10+2 ελληνική πεζογραφία – καλοκαιρινές προτάσεις (του Γιάννη Ν. Μπασκόζου)

γράφει ο Γιάννης Μπασκόζος | ο αναγνώστης,
Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020  »» 

Γιώργος Πολυμενάκος, Ιστορίες από την άλλη όχθη, συμμετοχή Μαρία Πολυκανδριώτη, Απόπειρα

Προσωπικές ιστορίες του συγγραφέα από την «άλλη όχθη», που δεν είναι παρά το αγνοημένο Πέραμα. Ιστορίες γειτονιάς, παρεών, μικρών καταστημάτων , κλαμπ, δρόμων, λαϊκών παιδιών που ζουν το δικό τους ελάχιστο όραμα. Τα πρώτα κομμάτια αφορούν στην παιδική ηλικία του συγγραφέα, την μετακόμιση της οικογένειας από το ένα δωμάτιο στα Μανιάτικά σε μια μικρή παράγκα στο Πέραμα, εκεί που τελείωνε ο δρόμος και άρχιζαν τα βράχια. Μια ζωή που τα όνειρα ήταν τόσο μικρά όσο ένα μικρό ζαχαρωμένο μηλαράκι. Όσο να κτίσεις έναν τοιχαλάκι για να μεγαλώσει  το σπίτι. Αργότερα ακολούθησαν  οι μικροί παράδεισοι, τα σουβλάκια, τα τζουκ μποξ, η ρετσίνα Κουρτάκη. Οι καλλιτεχνικές ανησυχίες, η πολιτικοποίηση, η επαφή με τον άλλο κόσμο. Αρκετές αφηγήσεις αφορούν στη μουσική σκήνη Κόντρα, ένα μαγαζάκι που έπαψε να υπάρχει το 1998, στο οποίο ανδρώθηκε η περαματιώτικη παρέα. Η πόλη αλλάζει αλλά δεν μπορεί να αποφασίσει: θέλει να είναι μια εργατική συνοικία, ένα μικροαστικό προάστιο, θέλει μονοκατοικίες πρόχειρα φτιαγμένες ή πολυκατοικίες εξίσου πρόχειρα κατασκευασμένες; Καταλήγει ένα θολό υβριδικό τοπίο, μισό άσχημο μισό καλό, όπως είναι και η ζωή μας.

Το εκεί, το αλλού και το μετά δεν είναι κατ’ ανάγκη ζήτημα γεωγραφικής τοποθέτησης

γράφει ο Τάκης Γεράρδης* | fractal,
Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2020 »»

Ιστορίες από την άλλη όχθη του Γιώργου Πολυμενάκου, εκδόσεις Απόπειρα 2019


Με το Γιώργο Πολυμενάκο έχουμε πολλά κοινά όπως το ότι είμαστε ισοϋψείς, μεγαλώσαμε κι οι δυο σε φτωχικές συνοικίες που βρίσκονται στην κακιά όχθη του αρχαίου αλλά στεγνού πλέον ποταμού και ακόμη πως στιχουργικές μας δουλειές έχει μελοποιήσει ο φίλος τραγουδοποιός Πέτρος Συνοδινός.

Κι αν για μένα οι στιχουργικές απόπειρες υπήρξαν πάντα ένα λογοτεχνικό πάρεργο για τον Γιώργο ήταν πολλά παραπάνω. Γιατί και περισσότερα και καλύτερα τραγούδια έγραψε. Τραγούδια με τρυφεράδα, διεισδυτικά, με δουλεμένη ομοιοκαταληξία, με προβληματισμό για τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, τραγούδια ερωτικά, κοινωνικά και γλυκύτατα. Αυτά όμως ξεκίνησαν κάπου κοντά στο 1998, όπου και είχαμε γνωριστεί, κατόπιν ο καθένας μας χάθηκε σε δικές του ασχολίες, ύστερα έρχεται στη ζωή μας το ΦΒ, και ο Γιώργος, πάντα ανήσυχος καλλιτεχνικά, στήνει την ιστοσελίδα  texni.org κι εγώ συμμετέχω με κάποια διηγήματά μου, ώσπου μαθαίνω πως κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ το βιβλίο του Ιστορίες από την άλλη όχθη.

Βάσω Χρυσοστομίδου • για τις Ιστορίες από την άλλη όχθη

γράφει η Βάσω Χρυσοστομίδου (ανάρτηση μετά την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου στον Γλάρο) »»

 Οι Ιστορίες από την άλλη όχθη υφαίνουν ένα προστατευτικό δίχτυ, ένα πλέγμα για να συγκρατήσουν όχι μόνο τη συλλογή των αναμνήσεων από το συρτάρι των παιδικών και νεανικών χρόνων του συγγραφέα, αλλά και πολύτιμα σπαράγματα από τη συλλογική μνήμη των ανθρώπων που μεγαλώσαμε στο Πέραμα.

