Ο Εργάτης του φωτός στη Λοκομοτίβα

Την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2017, στις 7 το βράδυ, η φωτορεπόρτερ Μάρω Κουρή, η σκηνοθέτρια και ηθοποιός Κατερίνα Χάσκα και η συγγραφέας Φανή Χούρσογλου συναντούν στη Λοκομοτίβα τον Χρήστο Αποστολάκο και το βιβλίο του Εργάτης του φωτός.



Λοκομοτίβα, Σολωμού και Μπόταση 7, τηλ. 210/6801247.

Event στο Facebook

Δημήτρης Φιλελές • Θρ…ίαμβοι και απώλειες

ποίηση,
Πρόλογος: Χρίστος Γ. Ρώμας
Χαρακτικά: Θεοδώρα Χανδρινού
έκδοση χαρτόδετη,
σχήμα 15,5 × 23 εκ.,
σσ. 122,
I S B N 978-960-537-255-2,
Απόπειρα, Αθήνα, Οκτώβριος 2018,
Λ.Τ. 12 € ( + Φ Π Α)

Ο Δημήτρης Φιλελές, με τον ποιητικό του λόγο, άλλοτε υπαινικτικό και εικονικό και άλλοτε περιγραφικό, μετατοπίζει το κέντρο βάρους στη θέση που αυτός επιθυμεί και αποκαλύπτει από διαφορετική οπτική κάθε φορά τα θέματά τους και τους προβληματισμούς του. Κι έτσι η ποίηση αυτή είτε μεταμορφώνεται σε ζωγραφική είτε με τα λεκτικά χρώματα και τα σχήματα προβάλλει τις σκέψεις, τις οδύνες και τα συναισθήματα του ποιητή. – Χρίστος Γ. Ρώμας
(Από τον Πρόλογο της έκδοσης.)

Το εκκρεμές της ζωής ταλαντώνεται αδιάκοπα μέσα στον άναρχο χρόνο ανάμεσα σε μικρούς θριάμβους και μεγάλες απώλειες ακολουθώντας το φυσικό νόμο μιας αόρατης ισορροπίας, που επιβάλλει οι λίγες χαρές να λογίζονται ίσες με τις πολλές λύπες στη ζυγαριά της σύντομης διαδρομής του ανθρώπινου ίχνους, και κάθε θρίαμβος μνημονεύει μια απώλεια και κάθε απώλεια θριαμβολογεί σιωπηλά, έτσι που πάνω στα φτερά της χαρμολύπης αιωρούμαστε, κι ο ποιητής αλχημιστής που με το ελιξίριο του λόγου εξευμενίζει τους δαίμονες της σάρκας και της ψυχής.
(Κείμενο από το οπισθόφυλλο της έκδοσης.)

Η Ψιλή κυριότητα στο Επίκεντρον

Το βιβλιοπωλείο ΕΠΙΚΕΝΤΡΟΝ και οι εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ψιλή κυριότητα

Για το βιβλίο θα μιλήσει και θα συζητήσει με τη συγγραφέα ο κριτικός ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΜΟΥΛΉΣ

Συντονίζει ο φιλόλογος-κριτικός λογοτεχνίας ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΣΑΪΝΗΣ

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Η Λουίζα ταξιδεύει με τον σύντροφό της στην Ευρώπη, όταν ένα πρωί εισβάλλει στη ζωή της το παράλογο.
Πώς αντιδρά κανείς όταν όλες του οι βεβαιότητες αρχίζουν να μετατρέπονται σε γρίφους;
Πώς τοποθετείται μέσα στο σώμα του όταν η ίδια η ζωή μοιάζει να καταστρατηγεί τους νόμους της ύπαρξης και την ταυτότητά του την καπηλεύεται κάποιος άλλος;
Με ποιο τρόπο διαχειρίζονται οι ήρωες την ωριμότητα, την απόσταση και την εγγύτητα από μια ξένη εκδοχή ενός εαυτού που εμφανίζεται πιο οικείος από το είδωλο στον καθρέφτη;
Όπως μια απρόσμενη τραγωδία ή ένα θαύμα.

