Σειρά: Κλασική βιβλιοθήκη #7
Μετάφραση: Δέσποινα Κερεβάντη και Γιάννης Βαλούρδος
Εικονογράφηση: Henry J. Ford
σσ. 214, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N: 960-537-024-7,
Απόπειρα, Ιούνιος 1999
Andrew Lang • Tales of Troy and Greece
Ο Πρόλογος της έκδοσης
Γύρω στα 1200 π.Χ. η αυτοκρατορία των Χετταίων αντιμετωπίζει στα ανατολικά της σύνορα την ανερχόμενη εχθρική δύναμη της Ασσυρίας. Οι εσωτερικές διαμάχες επισπεύδουν την εξασθένιση του κράτους, και οι πόλεις τής Assuwa (Μικράς Ασίας) στασιάζουν. Τελικά οι Χετταίοι εγκαταλείπουν τα μικρασιατικά παράλια, ενώ οι Αχαιοί σπεύδουν από τον ελλαδικό χώρο να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στην ασιατική ήπειρο, οργανώνοντας μια μεγάλη πολεμική επιχείρηση εναντίον των πόλεων της Assuwa. Η μακρόχρονη εκστρατεία τους ουσιαστικά αποτυγχάνει και, έτσι, αφού καταλάβουν και λεηλατήσουν μερικές πόλεις, οι Έλληνες θα ξαναπάρουν το δρόμο τής επιστροφής μην έχοντας δύναμη να διαλύσουν τις ενωμένες δυνάμεις των μικρασιατικών πόλεων.
Πάνω σ’ αυτό το ιστορικό και αρχαιολογικό υλικό έρχονται οι ίωνες αοιδοί των επόμενων τεσσάρων αιώνων να υφάνουν τον μεγαλειώδη επικό κύκλο που διηγείται τη σύγκρουση αυτή και τους νόστους των ηρώων της.
Κορυφαία ποιητικά επιτεύγματα για την ανθρωπότητα, τα δυο ομηρικά έργα, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, θα χρησιμεύσουν στον αρχαιοδίφη ιστορικό, φιλόσοφο και λογοτέχνη Andrew Lang ως αφετηρία για μια συνοπτική γλαφυρή εξιστόρηση της πιο ένδοξης και γοητευτικής περιπέτειας που μας κληροδότησε ο αρχαίος κόσμος. Στην πραγματικότητα, αποσκοπεί με το έργο του να δελεάσει τους αναγνώστες, μυώντας τους στη διαχρονική, επίκαιρη, αιώνια ατμόσφαιρα της έξοχης αυτής ποιητικής δημιουργίας.
Ο συγγραφέας επιλέγει ως κεντρικό άξονα του αφηγηματολογικού του εγχειρήματος τον πανάρχαιο «Οδυσσέα από την Ιθάκη», τον πολύμητιν και πολύφρονα, σοφό και πανούργο, τον πτολίπορθο,[1] κατακτητή των πόλεων, τον ταλασίφρονα, που είναι καμωμένος ν’ αντέχει τις συμφορές. Ο Οδυσσέας, ο πιο γοητευτικός ήρωας του Ομήρου, πρότυπο ευστροφίας, καρτερίας, θάρρους και επιμονής παρουσιάζεται τόσο γήινος όσο και υπερβατικός, ενσωματώνοντας ως χαρακτήρας όλες τις αξίες της εποχής του, σχεδόν μετέχοντας της θεϊκής ουσίας ως δίος ή διογενής.
Και αν σήμερα οι άνεμοι παρασέρνουν τη σκόνη των πρωτοϊστορικών πόλεων και ανακτόρων στις ξερές πεδιάδες τής Αργολίδας και του Χισαρλίκ, ο Οδυσσέας και μαζί του «το δικαιότερο και καλύτερο γένος των ηρώων, που ονομάζονται ημίθεοι, οι πρόγονοί μας πάνω στην πλατιά γη», καταποντισμένοι στο χρόνο όσο και σημερινοί, θα επιστρέφουν πάντα για να ανασταίνουν με οδυνηρή ενάργεια το σκηνικό ενός αέναα επαναλαμβανόμενου δράματος, του έρωτα και του πολέμου, της περιπέτειας και της επιστροφής, της μνήμης και της λήθης.
Θεωρήσαμε σκόπιμο να σημειώσουμε ορισμένες παραπομπές στα ομηρικά κείμενα, είτε για διευκρινιστικούς λόγους είτε για τη διευκόλυνση του αναγνώστη που θα ήθελε να ανατρέξει στο πρωτότυπο.
[1] «Πτολίπορθος», βλ. Β 278 και Κ 363. (Οι ραψωδίες της Ιλιάδας σημειώνονται στις παραπομπές με κεφαλαίο γράμμα και της Οδύσσειας με πεζό και ακολουθεί ο στίχος.) — σ.τ.μ.
(Κείμενο από τον Πρόλογο της ελληνικής έκδοσης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου