Πρώτη συλλογή για το ταξίδι του απόλυτου έρωτα

γράφει η Τάνια Γεωργιοπούλου, Η Καθημερινή,
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2022 »» 

Δημήτρης Πέτσας, 32 μέρες την ίδια νύχτα, εκδ. Απόπειρα

«Έχω την ομπρέλα σου, μου λες, θα σ’ τη γυρίσω.
«Δεν την θέλω την ομπρέλα, απαντάω, να μου γυρίσεις το σύννεφο».

«Δεν θα ήθελα να ήμουν κανείς από αυτούς που ήρθαν. Μετά από εσένα». 

Στίχοι από την πρώτη ποιητική συλλογή του Δημήτρη Πέτσα 32 μέρες την ίδια νύχτα από τις εκδόσεις Απόπειρα.

«Ο Δημήτρης Πέτσας γεννήθηκε στην Αθήνα και έγινε ο εαυτός του στη Νέα Υόρκη». Ετσι γράφει το ελάχιστο, μόλις έξι γραμμές, βιογραφικό του στην τελευταία σελίδα του πρώτου του βιβλίου. Παρά το λακωνικό της σχήμα, η πρόταση περικλείει όλη την αλήθεια. Ο Δημήτρης ήθελε να φύγει για τη Νέα Υόρκη και τα κατάφερε γρήγορα. Μόλις είχε κλείσει τα 20 χρόνια, κέρδισε με πείσμα και προσπάθεια το πρώτο του ταξίδι… για δουλειά στην πόλη των ονείρων του, τη Νέα Υόρκη. Ο Δημήτρης είναι ο μόνος άνθρωπος που γνωρίζω που κατάφερε να πραγματοποιήσει πολλά από τα όνειρά του και δεν επρόκειτο για καθόλου ταπεινά όνειρα. Βέβαια, η ψυχή του το ξέρει…

Μικρή, μεγάλη φόρμα

 γράφει ο Απόστολος Θηβαίος | Literature.gr, Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2022 »»

… Πού χάθηκαν εκείνοι οι άνθρωποι στο εξώφυλλο; Τι να γίνηκαν; Σε ποια στάση κατέβηκαν, πώς έζησαν, πώς αγάπησαν, πώς πέθαναν. Κανείς δεν μίλησε. Μονάχα τις τροπές της μοίρας τους θυμήθηκαν και σώπασαν που ένιωσαν τη μεγάλη τους πίκρα…

Η σύνθεση του Πάνου Κασσιάρη κοσμεί το εξώφυλλο της καινούριας έκδοσης. Η Απόπειρα και ο Ματθαίος Ζευγόλης πιστός στην μικρή φόρμα και τις μεγάλες μνήμες φέρνουν στο φως τον Σάντουλο. Η καινούρια συλλογή διηγημάτων του Ναξιώτη συγγραφέα και μουσικού περιλαμβάνει 20 και πλέον μικρές, βιωματικές ιστορίες. Βγαλμένες από μια παλιά σκηνογραφία μοιάζουν με τις φωτογραφίες που γεμάτες σκόνη λένε την ιστορία τους κάτω από τα φώτα και μες στην σκιά επιστρέφουν. Φαντάζουν μαρτυρίες για όλα όσα ζήσαμε και τώρα κυκλοφορούν εντός μας, φρουρές ξεχασμένες και παλιές που κάθε τόσο παρελαύνουν στους δρόμους μας τους πιο μυστικούς. Ακίδες ή πάλι μια επαλήθευση του χρόνου που κυλά ανεμπόδιστα, καταπίνοντας ανθρώπους, φίλους, λεωφορεία, όνειρα και ζωές.

O Γιώργος Πολυμενάκος μιλάει για το δυστοπικό του μυθιστόρημα «Σημείο εξόδου ένα»

γράφει η Αφροδίτη Ερμίδη | Documento, Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2022 »» 
 

Σε ένα πολύ κοντινό μέλλον, μια μικρή πόλη-λιμάνι βρίσκεται σε κατάσταση εκούσιου εγκλεισμού μετά από την παγκόσμια πανδημία της θανατηφόρας ασθένειας του Παράξενου Ύπνου. O πρώην δήμαρχος της πόλης έχει εκμεταλλευθεί την κατάσταση της Ολικής Κατάρρευσης και έχει αυτοανακηρυχθεί σε Κυβερνήτη έχοντας υπό τον έλεγχό του το μοναδικό ένοπλο σώμα της Πόλης. Μπροστά από το λιμάνι της πόλης βρίσκεται ένα μικρό νησί που ονομάζεται Καθαρτήριο.

Στην άκρη του νησιού συντηρείται ένας φάρος για να παρασύρει σε ενέδρα όσα πλοία πλησιάζουν στο λιμάνι, με σκοπό το πλιάτσικο και τη διάλυσή τους στο Μεγάλο Ανακυκλωτήριο που υπάρχει πάνω στο νησί. Οι επιβαίνοντες στα πλοία που αιχμαλωτίζονται αντιμετωπίζονται ως de facto μολυσμένοι και εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες. Η Πόλη βρίσκεται στα όρια του λιμού λόγω του πολύχρονου εγκλεισμού. Η απολυταρχική διακυβέρνησή της δεν επιτρέπει στους κατοίκους να επιχειρήσουν οποιουδήποτε είδους απεγκλωβισμό.