Στον χώρο του βιβλιοπωλείου ΕΠΙΚΕΝΤΡΟΝ
Αγίων Αναργύρων 5, Άγιοι Ανάργυροι
Την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου
στις 19.30.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Ψιλή κυριότητα, της Ειρήνης Σταματοπούλου

γράφει η Τζούλια Γκανάσου, vakxikon,
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2018 »»
 
Η Ψιλή κυριότητα, η τρίτη πεζογραφική κατάθεση της Ειρήνης Σταματοπούλου, είναι ένα ευρηματικό έργο όπου το παρελθόν και το παρόν, το λογικό και το παράλογο, το ψυχρό και το θερμό, το υψηλό και το ποταπό, το ολοκληρωμένο και το ανολοκλήρωτο και δη το ανεκπλήρωτο, εναλλάσσονται και αναμειγνύονται διαρκώς.

Με αφορμή ένα ταξίδι στο εξωτερικό με τον σύντροφό της, η κεντρική ηρωίδα Λουίζα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ιδιότροπη συνθήκη που ανατρέπει τα πάντα: παίρνοντας τηλέφωνο στο σπίτι της μιλάει με μια γυναίκα η οποία θα μπορούσε να είναι – ή είναι – η ίδια. Σε αυτό το πλαίσιο, η Σταματοπούλου θέτει με εξαίρετη μαστοριά ποικίλα ερωτήματα που σχετίζονται με την κατάρριψη των πιο συχνών βεβαιοτήτων, με το σώμα, την ύπαρξη και την έννοια της ταυτότητας, με την προσέγγιση, την αναθεώρηση και την αποδοχή του εαυτού -ή ενός εαυτού- που στοιχειώνεται από όσα τον φορτώνουν χωρίς να αφήνουν περιθώριο ελεύθερου αυτοπροσδιορισμού. Οι θεωρητικές αναλύσεις της Σταματοπούλου, οι οποίες εντάσσονται ομαλότατα στο πεδίο της αφήγησης και υποστηρίζονται μέσω του θεωρητικού υπόβαθρου της συγγραφέως, εναλλάσσονται με ανέμελες σκηνές της καθημερινότητας, ζωντανούς διαλόγους και δυνατές εικόνες, που λειτουργούν όπως η τεχνική του «εξ αντανακλάσεως» στο μοντέρνο σινεμά: όλα συνηγορούν στην αποδόμηση του εαυτού ως κοινωνικοπολιτικού κατασκευάσματος μιας εποχής, καθώς και στην επιτακτική ανάγκη ανασυγκρότησής του ως σύνθεση με προσωπική σάρκα και πνεύμα.

Γυναίκες για γυναίκες (του Γιάννη Ν.Μπασκόζου)

γράφει ο Γιάννης Ν. Μπασκόζος | ο αναγνώστης, «Κριτικές»,
Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018 »»


Θεωρείται γνωστό ότι η ταυτότητα καθορίζεται από την ετερότητα, από το πώς εκτιθέμεθα στο βλέμμα του άλλου και πώς τελικά μέσα από τον άλλον δομούμε την δική μας ταυτότητα. Τα τελευταία χρόνια πολλές ελληνίδες συγγραφείς, επιλέγουν ηρωίδες, οι οποίες μέσα από την αφήγηση, κυρίως προσωπικών ιστοριών, προσπαθούν να ανακαλύψουν την δική τους ταυτότητα. Από τα διαβάσματα του καλοκαιριού επιλέγω τρεις τέτοιες περιπτώσεις: την Ειρήνη Σταματοπούλου με το μυθιστόρημά της ¨Ψιλή κυριότητα (Απόπειρα), την Μαριαλένα Σεμιτεκόλου με τη νουβέλα «Οι Κυριακές το καλοκαίρι»(Ίκαρος) και την Θεοδοσία (Θέδα) Καϊδόγλου με το βιωματικό χρονικό Κενές καταστάσεις (Απόπειρα). Τρεις ξεχωριστές περιπτώσεις με πρωταγωνίστριες που αναζητούν ή χάνουν την ταυτότητά τους.

