25.2.12

Ο Δημοσθένης (απόσπασμα από Τα φορτηγά)

Στις απόκριες, τον έντυναν αξιωματικό πάνω σε άλογο.
Στις απόκριες, τον έντυναν αξιωματικό πάνω σε άλογο και έβγαζε λόγο στην πλατεία. Μιλούσε για την εκμετάλλευση των αγροτών από τους εμπόρους. Οι εμπόροι, έλεγε, είναι κλέφτες! Παίρνουν το λάδι δεκαπέντε δραχμές και το πουλάνε είκοσι πέντε! Και εκεί έκανε μια μικρή παύση, αναλογιζόμενος φαίνεται ότι οι εμπόροι ήταν που τον έπαιρναν για δουλειά, για να προσθέσει αμέσως: «Όχι οι ντόπιοι! Οι ξένοι!»

23.2.12

Το «Τώρα είναι αργά» στο Έναστρον

Τώρα είναι αργά

Η Απόπειρα παρουσιάζει στο βιβλιοκαφέ Έναστρον το νέο μυθιστόρημα της Λίνας Φυτιλή Τώρα είναι αργά την Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012, στις 8 το βράδυ.

Για το βιβλίο μιλούν ο συγγραφέας Δημήτρης Στεφανάκης και η Λίνα Φυτιλή.

Αποσπάσματα διαβάζει η ηθοποιός Έλενα Μαρσίδου.

ΈναστρονΣόλωνος 101, τηλ. 210/3828161

22.2.12

Ιουλία Βησσαράκη • Πλάνος ο πλανήτης και Περιπλανήσεις

ποίηση
σσ. 69, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
I S B N 978-960-537-147-0
Απόπειρα, Φεβρουάριος 2012
Με μια εικόνα εκτός κειμένου από τη συγγραφέα

Ιουλία Βησσαράκη • Πλάνος ο πλανήτης και Περιπλανήσεις

 

 

Ιουλία Βησσαράκη Η Ιουλία Καμπούρη-Βησσαράκη γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Μετά την αποφοίτησή της από την Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως, συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Μονάχου, ως υπότροφος του ομόσπονδου βαυαρικού κράτους. Δίδαξε σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, στην ΕΛΕΠΑΠ, και Λογοπαιδική στους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει ένα εγκόλπιο για τη Λογοπαιδική και για τη Δυσλεξία, και τις ποιητικές συλλογές Ξυλόπροκες και γιασεμιά (2007), Εφήμερη ανεμώνη (2008), Τρεχαντήρι (2009) και Γραβάτες-παπιόν: Πούπουλα-φτερά (2010).

15.2.12

Η Μικρή ποιητική ανθολογία τού Χουάν Ραμόν Χιμένεθ στο Abanico

Χουάν Ραμόν Χιμένεθ

Η Απόπειρα και το Κέντρο Ισπανικής, Πορτογαλικής και Καταλανικής Γλώσσας Abanico παρουσιάζουν τη Μικρή ποιητική ανθολογία τού Χουάν Ραμόν Χιμένεθ  το Σάββατο 10 Μαρτίου 2012, στις 8 το βράδυ.

Για το βιβλίο και τον Χουάν Ραμόν θα μιλήσουν και θα διαβάσουν αποσπάσματα ο Νίκος Πρατσίνης, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Eduardo Lucena, η Inés Martín και η μεταφράστρια Άννα Βερροιοπούλου.
_____________
Abanico: Κολοκοτρώνη 12, 1ος όροφος, Αθήνα.
Τηλ.: 210/3251214

14.2.12

Τα δικαιώματα ως γνώση

Γράφει ο Αθανάσιος Αλεξανδρίδης | Διαβάζω, τχ. 526,
Φεβρουάριος 2012

Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία Άννα Μερτζάνη «Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία;»,
μυθιστόρημα για παιδιά άνω των 10 ετών,
Εικογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή
Απόπειρα, 2011, σσ. 159, € 15,98

Το βιβλίο της Άννας Μερτζάνη «Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία;» εντάσσεται στην πιο σύγχρονη αντίληψη της παιδαγωγικής, η οποία στοχεύει μέσα από μυθιστορηματικές αφηγήσεις και διαδραστικές βιωματικές συνθήκες να φέρει σε επαφή τα παιδιά με μείζονα θέματα της ατομικής και της συλλογικής ζωής. Το νοηματικό άξονα ανάπτυξης του βιβλίου αποτελεί η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Το περιεχόμενό της μοιράζεται δραματοποιημένο, μέσα από τις περιπέτειες μιας παρέας παιδιών, σε πέντε κεφάλαια που αναπτύσσουν το δικαίωμα στην Ταυτότητα, στην Οικογένεια, στη Ζωή, στην Υγεία, στον Σεβασμό των Πολιτικών και των Θρησκευτικών Απόψεων, στην Προστασία από τη Βία και την Εκμετάλλευση.

11.2.12

Το χρονικό μιας εφηβείας

Γράφει ο Νίκος Βατόπουλος | Καθημερινή,
Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012 »»

Fortiga FrontCoverΔημήτρης Κουκουλάς
Τα φορτηγά και άλλες ιστορίες
Εκδόσεις Απόπειρα, σελ. 230

Γλυκιά ζωή στην επαρχία μιας Ελλάδας οικείας και ξένης μαζί. Σαν ένα συναρμολογημένο αφήγημα, φτιαγμένο κομμάτι κομμάτι από θραύσματα μνήμης, το βιβλίο του Δημήτρη Κουκουλά «Τα φορτηγά και άλλες ιστορίες» είναι ένα τραγούδι για την παιδική και εφηβική ηλικία, ξεχασμένη σε σκονισμένες αλάνες κάποιου χωριού της Μεσσηνίας, στην Ελλάδα πριν από μισό αιώνα. Με λαιμαργία γυρνούσα στις σελίδες του Δημήτρη Κουκουλά, ξανά και ξανά, για να ρουφήξω βαθιά στα πνευμόνια μου τον αέρα που ανάσαινε εκείνο το παιδί, ο ήρωας του βιβλίου, εκείνος που σε 230 σελίδες και για όσο διάστημα κράτησε η ανάγνωσή τους συμπύκνωνε στα μάτια μου, συμβολικά αλλά τελεσίδικα, τη ζωή του αφανούς Έλληνα.