Charles Bukowski • Live in Redondo Beach, California (March 31, 1980)

 Ο Κάρολος σε κέφια!

Τη νύχτα που τρεμόσβηνε το λ στο Νομισματικό Μουσείο

Η νέα συλλογή διηγημάτων Τη νύχτα που τρεμόσβηνε το λ της Ανν Λου συναντά στο καφέ του Νομισματικού Μουσείου τη Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020, στις 7 το απόγευμα, τις συγγραφείς Εύα Μ. Μαθιουδάκη και Ειρήνη Μαργαρίτη, καθώς και την ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια Μαρία Χρήστου, που συζητούν για το βιβλίο. Τη συζήτηση διευθύνει η Αγγελική Τσάκωνα.

Το event στο Facebook »»

Νομισματικό Μουσείο: Πανεπιστημίου 12 »»

 

 

 

 

Book Review: Τη νύχτα που τρεμόσβηνε το λ, της Αννίτας Λουδάρου

Η Μαριάννα Φλέσσα και η Γιώτα Βασιλείου για τη νέα συλλογή διηγημάτων της Ανν Λου |
ΒΙΒΛΙΟγραφικά, 14 Αυγούστου 2020 »»

[...] Ο χρόνος άχρονος και αόρατος τρεμόσβηνε από πάνω του. Ο μύθος του ακίνητου ερχόταν να τον συντρίψει. Απλώς περνούν τα χρόνια, σκέφτηκε. Και όταν μεγαλώνεις είναι σαν να κυλάς πάνω σε τσουλήθρα. [...]» («Η νύχτα που τρεμόσβηνε το λ», σ. 73)

ΜΑΡΙΑΝΝΑ: Κοινή συνισταμένη είναι η θεματολογία της συλλογής. Αφορά καθημερινές ιστορίες, ίσως κάποιες θα τις χαρακτήριζα πεζές. Λίγοι θα ασχοληθούν διεξοδικά αλλά η συγγραφέας μάς αποδεικνύει ότι αξίζουν την προσοχή της. Σκηνές μιας αστικής ζωής που υποσυνείδητα φορτώνει την ψυχή του ατόμου με γιατί, υποχρεώσεις, υποχωρήσεις, την πληγώνει. Έχουμε συνηθίσει οι πεζογράφοι μας να υμνούν τη φύση, τον έρωτα, να ζωγραφίζουν με τις λέξεις έναν κόσμο ωραιοποιημένο. Όχι απαραίτητα ιδανικό ή επιθυμητό.

ΓΙΩΤΑ: Πράγματι, η Ανν Λου, όπως της αρέσει να συστήνεται στους αναγνώστες της, επέλεξε οι ιστορίες της να εστιάσουν σε ανθρώπους μόνους ή μοναχικούς, πληγωμένους και πονεμένους. Ανθρώπους που έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για τη ζωή και την αισιοδοξία τους. Ανθρώπους που η καθημερινότητά τους είναι ο Γολγοθάς που πρέπει να ανεβαίνουν σε αυτή τη ζωή.

Τη νύχτα που τρεμόσβηνε το Λ

γράφει η Λίντα Τζουβάρα | PolisPost,
Τρίτη 11 Αυγούστου 2020 »»

Ποιο είναι άραγε αυτό το «Λ» που τρεμόσβηνε τις νύχτες; Το «Λ» της λήθης για όσα πρέπει να ξεχαστούν; Το «Λ» του λάθους που παραβίασε το σωστό; Το «Λ» από εκείνα τα λόγια που δεν ειπώθηκαν, από τη λογική που δεν λειτούργησε, από τη λαβωματιά που δεν ιάθηκε;

Οι μικρές αυτές ιστορίες στο νέο βιβλίο της Αννίτας Λουδάρου (Απόπειρα) διαδραματίζονται πίσω από πόρτες κλειστές και ακόμα πιο κλειστές ψυχές. Δεν είναι ούτε διηγήσεις ούτε αφηγήσεις, είναι μια διεισδυτική ματιά στις ζωές των ανθρώπων, είναι το νυστέρι που μπαίνει βαθιά στην ψυχή και καταφέρνει να μας εμπλέξει συναισθηματικά.

Ανν Λου • Δεν μαθαίνει ο άνθρωπος να αναγνωρίζει τι είναι αυτό που τον συγκινεί

 Συνέντευξη της Ανν Λου στην Εύη Βαλή | 7 μέρες tv

Με αφορμή την κυκλοφορία της νέας συλλογής διηγημάτων της, η συγγραφέας μάς μίλησε για τα ρίσκα που τολμούν οι άνθρωποι αλλά και για το λόγο που επέλεξε το συγκεκτιμένο λογοτεχνικό είδος.

Τζακ Χίρσμαν: «Ποτέ δεν αναφέρομαι σε μένα ως ποιητή χωρίς να λέω ότι είμαι κομμουνιστής»

συνέντευξη του Τζακ Χίρσμαν στον Ιωάννη Κοντό |  Πόλη Κ,
Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020 »»

Ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, ο 87χρονος Βορειοαμερικανός Τζακ Χίρσμαν είναι ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή κομμουνιστές ακτιβιστές διανοούμενους.

Συνομιλώντας μαζί του, με αφορμή την ποιητική του ανθολογία Μονοπάτι: Ποιήματα 1952-2001, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2019 από την Απόπειρα.

10+2 ελληνική πεζογραφία – καλοκαιρινές προτάσεις (του Γιάννη Ν. Μπασκόζου)

γράφει ο Γιάννης Μπασκόζος | ο αναγνώστης,
Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020  »» 

Γιώργος Πολυμενάκος, Ιστορίες από την άλλη όχθη, συμμετοχή Μαρία Πολυκανδριώτη, Απόπειρα

Προσωπικές ιστορίες του συγγραφέα από την «άλλη όχθη», που δεν είναι παρά το αγνοημένο Πέραμα. Ιστορίες γειτονιάς, παρεών, μικρών καταστημάτων , κλαμπ, δρόμων, λαϊκών παιδιών που ζουν το δικό τους ελάχιστο όραμα. Τα πρώτα κομμάτια αφορούν στην παιδική ηλικία του συγγραφέα, την μετακόμιση της οικογένειας από το ένα δωμάτιο στα Μανιάτικά σε μια μικρή παράγκα στο Πέραμα, εκεί που τελείωνε ο δρόμος και άρχιζαν τα βράχια. Μια ζωή που τα όνειρα ήταν τόσο μικρά όσο ένα μικρό ζαχαρωμένο μηλαράκι. Όσο να κτίσεις έναν τοιχαλάκι για να μεγαλώσει  το σπίτι. Αργότερα ακολούθησαν  οι μικροί παράδεισοι, τα σουβλάκια, τα τζουκ μποξ, η ρετσίνα Κουρτάκη. Οι καλλιτεχνικές ανησυχίες, η πολιτικοποίηση, η επαφή με τον άλλο κόσμο. Αρκετές αφηγήσεις αφορούν στη μουσική σκήνη Κόντρα, ένα μαγαζάκι που έπαψε να υπάρχει το 1998, στο οποίο ανδρώθηκε η περαματιώτικη παρέα. Η πόλη αλλάζει αλλά δεν μπορεί να αποφασίσει: θέλει να είναι μια εργατική συνοικία, ένα μικροαστικό προάστιο, θέλει μονοκατοικίες πρόχειρα φτιαγμένες ή πολυκατοικίες εξίσου πρόχειρα κατασκευασμένες; Καταλήγει ένα θολό υβριδικό τοπίο, μισό άσχημο μισό καλό, όπως είναι και η ζωή μας.