Το δίχτυ διασώζει καταστάσεις και γεγονότα του παρελθόντος που αφορούν το κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο μιας πόλης που χτίστηκε πέτρα την πέτρα με αρχιτέκτονες την αγωνία και την ανάγκη. Που σκαρφάλωσε άναρχα στις βραχώδεις πλαγιές , που τράφηκε από τη θάλασσα και μάντρωσε τη θάλασσα. Ανάμεσα στις σελίδες των ιστοριών βρίσκουν στέγη τα καραμελωμένα μηλαράκια, η Απονιά από το τζουκ μποξ στο σουβλατζίδικο του κυρ Παναγιώτη, οι αόρατοι φίλοι που τρώνε ετεροχρονισμένα εκείνο το εκμέκ στου Πράπα, η Κόντρα που βρήκε το Γερμανό της, αλλά και ο βοριάς που τα παιδάκια παγώνει, η ετοιμόρροπη παράγκα και ο φόβος του χωροφύλακα, τα μακαρόνια των Χριστουγέννων χωρίς τυρί, η «πολυτέλεια» ενός ιδιόκτητου βόθρου, η κόλαση του αμπαριού στη ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.

Το βιβλίο διαπερνά αποφασιστικά το παραπέτασμα της γλυκερής νοσταλγίας των «χρόνων της αθωότητας». Δεν ωραιοποιεί καταστάσεις του παρελθόντος. Αντίθετα, διαφυλάσσει την ευαισθησία, την ακεραιότητα και την αλληλεγγύη, τα γερά , δοκιμασμένα υλικά που στέριωσαν τις παράγκες της επιβίωσης, για μελλοντική χρήση. Γίνεται κρίκος ατσαλένιος στην αλυσίδα ανάμεσα στον αγέρωχο Ιώβ που σκάβει το βράχο και στον νεαρό άντρα που μόνος του και χαμογελώντας με κατανόηση θα εξηγήσει τα δικά μας ανεξήγητα. Καλεί σε Αποχή από τα μαθήματα του συμβιβασμού και της αδιαφορίας με την ελπίδα ότι το κτίριο του σχολείου μπορεί να αλλάξει.

Οι «Ιστορίες από την άλλη όχθη» στον Γλάρο

Την Παρακευή 10 Ιανουαρίου 2020, στις 9.30 το βράδυ, παρουσιάζεται το βιβλίο Ιστορίες από την άλλη όχθη του Γιώργου Πολυμενάκου και της Μαρίας Πολυκανδριώτη.

Ιστορίες και αφηγήσεις από το χθες αλλά και από το σήμερα, από την άλλη όχθη της Αθήνας. Ιστορίες από τη Δυτική Όχθη, ιστορίες από το Πέραμα.

Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Γιάννης Κατσάμπας.

Τραγούδια του Γιώργου Πολυμενάκου θα ερμηνεύσουν ο Νίκος Καλλίνης (Εκείνος και Εκείνος) και ο Πέτρος Συνοδινός.

Παρασκευή 10/1/2020 στις 21.30 στο μεζεδοπωλείο Γλάρος, Λεωφ. Δημοκρατίας 108, 18863 Πέραμα.

Το event στο Facebook »»

Γιώργος Πολυμενάκος • Ιστορίες από την άλλη όχθη

Συμμετοχή: Μαρία Πολυκανδριώτη
διηγήματα
σσ. 109, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N: 960-537-281-1,
Απόπειρα, Δεκέμβριος 2019
Λ.Τ.: 10,00 € (+ Φ Π Α)


Ιστορίες:
Για ένα παιδί που χάθηκε κυνηγώντας τον Απαγορευμένο Καρπό.
Για ένα σπίτι που δεν υπήρχε.
Για μια επιταγή χωρίς ποσό και ημερομηνία.
Για έναν τοίχο που έπεσε.
Για ένα τατουάζ που πεθαίνει πάνω σε έναν γερασμένο πισινό.
Για έναν Ζαφείρη Μελά που δεν είχαμε.
Ιστορίες από την άλλη όχθη του σήμερα, από έναν κόσμο που δεν χάθηκε γιατί υπάρχει ακόμα, μέσα μας.

Ιστορίες σε πρώτο πρόσωπο, από την άλλη όχθη μιας άχρηστης αφθονίας, άλλες αισιόδοξες, άλλες μελαγχολικές, με αυτεπίγνωση απέναντι στο γκροτέσκο, διάστικτες από αναλαμπές χιούμορ, όπως είναι άλλωστε και ζωή του καθενός από εμάς.
Ιστορίες για την άγνωστη δύναμη που υπάρχει κρυμμένη μέσα μας αλλά κάποιες φορές αποκαλύπτεται μέσα από τα βιώματα της καθημερινής μας ζωής και την υψώνει σε ένα επίπεδο πάνω από το τετριμμένο.