Sekte (Reloaded)

νουβέλα
Επίμετρο: Νικήτας Πιττής
έκδοση χαρτόδετη, σχήμα 13 × 20,5 εκ., σσ. 120,
I S B N 978-960-537-260-6,
Δεύτερη έκδοση: Φεβρουάριος 2020
Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Αθήνα Δεκέμβριος 2018,
Λ.Τ. 9,00€ (+ ΦΠΑ)



Στο Ζέκτε ο Λεβαντής καταπιάνεται και με τα τρία βασικά ερωτήματα της Φιλοσοφίας: (1) Το πρώτο είναι το Μεταφυσικό ερώτημα, το όποιο έχει να κάνει με το αν υπάρχει μια πραγματικότητα περάν αυτής που μας αποκαλύπτουν οι αισθήσεις μας — δηλαδή μια πραγματικότητα ανεξάρτητη του νου.
 Το δεύτερο είναι το Επιστημολογικό ερώτημα: Πώς προσεγγίζουμε τη γνώση της πραγματικότητας; Ποια είναι η πηγή της γνώσης μας για τα πράγματα; Είναι τα αισθητηριακά μας δεδομένα, δηλαδή οι εμπειρίες μας όπως υποστήριζαν ο Αριστοτέλης στην αρχαιότητα, οι Βρετανοί Εμπειριστές του 17.–18. αιώνα και οι Λογικοί Θετικιστές του 20. αιώνα, ή η καθαρή νόηση όπως αρχικά ισχυρίστηκε ο Παρμενίδης και ο Πλάτωνας στην Αρχαία Ελλάδα και αργότερα οι Ευρωπαίοι ορθολογιστές της Αναγέννησης; (3) Το τρίτο είναι το Υπαρξιακό πρόβλημα σε μια από τις ποικίλες μορφές του: Ποια είναι η σχέση του Άνθρωπου με την αληθινή Πραγματικότητα, τι θέση καταλαμβάνει σε αυτή και αν αυτή η σχέση μπορεί να δώσει κάποια ελπίδα στον Άνθρωπο αναφορικά με το φόβο του Θανάτου.

Ψψψ κι εννοεί τοίχους ροδακινί. Ψψψ και λουλουδένια μαξιλάρια. Ψψψ και χαϊδεύει στο δρόμο τα παιδιά.

γράφει ο Κώστας Κρεμμύδας | περ. Μανδραγόρας, τχ. 61
Στέλλα Τενεκετζή, Του επαγγέλματός της,
Διηγήματα, εκδ. Απόπειρα 2019, σελ 158

Του κόσμου του λογοτεχνικού μοιάζει να μην του καίγεται καρφί για το τι συμβαίνει στον έξω κόσμο. – Στ. Τενεκετζή

Google δεν θα γινόταν χωρίς εσένα, διαβάζω στις «ευχαριστίες» στο ξεκίνημα και στο διήγημα «Υπάρχει πρόβλημα» στο τέλος του βιβλίου. Το σχολιάζω γιατί το σκεφτόμουν χρόνια με αφορμή το διδακτορικό μου που σίγουρα θα ’ταν άλλες χίλιες σελίδες αν υπήρχε τότε η παντοδύναμη μηχανή αναζήτησης. Από τη μια σοκάρεσαι με τα χιλιάδες χέρια στην οθόνη του κινητού, ένας θεός ξέρει τι ψάχνουνε διαρκώς, από την άλλη στα πόδια σου ό,τι ζητήσεις. «Στα εργαστήρια ζαχαροπλαστικής δούλευαν εκείνα τα χρόνια μποξέρ για να ’χουν δύναμη να χτυπάνε στο χέρι τόνους μαρέγκες και σαντιγί», μου ’λεγε ο ποιητής Τάσος Πορφύρης. Μέχρι που ήρθε το μίξερ. Συχνά σκέφτομαι την αναλογία. Τις σημερινές διευκολύνσεις. Οι μποξέρ και οι αρσιβαρίστες δεν χρειάζεται πια να δουλεύουν σε εργαστήριο ζαχαροπλαστικής. Και οι υποψήφιοι διδάκτορες να κατεβάζουν στοίβες βιβλία για ν’ αναζητήσουν ένα απόσπασμα.

