν μια αίσθηση κινηματογραφική. Αίσθηση η οποία επιβεβαιώνεται και από τα κείμενα: τα κοντινά πλάνα, οι ανόμοιες επιταχύνσεις της αφήγησης, οι εικόνες και τα χρώματα, οι «προσωπογραφίες» και οι «τοπιογραφίες» συντείνουν σε αυτήν.

Τα κείμενα του τόμου θα μπορούσαμε να τα πούμε «διηγήματα». Δεν ξέρω όμως αν αυτός – ο γραμματολογικά ακριβής – χαρακτηρισμός μας βοηθάει να συλλάβουμε τα ουσιώδη γνωρίσματα της γραφής της Niemands Rose. Πολύ πιο διαφωτιστικός, για να τα αντιληφθούμε είναι, πιστεύω, ο χαρακτηρισμός του Φοίβου Παναγιωτίδη (στην κριτική του για Τα φώτα στο βάθος, στο www.bookpress.gr): “αυτομυθογραφίες ή αυτομυθοπλασίες” σε όλα τα κείμενα που συνθέτουν το βιβλίο υπάρχει αυτοαναφορικό έναυσμα». «Αυτομυθογραφίες», λοιπόν, και όχι αυτοβιογραφίες, αφού το αυτοαναφορικό έναυσμα δεν συνδέεται υποχρεωτικά με πραγματικά περιστατικά του βίου, αλλά μπορεί να απλώνεται σε γεγονότα και πράγματα που δεν ζήσαμε ποτέ, κι όμως μας είναι πιο πραγματικά, πιο οικεία και πιο δικά μας από τα δικά μας. Και αν πρέπει να διακρίνω, κατ’ ανάγκην επιγραμματικά, μερικά από τα γνωρίσματα αυτών των «αυτομυθοπλασιών» θα διάλεγα τη δύναμη της εικόνας, τη λαϊκότητα, το μαύρο χιούμορ, το πάθος και τα πάθη, την αγάπη για το σκοτεινό και το μη κανονικό – ένα «αγγελικό και μαύρο φως» διαχέεται και φωτίζει όλα τα κείμενα του τόμου.

Τα φώτα στο βάθος στο μπαρ-πολυχώρο Ghetto

Η ομάδα πολιτισμού και επικοινωνίας Area 51 και το βιβλιοπωλείο Discover σάς προσκαλούν στην παρουσίαση των αφηγήσεων μικρού μήκους τής Niemands Rose Τα φώτα στο βάθος 
το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013, στις 5 το απόγευμα, στο μπαρ-πολυχώρο Ghetto (Ευμήλου 8, Πάτρα).
Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο συγγραφέας Δημήτρης Γκιούλος, το μέλος του ΔΣ του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Πατρέων Σωτήρης Βλάχος και η μπλόγκερ Έλενα Καρανικόλου (Missy Merida) μέσω skype.

Niemands Rose: Σε λίγο θα κυκλοφορούμε με κωδικά ονόματα

Γράφει ο Δημήτρης Γκιούλος | Postin.gr,
Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013 »»

Με τη Νίμαντζ γνωριζόμαστε πολύ καιρό. Αυστηρά διαδικτυακά. Το Σάββατο φτάνει στην Πάτρα να παρουσιάσει το βιβλίο της (θα μιλήσει και η αφεντομουτσουνάρα μου για αυτό) και θα γνωριστούμε κι από κοντά. Πριν από αυτό κάναμε αυτή τη διαδικτυακή κουβέντα, βγήκαν μαχαίρια που κόψαν τα τσιγάρα πριν τα ανάψουμε και στο τέλος καταλήξαμε μονιασμένοι να περιμένουμε το Σάββατο. Αν δεν καταστραφεί ο κόσμος, αν το επιτρέψει η πιο δύσκολη Εθνική του κόσμου (Πατρών-Αθηνών).

Τα φώτα στο βάθος

Γράφει ο kostas.nik | «Υπάρχει άλλος δρόμος»,
Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013 »»

