31.1.25

28ο Παζάρι Βιβλίου στην Πλατεία Κλαυθμώνος

Από τις 31 Ιανουαρίου έως τις 23 Φεβρουαρίου 2025.
Κάθε μέρα από τις 9 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ,
στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

30.1.25

Τα άσεμνα παραμύθια στην Κρήτη

ΑΣΕΜΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
📆 Σάββατα 1, 8, 15 Φεβρουαρίου 2025
🕛 21.00
📫 Θεατροδρόμιο (Στρατηγού Πεζανού, έναντι Αγίου Μηνά)
☎️ 6947815781 
 
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία/ερμηνεία: Νικολέτα Δάφνου, Ελένη Στρατάκη
Ενδυματολογική επιμέλεια: Άννα Μαχαιριανάκη
Μουσική επιμέλεια: Νικολέτα Δάφνου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Χανιωτάκη
Φωτογραφίες: Μάνος Πολιτάκης
Σχεδίαση αφίσας: Λίλα Δάφνου 
 
Νικολέτα και Λίλα Δάφνου.

 

22.1.25

Το μυστικό του Ιλάια Σπένσερ στο Βυσσινόκηπο

Η συλλογή διηγημάτων Το μυστικό του Ιλάια Σπένσερ του Βασίλη Κιζήλου συναντά την Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2025 στις 7 το απόγευμα, στο καφέ-μπαρ Βυσσινόκηπο, τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ηλία Κουνέλα και τη σκηνοθέτρια θεάτρου Αννίτα Καπουσίζη, που διαβάζουν αποσπάσματα από το βιβλίο και συζητούν με τον συγγραφέα.

Βυσσινόκηπος: Ζωοδόχου Πηγής 27, Αθήνα 106 81,
210/3801691

13.1.25

Το Αντί αδράνειας στο cafe-bar Βυσσινόκηπος

Η ποιητική συλλογή Αντί αδράνειας της Δώρας Λαϊνά συναντά την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2025 στις 7 το απόγευμα, στον Βυσσινόκηπο, την ηθοποιό και σκηνοθέτρια Ειρήνη Φαναριώτη, τον μουσικό Αντώνη Σκαμνάκη και τον Μάκη Κατραφύλλια.

Βυσσινόκηπος: Ζωοδόχου Πηγής 27, Αθήνα 106 81,
210/3801691

16.12.24

Βασίλης Κιζήλος • Το μυστικό του Ιλάια Σπένσερ

 
σσ. 225, σχήμα 13 × 20,5 εκ.,
έκδοση χαρτόδετη,
I S B N 978-960-537-352-8,
Απόπειρα, Δεκέμβριος 2024
Λ.Τ.: 15,00 € (+ Φ Π Α)

Συγγραφείς χαμένοι κάπου στην Πελοπόννησο εναλλάσσονται με hitmen, cross dressers, περιπλανώμενους των νυχτερινών κέντρων, άλλους συγγραφείς που βαδίζουν στις τελευταίες μέρες, την Αστυνομία, ερωτευμένους, τη ρώσικη μαφία και πολλά άλλα σε αυτές τις διαφορετικές ιστορίες που μας δίνει εδώ ο Βασίλης Κιζήλος. Ψηλαφίζει στην ομίχλη της ζωής τον δαίδαλο της απρόσμενης ανθρώπινης γεωγραφίας με περιγραφές που παρασύρουν και στιγμές που αποκαλύπτουν. Το βιβλίο κλείνει με μια μικρή, προσωπική οδύσσεια του συγγραφέα.

11.12.24

Λίλια Τσούβα • Τα σκαμπρόζικα επιγράμματα του Μαρτιάλη

γράφει η Λίλια Τσούβα | fractal,
Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024 »»

Η μετάφραση των επιγραμμάτων του Μάρκου Βαλέριου Μαρτιάλη από την ποιήτρια και συγγραφέα Καίτη Βασιλάκου, Μάρκος Βαλέριος Μαρτιάλης, Επιγράμματα (Απόπειρα, 2024), λαμπυρίζει ως γεγονός ελκυστικό. Ο ποιητής αγαπήθηκε επί αιώνες για το σκαμπρόζικο και διασκεδαστικό του έργο. Η Βασιλάκου επαναφέρει στη λογοτεχνία μας τον εμβληματικό αυτό δημιουργό, επανασυνδέει με τη λατινική λογοτεχνία και το ιδιαίτερο είδος του επιγράμματος, τα ρωμαϊκά ήθη της εποχής.

Ο Μάρκος Βαλέριος Μαρτιάλης (Marcus Valerius Martialis), ο σπουδαιότερος Λατίνος επιγραμματοποιός, γεννημένος περί το 40 μ. Χ. στην πόλη Bιλβιλίδα (Bilbilis) της ρωμαϊκής επαρχίας Hispania Tarraconensis, μεταβαίνει στη Ρώμη γύρω στο 64 όπου και ασχολείται με την ποίηση αρχικά για λόγους επιβίωσης. Γρήγορα όμως γίνεται γνωστός, αποκτά ονομαστούς φίλους, διακρίνεται με δημόσια αξιώματα, τίτλους. Η σταδιοδρομία του λαμβάνει χώρα κυρίως στην αυλή του αυτοκράτορα Δομιτιανού (Titus Flavius Domitianus, 51-96 μ.Χ.). Το σπουδαιότερο έργο του είναι τα «Επιγράμματα»: έντεκα βιβλία (από το 86 ως το 98 μ.Χ.). Το δωδέκατο το εξέδωσε το 102 στην Ισπανία, όπου και επέστρεψε (το 98). Πέθανε το 104 μ.Χ.

6.12.24

Η Εύη Λιναρδή για τον «Ίσκιο των απόντων»

Ιουλία Παπαδάκη, Στον ίσκιο των απόντων, Απόπειρα 2024.

Στις 5 του Δεκέμβρη, του αγίου Σάββα, αρχινά η ιστορία που μας εξιστορεί η Ιουλία Παπαδάκη στο πρώτο της αυτό μυθιστόρημα με τον τίτλο Στον ίσκιο των απόντων, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Απόπειρα, το καλοκαίρι του 2024.

Στα είκοσι δύο κεφάλαιά του, η συγγραφέας συναντά τους δικούς της «απόντες», τους αφουγκράζεται, τους δίνει υπόσταση, συνομιλεί και συνδέεται μαζί τους. Κάτω από τον «ίσκιο» τους. Πρόσωπα καθόλα οικεία, πολυαγαπημένα, οι δικοί της ήρωες. Μας τους συστήνει με μια ειλικρινή κι ανάλαφρη, θα έλεγα, απλοχεριά που συγκινεί, χωρίς να σκοντάφτει σε μελοδραματισμούς και διδακτισμούς. Μια διαδρομή από τις ρίζες προς τη αυτογνωσία.

Άναβε τα καντήλια, τους λιβάνιζε, τους κουβέντιαζε λόγ
ια παρηγορητικά που μόνο οι σκιές των απόντων θα μπορούσαν να ακούν, σκιές που εξαφανίζονταν μόλις κάποιος διέκοπτε τη μοναξιά της.Παράξενες οι σκέψεις των ανθρώπων διαλύονται, αλλάζουν χρώμα, αλλάζουν με τον χρόνο και όταν δεν μπορεί να τις αντέξει σκορπίζονται όπως ένας ξαφνικός άνεμος σκορπίζει τους κόκκους από την άμμο μιας παραλίας ένα απομεσήμερο. Ύστερα πάλι καταλαγιάζουν. Όμως τίποτα δεν είναι όπως πριν.