Το «χαλόου, Κοσμοναύτη» στο Faust

Το χαλόου, Κοσμοναύτη της Μάτας Καστρησίου παρουσιάζεται την Τρίτη 11 Φεβρουαρίου, στις 8.30 το βράδυ στο Faust - Bar, Theatre, Arts (Καλαμιώτου 11 και Αθηναΐδος 12).

Για το βιβλίο μιλούν:
Ξενοφών Μουσάς, αστρονόμος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Christina Oikonomidou, ποιήτρια
Δημήτρης Μ. Μόσχος (Dmitry Vasil Bespasadniy),ιστορικός-πολιτικός επιστήμονας

Ερμηνεύουν:
Mania Papadimitriou, ηθοποιός-σκηνοθέτης
Σοφία Καραγιάννη, χορεύτρια-χορογράφος
οι ηθοποιοί:
Gogoulos Konstantinos, Gogo Kartsana, Billy Kissa
και οι μουσικοί:
Markos Kotsias, πιάνο
Vasilis Rapsaniotis, βιολί
Κάρλος Ρούβιο, κιθάρα
Μυρσίνη Χατζηκωνσταντή (Myrsini Haj), φλάουτο
τραγουδά, η Anastasia Malandrenioti

Το event στο Facebook »»

Μάτα Καστρησίου • χαλόου, Κοσμοναύτη

μυθιστόρημα
σσ. 373, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N: 960-537-277-4,
Απόπειρα, Φεβρουάριος 2020
Λ.Τ. 16 € (+ Φ Π Α)



Έχει ήλιο και δεν έχει ήλιο. Έχει έναν τέλειο δίσκο αλογόνου στο κέντρο της γης. Ολόκληροι πολωνικοί κάμποι ξεροί, φυτρωμένες πίστες εκτόξευσης τώρα στα χωράφια. Δέντρα πουθενά. Ούτε πουλιά. Αλλά ατάκτως ερριμμένα ψυγεία, αυτόματα μηχανήματα αναψυκτικών και τζουκ μποξ κι ανενεργές επιγραφές από νέον με σπασμένες γυαλόλαμπες. Είναι μέρα και δεν είναι μέρα και κάπου θα γεννιέται και μια θάλασσα πίσω απ’ τη σκόνη, άλλο που εμείς δεν θα ταξιδέψουμε στα βόρεια ποτέ. Η σκόνη ανεβαίνει από τη Γη αργά κι ευγενικά. Συντελείται μια αδιάκοπη απογείωση. Εμείς μένουμε εδώ. Κουνάμε σημαιάκια και τα δόντια μας αστράφτουν σαν αμερικάνικη διαφήμιση.

Το χαλόου, Κοσμοναύτη είναι ένας αποχαιρετισμός σε κάθε παλιά μορφή που αλλάζει και μια αποδοχή απέναντι στην απουσία, την πιο δηλωτική πράξη της παρουσίας, απέναντι στον ου τόπο που αγκαλιάζει όλες τις εκδοχές. Στο παρόν βιβλίο, το μέρος αυτό είναι η Βαρσοβία. Με κάποιους ήρωες να εκπροσωπούν το αδιάκοπο κάλεσμα προς ό,τι θυμίζει τη συμπαντική καταγωγή μας και άλλους να επιμένουν προς μια αισθητηριακή αντίληψη του κόσμου, οι αποχαιρετισμοί ολοένα και πληθαίνουν, γίνονται αναπόφευκτοι. Η Βάντα, η Ντάρια και ο Μιρόσλαβ συναντιούνται και απομακρύνονται, τηλεφωνούν και στέλνουν γράμματα, κι ως φωτεινά σήματα που αναβοσβήνουν αναζητούν εκείνον τον κώδικα που θα τους επιτρέψει έστω να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο καθώς οι φιγούρες τους θα διασταυρώνονται βιαστικά όταν θα ανάβει το φανάρι στη λεωφόρο Μαρσαλκόβσκα.