«Τώρα, τον ρωτούσε αμήχανα “Θα φτιάξω καφέ για μένα. Θα ήθελες λίγο;..” Της έγνεφε καταφατικά και μετά από δευτερόλεπτα συμπλήρωνε μηχανικά “Ναι, σε παρακαλώ”. Ναι, φτιαχνόταν να του φτιάχνει το καφέ. Στο φίλτρο αρωματισμένος βιολογικός καφές, και στην κούπα που είχε αγοράσει για κείνον, μισό κουταλάκι σακχαρίνη και μια ιδέα ημίπαχο γάλα. Τα σαρκώδη του χείλη έμοιαζαν να θηλάζουν τα χείλη του φλιτζανιού, καθώς με μισόκλειστα μάτια ρουφούσε μεγάλες γουλιές. Μετά, ξεγύμνωνε κάποιο σημείο του κορμιού του, άλλο κάθε φορά, και εκείνη με επιδέξιες ενέργειες του χτυπούσε την ινσουλίνη σε ενέσιμη μορφή. Αυτός, ίσως από αντιπάθεια προς τις σύριγγες ή συμπάθεια προς εκείνη, άφηνε πάντα ένα βαθύ αναστεναγμό. Μετά, τα σταθερά της χέρια θα υπέφεραν από έναν ελαφρύ τρόμο, που μάταια προσπαθούσε να κρύψει σκουπίζοντας τρυφερά το σημείο της ένεσης με βαμβάκι. Είχε καταλήξει να πιστεύει πως η μυρωδιά του τη παρέλυε. Μάταια αγόραζε τους πιο ακριβούς αρωματικούς καφέδες. Μάταια ψέκαζε με αρωματικά χώρου. Και η ακριβή κολόνια της, μάταιη και αυτή. Η μυρωδιά του σώματος του Μπέμ ήταν ακαταμάχητη.»

Τα φώτα στο βάθος είναι ο τίτλος του πρώτου βιβλίου της niemandsrose. Κατά τη παρουσίαση του, σε διάφορα ψηφιακά και μη μέσα, φρόντισε να μας ενημερώσει πως το νιώθει σαν παιδί της και τα συναισθήματα που την κατακλύζουν είναι ανάλογα. Ελκυστικό αλλά και άγνωστο. Ειδικά για κάποιον που δεν έχει, και δεν πρόκειται να, ζήσει το πόνο της γέννας. Μπορώ όμως να μιλήσω για τα συναισθήματα που γεννούν τα κείμενά της. Κείμενα που αποτέλεσαν άλλωστε τη πρώτη ύλη και των -τυπωμένων πια- αφηγήσεων μικρού μίκους. Είναι κείμενα γεμάτα νεύρο. Μπορείς να αντιληφθείς ότι η γράφουσα έχει σε κάθε ένα από αυτά ένα κεντρικό μήνυμα που πάρά τις περίτεχνες νοηματικές περιπλανήσεις δεν αφήνει ούτε στιγμή. Άλλoτε σύντομες, άλλoτε εκτεταμένες, πάντα όμως περιεκτικές. Ό,τι  ύφος και να έχουν οι περιπλανήσεις, το κεντρικό μύνημα στέκεται πάντοτε δίπλα τους υπενθυμίζοντας το σκοπό τους. Να σε οδηγήσουν στη κατανόηση του. Να στο μεταδώσουν και να το κάνεις κτήμα σου. Αυτή λοιπόν η μετάδοση, είναι κατ’ουσίαν μια κρυφή προσφορά, ένα δώρο στον αναγνώστη. Δεν είναι μόνο η χαρά της λογοτεχνίας, το ταξίδι ανάμεσα στο νοήματα, είναι ότι πάντα τα κείμενα εξυπηρετούν αυτό το σκοπό. Και αυτό το δώρο, δε μπορεί παρά να γεννά συναισθήματα ικανοποίησης.

Η Niemands Rose μιλά στο dete με αφορμή της παρουσίαση του βιβλίου της

Με αφορμή της παρουσίαση του βιβλίου της Τα φώτα στο βάθος, που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου στις 5 το απόγευμα, στο μπαρ πολυχώρο ghetto (Ευμήλου 8) από την ομάδα πολιτισμού Area 51. »»

Του κανενός το Ρόδο

Γράφει ο Γιώργος Γλυκοφρύδης | Literature,
27 Νοεμβρίου 2013 »»

Το Amsterdam, θα είναι πάντα αυτό που έχει μείνει να είναι. Μία ακραία γοητευτική πόλη ειδικά για νέους ανθρώπους είτε στην ηλικία είτε στο μυαλό.

Πόσο μάλλον και στα δύο. Ανοικτή σε ζωές που για την Αθήνα, ας πούμε, είναι πέραν κάθε φαντασίας, εξαιρώντας πιθανόν κάποιες συνοικίες της. Τα Εξάρχεια, ας πούμε.

Τέτοιες ζωές, του κανενός το Ρόδο, τις αφηγείται σε διηγήματα, κοφτά και ανελέητα, μία προς μία. Άλλη ζωή σ ένα διήγημα τεσσάρων σελίδων, άλλη ζωή σ ένα άλλο διήγημα επίσης τεσσάρων σελίδων, ή και μικρότερο. Ολοκληρωμένες μικρές σκηνές που όμως ότι είναι να πουν το λένε.