Ρωγμή στον καθρέφτη (του Λάμπρου Γιώτη)

Γράφει ο Λάμπρος Γιώτης* | ο αναγνώστης, «Κριτικές»,
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018 »»

Διαβάζοντας την ποίηση της Αλίνας Τριανταφύλλου μπαίνω σ’ ένα δάσος.

Μοιάζει στην αρχή φιλικό, όμως, γρήγορα γίνεται βόρειο, παίρνει χρώμα μελανό, με ψηλές σημύδες, τόσο πυκνοφυτεμένες που δεν μπορείς να τις διασχίσεις, σαν αυτά τα δάση δίπλα στους αυτοκινητόδρομους της Γερμανίας, όπου η Αλίκη του Βέντερς μετακινείται από πόλη σε πόλη χωρίς προορισμό.

Δίπλα στα δάση βλέπω να περνούν νταλίκες, κάποιες μπορεί να έρχονται από Ελλάδα, με κουρασμένους οδηγούς στο τιμόνι που ξαγρυπνούν για να φτάσει το φορτίο στην ώρα του και να βγάλουν διπλοβάρδια γυρνώντας. Μ ένα σταυρουδάκι της μάνας στον καθρέφτη και μια ουλή από καβγά που δεν έχει ακόμη θρέψει.

Ακούω ακόμη να περνούν σειρές από τραπεζάκια δεξιώσεων με χαλασμένα ροδάκια να ξεστρατίζουν από το δρόμο και να ξερνάνε σκουπίδια τα κλαμπ σάντουιτς στις γράνες της εθνικής.
Το έργο αποκτά έναν αλλόκοτο σουρεαλιστικό χρόνο, σαν ταινία που πηγαίνει πίσω καρέ καρέ.
Οι στοίχοι ξαφνιάζουν: «Όταν απροειδοποίηα ανοίξουν οι σακούλες χάρτινες ή πλαστικές και κάθε λογής σκουπίδι θα βρει τη θέση που του αρμόζει στη σαλοτραπεζαρία».

Ξαναδιαβάζοντας τον Μπουκόβσκι

γράφει ο Παναγιώτης Γούτας | Bookpress,
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018 »»



Με αφορμή τα βιβλία του Τσαρλς Μπουκόβσκι «Υπεραστικό μεθύσι» (μτφρ. Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Απόπειρα), «Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ’ την κόλαση» (μτφρ. Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Απόπειρα), «Βρώμικος κόσμος» (μτφρ. Έφη Καλλιφατίδη, Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Απόπειρα) και «Pulp» (μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ. Μεταίχμιο).


Κρατώ σαν ανεκτίμητα διαμαντάκια στη βιβλιοθήκη μου τις παλιές εκδόσεις βιβλίων του Τσαρλς Μπουκόβσκι από τον εκδοτικό οίκο Απόπειρα. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τον Βρώμικο κόσμο και το Υπεραστικό μεθύσι του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα που, πάντα πιστός στο ρεύμα του βρόμικου ρεαλισμού, είχε το σπάνιο χάρισμα να μας παρουσιάζει τόσο αφόρητα σκληρές ιστορίες με μια απαράμιλλη τρυφερότητα, που αγγίζει την ποίηση. Κυνισμός, κοινωνικό περιθώριο, ανθρώπινα πάθη, λίτρα αλκοόλ, έρωτας και θάνατος, αφηγούμενα, όμως, κατά τέτοιο τρόπο που το λογοτεχνικό ισοδύναμό τους να είναι μια γλυκιά μελαγχολία, στην αχλή της οποίας περιδινείται ο αναγνώστης.