12 ιστορίες αγάπης

γράφει η Μαρία Κατσοπούλου, Φεβρουάριος 2020

Είναι ωραίο να νομίζεις ότι ζεις ευτυχής. Ότι είσαι καλά, ότι τα πάντα ρέουν μέσα σε μια γαλήνη, την οποία περίμενες καρτερικά, την έχεις βρει και την απολαμβάνεις. Και γιατί όχι, καμαρώνεις κιόλας.

Σε αθηναϊκά μπαράκια, σε λιμάνια και σε στενά δρομάκια, άνθρωποι μοναχικοί, νοσταλγικοί,  βιώνουν τον έρωτα και την απώλεια, την απόγνωση και την ενοχή μέσα από δώδεκα παραληρηματικούς μονολόγους και διηγήσεις. Ο συγγραφέας Μάνθος Γιουρτζόγλου μας παραδίδει ένα Ντελίριο ερωτικής περιπλάνησης μα και αποπλάνησης, μέσα από νησιώτικα τοπία και νυχτερινούς περιπάτους, ανάμεσα σε μουράγια και ορεινά χωριά, με τους πότε απαλούς και πότε ξέφρενους ήχους της τζαζ να αγριεύουν τους αγέρηδες του καλοκαιριού και να ανασύρουν μακρινές, επώδυνες αναμνήσεις.

Μια προδοσία με τέλος τραγικό, μια πανσέληνος καλοκαιρινή, συνευρέσεις της μιας βραδιάς και παράφορες αγριότητες, γνωριμίες μοιραίες ποτισμένες με αλκοόλ και όχι μόνο, συνθέτουν το μωσαϊκό της σκοτεινής πλευράς του ερωτικού πάθους εφήμερων εραστών. Οι μουσικές των John Coltrane, Dexter Gordon, Lee Morgan και Steve Lacy αναμειγμένες με  το μπιτ της techno και της house συνοδεύουν την ατμοσφαιρική αφήγηση των νεο-νουάρ ιστοριών, ζωντανεύουν μνήμες, εντείνουν τις σιωπηλές κραυγές και καλωσορίζουν βίαια τον αναγνώστη στο ερεβώδες κλίμα της λαγνείας, της ζήλιας και της μέχρις εσχάτων αφοσίωσης.

 Όλοι κάποιον αναζητούν τελικά. Κι εδώ και παντού. Σε κάθε γωνία. Σε κάθε τόπο, κάθε ώρα, όλοι κάποιον αναζητούν. Να λυτρωθούν, να ξαποστάσουν ή να καταστραφούν. Περιφερόμενες μοναξιές με ανάγκη να βρεθούν και να συμπορευτούν.

Ο Μάνθος Γιουρτζόγλου σκιαγραφεί τους χαρακτήρες του με γλωσσική αμεσότητα, συναισθηματικούς, απελπισμένους και αποφασιστικούς μέσα σε γκριζόμαυρες εικόνες αιφνιδιαστικής σκληρότητας, που, αν μη τι άλλο, αφήνουν μια γνώριμη πικρή γεύση ακόμα και στους αμύητους ουρανίσκους των λαβυρίνθων της φαντασίας.

