Δέκα ελληνικά μυθιστορήματα για το καλοκαίρι

πηγή: In gr »»,
Σάββατο 21 Ιουλίου 2018

Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων προτείνει δέκα ελληνικά μυθιστορήματα που αξίζει τον κόπο να διαβαστούν στον ήλιο ή στη σκιά, ανάμεσά τους και η Ψιλή κυριότητα της Ειρήνης Σταματοπούλου.

Η κεντρική ηρωίδα στην Ψιλή κυριότητα (Απόπειρα) της Ειρήνης Σταματοπούλου αποφασίζει να ταξιδέψει με τον σύντροφό της στην Ευρώπη και βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπη με διάφορα ερωτήματα, όπως το τι συμβαίνει αν κάποιος προσπαθήσει να σφετεριστεί τη ζωή μας ή πώς πρέπει να ενεργήσουμε όταν η ωριμότητα επιβάλλει αποφάσεις για τις οποίες δεν είμαστε σίγουροι. Ένα μυθιστόρημα για τις διαπροσωπικές σχέσεις με προσεκτικά πλασμένους χαρακτήρες.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Θέδα Καϊδόγλου • Κενές καταστάσεις

μυθιστόρημα
έκδοση χαρτόδετη, σχήμα 13 × 20,5 εκ., σσ. 262,
I S B N 978-960-537-254-5,
Απόπειρα, Αθήνα, Ιούλιος 2018
Λ.Τ. 14 € ( + Φ Π Α)



Η ανάγκη για υπέρβαση φυγαδεύει τη σκέψη στην ανάμνηση και τη φαντασία.
Τα όρια δοκιμάζονται σε μια δίχως τέλος διαδρομή όπου δεν υπάρχουν ονόματα, εκεί που μπορεί να βρίσκεται ο καθένας.
Οι άνθρωποι συναντιούνται και χάνονται αιωρούμενοι σ’ ένα κενό νοήματος, ικανοποίησης και καταπιεσμένης επιθυμίας.
Τίποτα δεν μπορεί να ανατρέψει την αίσθηση του αδειανού και του μάταιου, εκτός ίσως από τη δύναμη της γραφής.

Ήμουν τόσο μπερδεμένη. Σκέψεις στριφογύριζαν στο κεφάλι μου. Οι περισσότεροι δείχνουν ξεκαθαρισμένοι με την επιθυμία τους. Πως αν θελήσουν κάτι θα το κάνουν. Πολύ εύκολα. Πολύ απλά. Όχι. Εγώ για να ξεκαθαρίσω την επιθυμία πρέπει πρώτα να ξεμπερδέψω όλο το κουβάρι των ενοχών, των πεποιθήσεων, των παγιωμένων αντιλήψεων, των ηθικών κανόνων, των ψευδαισθήσεων, των φαντασιώσεων, των φόβων, της τιμωρίας. Για να σιγουρευτώ πως θέλω κάτι, χρειάζεται η διαβεβαίωση πως αν το γευτώ, δεν θα το ακριβοπληρώσω, δεν θα το μετανιώσω, δεν θα το ξεράσω σαν τροφή που με αρρώστησε και δεν τη χώνεψα καλά. Αλλά αυτό δεν γίνεται. Κανείς δεν μπορεί να μου εγγυηθεί κάτι τέτοιο. Παίρνεις κάθε φορά το ρίσκο και προχωράς.

______________
Η Θέδα Καϊδόγλου φοίτησε στη Φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα σπούδασε θέατρο. Διατηρεί το προσωπικό της ιστολόγιο (Θέdα), μοιράζεται τις απόψεις της για τα βιβλία, αρθρογραφεί και συντονίζει τη δική της λέσχη ανάγνωσης.

Το μόνο που με νοιάζει είναι να ξύνομαι στη μασχάλη

Φερνάντα Πιβάνο, Τσαρλς Μπουκόβσκι: Το μόνο που με νοιάζει είναι να ξύνομαι στη μασχάλη
Μια συνέντευξη του Τσαρλς Μπουκόβσκι στη Fernanda Pivano
Μετάφραση: Λένα Ταχμαζίδου
Επιμέλεια, Σημειώσεις: Γιώργος Μπλάνας
σσ. 157, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
I S B N: 978-960-537-088-6,
Τρίτη έκδοση, Ιούλιος 2018 (Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Σεπτέμβριος 2006).

«Δε με νοιάζει καθόλου αν η ανθρωπότητα πάει να καταστραφεί. Ούτε με απασχολεί αν θα σωθεί η φάλαινα ή η μεγάλη λευκή λεοπάρδαλη ή ο μαύρος πάνθηρας ή ό,τι άλλο. Δε με αφορά. Το μόνο που με νοιάζει είναι να πάω με τα πόδια μέχρι τη γωνία να αγοράσω εφημερίδα και να διαβάσω για ένα βιασμό που έγινε στο δρόμο ή για μια ληστεία σε τράπεζα, και ίσως να πάω να φάω κάτι και να πιω μια μπίρα, και να βγω μια βόλτα και να κοιτάξω ένα σκυλί, ή να ξύνομαι στη μασχάλη. Δε με ενδιαφέρουν τα μεγάλα προβλήματα».

Η  Ιταλίδα συγγραφέας, μεταφράστρια και κριτικός Φερνάντα Πιβάνο (1917–2009) μπαίνει στην ψυχή του Μπουκόβσκι. Και εκείνος, προκλητικός όπως απέναντι σε κάθε εξουσία, δόγμα, ιδεολογία ή μόδα, της μιλά ανοικτά για τον εαυτό του και για τον κόσμο, για τον πόλεμο, την πολιτική και το φεμινισμό, για τη φύση, το ποτό, τα άλογα και τις γυναίκες, για τη σχέση της ζωής με τη γραφή, του Παλιού με το Νέο Κόσμο, του Θεό με το διάβολο, του γραψίματος με το χρόνο που περνά. Και ακόμα, για τον Έρνεστ Χέμινγουεϋ, τον Τζων Φάντε, τον Χένρυ Μίλλερ.

Θρύλοι από τη μεσαιωνική Ισπανία

γράφει ο Δημήτρης Προύσαλης

Με τον αριθμό 35 και τίτλο Θρύλοι και παραμύθια από την μεσαιωνική Ισπανία, σε επιμέλεια του Νίκου Μάντζιου, κυκλοφόρησε πρόσφατα μια νέα συλλογή ιστοριών στη σειρά «Του κόσμου τα παραμύθια» από την Απόπειρα.

Πρόκειται για ένα υλικό που αποτελείται από δύο μέρη, δέκα θρύλους και επτά λαϊκά παραμύθια που εκτέθηκαν προφορικά και κυρίως γραπτά μέσα σ’ ένα διάστημα οκτώ αιώνων (7ος αι. μΧ - 14ος αι. μ.Χ.) στην ισπανική Ιβηρική από τα χρόνια της παρουσίας των Βησιγότθων ως τις μέρες των Αράβων.

Οι θρύλοι, ως είδος της προφορικής λογοτεχνίας, αποτελούν λαϊκές παραδόσεις – δηλαδή πιστευτές υποθέσεις που συνδέονται με πραγματικά ιστορικά πρόσωπα και χώρους υπαρκτούς, ιδωμένες όμως μέσα από το συλλογικό φαντασιακό του λαού. Το περιεχόμενο των παρόντων θρύλων αφορά θέματα από την ιπποτική ατμόσφαιρα της ζωής των ευγενών με ενδοοικογενειακές και εμφύλιες συγκρούσεις, ερωτικές περιπέτειες, ζητήματα τιμής, ηρωικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα πλαίσιο θρησκευτικό και πολεμικό που χρωματίζεται από την κατοχή της χερσονήσου από τους Άραβες και τη σκληρή αντιπαράθεση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων για την κυριαρχία στην περιοχή.

Στα μονοπάτια της μνήμης

γράφει ο Νίκος Κουρμουλής | Τα Νέα,
Σάββατο 14 Ιουλίου 2018 »»

H ελληνική λογοτεχνία φαίνεται να μην περνάει και τις καλύτερες ημέρες της από πλευράς αναγνωστικής ανταπόκρισης. Όμως δεν το βάζει κάτω και φαίνεται πως είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει. Εξάλλου, απ’ όσο μπορούμε να θυμηθούμε, πάντα η σχετική γκρίνια ήταν στην ημερήσια διάταξη. Βεβαίως, τότε υπήρχαν και άλλα «μαξιλαράκια» που απάλυναν τις εντυπώσεις.
. . .  . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 

Ειρήνη Σταματοπούλου
Ψιλή κυριότητα
Εκδ. Απόπειρα, 2018, σελ. 241
Τιμή: 14 ευρώ
Η τελευταία μυθοπλαστική προσπάθεια της Ειρήνης Σταματοπούλου είναι και η πιο απαιτητική. Ενα ερωτικό γαϊτανάκι γεμάτο γρίφους. Πρόσωπα που αλλάζουν ρόλους, μετακινούν ζωές, ξαναφτιάχνουν της ύπαρξης το ζυμάρι. Η συγγραφέας διαπραγματεύεται ή μάλλον ερίζει πάνω στα ζητήματα της φθοράς και των εκδοχών του εαυτού μας, κάνοντας προσπάθεια να διαρρήξει τα κυρίαρχα κλισέ. Στο τέλος παραμονεύει η τραγωδία, εκτός εάν μετατραπεί σε θαύμα. Ακροβατική γραφή, με αξιοπρόσεκτα σημεία, γιατί ο έρωτας μας διαφεύγει ακόμη.