Κώστας Πασαγιάννης • Παραμύθια από τη Μάνη

Επιμέλεια, Σχόλια: Αλεξία Ν. Ορφανού
σσ. 152, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N: 978-960-537-283-5
Σειρά: Του Κόσμου τα Παραμύθια • αρ. 42
Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Αθήνα, Ιανουάριος 2020
Λ.Τ. 12,00 € (+ Φ Π Α)



Η παρούσα συλλογή είναι αφιερωμένη στον Κώστα Πασαγιάννη (1872–1933), ο οποίος στο χρονικό διάστημα 1893–1920 ασχολήθηκε συστηματικά με τη δημοσίευση παραδόσεων της Μάνης στη δημοτική.
Ο Κώστας Πασαγιάννης υπήρξε μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου που είχε ως κύριο σκοπό τη διάδοση του εκπαιδευτικού δημοτικισμού. Στο έργο του περιλαμβάνεται και η συγγραφή σχολικών βιβλίων.
Η συλλογή Παραμύθια από τη Μάνη εξηγεί πώς μπορεί κανείς να αιχμαλωτίσει το χρυσό κοπάδι που φυλάει ένας αράπης. Διηγείται την ιστορία του Δισδάραγα της Ζαρνάτας, που γνώρισε τον Γιαννιό τον Μεταπράτη που καταλάβαινε τη γλώσσα των πουλιών. Εξηγεί πώς ο Χριστός ψήλωσε τον Ταΰγετο. Εξιστορεί την παλικαριά του Πετρόμπεη ή Βασιλιά της Μάνης. Εξηγεί τα μυστήρια που κρύβει του Φονιά το λαγκάδι. Αφηγείται την ιστορία του καπετάν-Μουντρέα με τις στρίγκλες. Την ιστορία του Θοδωρή και του Αναπλιώτη, των δύο ξακουσμένων κουρσάρων από τη Μάνη. Αφηγείται τις περιπέτειες του γερο-Κότσαρη και της γυναίκας του με τα τσιλικροτά, μέχρι να γίνει ο αγιασμός των φώτων και τα καλικαντζαράκια να χαθούν.

Νίκος Μάντζιος • Ο εξομολόγος του Θεού

Σπονδυλωτό μυθιστόρημα
με δυο εικόνες και ζωγραφιά εξωφύλλου: Στέργιος Στάμος

σσ. 168, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N: 960-537-276-7,
Απόπειρα, Δεκέμβριος 2019
Λ.Τ.: 12,00 € (+ Φ Π Α)


Βγήκαν από τη σκιά στο ξέφωτο. Ήταν κάμποσοι κι όλο έρχονταν κι άλλοι. Στην αρχή φοβισμένοι, με δέος γι’ αυτό που πήγαιναν να κάνουν, αλλά σιγά σιγά έπαιρναν το θάρρος που δίνουν οι πολλοί. Κοιτάζονταν με νόημα – ξέρω γιατί είσαι κι εσύ εδώ – και οι ματιές τους έπλεκαν ιστό που παγίδευε την υπόσχεση να μη λιποψυχήσουν. Καθένας τους κουβάλαγε τον σταυρό του κι ένα κούτσουρο να καθίσει, χαμηλό, να δείχνει την ταπεινότητά του – μονάχα ο Μεσούτ ο νάνος αντί για σταυρό κουβάλησε ένα άδειο κοντάρι για λαχεία.
Κάθισαν ένα γύρο και σιωπηλά πρόβαρε ο καθένας αυτά που θα ’λεγε όταν θα έρχονταν η ώρα.
Τα χείλη τους σάλευαν σαν να ’καναν προσευχή. Τη συγχωρητική ευχή τούς είχε βάλει ο παπα-Ευτύχης να την αποστηθίσουν, και στη μέση του ξέφωτου, πάνω στην πέτρα, το πετραχήλι του διπλωμένο, έτοιμο να το φορέσει ο εξομολόγος. Ο παπάς, ως αντ’ Αυτού, είχε αποκλειστεί απ’ τη Σύνοδο, γιατί θα γεννιόταν θέμα ασυμβίβαστου και (α)μεροληψίας. Όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν για μια καθαρή ήττα. Έτοιμοι για την κάθαρση. Τουλάχιστον αυτοί.