Χρήστος Αποστολάκος • Εργάτης του φωτός

μυθιστόρημα
έκδοση χαρτόδετη, σχήμα 13 × 20,5 εκ., σσ. 174,
I S B N 978-960-537-253-8,
Απόπειρα, Αθήνα Ιούλιος 2018,
Λ.Τ. 12,00€ (+ ΦΠΑ)

Ένα ταξίδι αυτογνωσίας, μια κάθοδος στην Άβυσσο, μια πορεία προς το φως που θεραπεύει.

Ο εργάτης του φωτός έχει ενώσει το κάτω του κομμάτι με το πάνω· είναι πλέον αρπακτικό με καλοσύνη· μέσα του είναι οι αρχέγονες κοιλάδες κι οι πεδιάδες του φωτός· είναι σαγόνια ματωμένα αλλά και χέρια που προσεύχονται και λάσπη με φτερά.

Τα πάντα μέσα του τα δέχεται, τα ενώνει, τα φωτίζει με το φως της θείας αγάπης· ντύνοντας τη φθαρτή του φύση και το κτήνος του με δάκρυ της συγγνώμης, διεκδικεί ξανά παράδεισο. Θεός θα πει συγγνώμη.

_____________
Ο Χρήστος Αποστολάκος γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα και γράφει εδώ και αρκετά χρόνια διηγήματα και μυθιστορήματα.

Μια φωνή

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τζαμιώτης | Fractal,
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018 »»

Ειρήνη Σταματοπούλου, Ψιλή κυριότητα, εκδ. Απόπειρα

Σύμφωνα με τον Έλληνα νομοθέτη, η κυριότητα είναι κατά κανόνα πλήρης, επιτρέπεται δηλαδή πλήρως στον κύριο η χρήση και η κάρπωση του πράγματος. Κάποιες φορές όμως η κυριότητα στερείται (αποψιλώνεται) των στοιχείων αυτών και περιορίζεται στην εξουσία του κυρίου να διαθέσει το πράγμα (εξουσία διάθεσης). Στις περιπτώσεις αυτές η κυριότητα λέγεται ψιλή και το δικαίωμα χρήσης και κάρπωσης του πράγματος λέγεται επικαρπία.
Η ψιλή κυριότητα (όχι η πλήρης) μεταβιβάζεται από τον κύριο χωρίς την έγκριση του επικαρπωτή, δεν ισχύει όμως το αντίστροφο για την επικαρπία.

Η Λουίζα, η ηρωίδα του βιβλίου κυριολεκτικά μοιάζει να ξεπετάχτηκε από το κεφάλι του νομοθέτη. Γι’ αυτήν η ψιλή κυριότητα του εαυτού της, η αυτοδιάθεση της αν προτιμάτε, είναι σχεδόν ζήτημα ζωής και θανάτου.  Και εφαρμόζεται με ισόβια συνέπεια. Η Λουίζα μοιάζει ικανή να αποκολλάται από το είναι της, να μοιράζεται ή να πολλαπλασιάζεται προκειμένου να μεταβιβάσει την επικαρπία της ύπαρξης της χωρίς απαραίτητα την έγκριση του εκάστοτε οφειλόμενου. Με λίγα λόγια η ηρωίδα της Σταματοπούλου είναι περισσότερες από μία. Πρόκειται ωστόσο για ανάγκη, δικαίωμα ή ίσως κατόρθωμα που αφορά μόνον την ίδια Το γεγονός πως οι πάντες γύρω της δυσκολεύονται να πράξουν το ίδιο, πιθανόν να της προκαλεί ανία ή δυσφορία αλλά μας είναι δύσκολο να τη φανταστούμε να προτιμά να βρεθεί κυκλωμένη από πρόσωπα που σκέφτονται όπως εκείνη διότι σε μια τέτοια περίπτωση, η κοσμοθεωρία της απλώς θα κατέρρεε.

Στις ρωγμές της που είναι πολλές αν και δυσδιάκριτες, ρωγμές τις οποίες ωστόσο η Σταματοπούλου, διαπερνά με χειρουργική σχεδόν συνέπεια προκειμένου να καταδυθεί στο ψυχισμό της ηρωίδας της, αντικρίζουμε ένα κατακερματισμένο όν, δηλαδή ένα ανθρώπινο πλάσμα.

Ο Μπαλζάκ αν θυμάμαι καλά, δεν μπορούσε να κοιμηθεί αν τα σκεπάσματα του κρεβατιού του ήταν ζεστά. Έτσι διέθετε στο δωμάτιο του, μόνιμα, δύο κρεβάτια Το πρώτο το χρησιμοποιούσε όσο απαιτούνταν για να νυστάξει, το δεύτερο μόνο όταν ήταν ήδη έτοιμος να κοιμηθεί. «Παρατείνοντας» το παρόν εξασφάλιζε στο σώμα του την επιθυμητή θερμοκρασία χαρίζοντας στον εαυτό του την ηρεμία.