Λίνα Φυτιλή (Στο Αίθριο του Πανδοχείου, # 85)

26 Μαρτίου 2012 | Πανδοχείο »»

Θα μας συνοδεύσετε ως τη θύρα των δυο σας βιβλίων;

Οι νύχτες της άχρωμης  κιμωλίας, Καστανιώτης. Ένα ταξίδι σε άγνωστο προορισμό, κατά τη διάρκεια του οποίου οι επιβάτες ξεδιπλώνουν τις ιστορίες  τους, ένα υπαρξιακό ταξίδι πρωτίστως με απροσδόκητο τέλος. Τώρα είναι αργά, Απόπειρα. Όταν η νοσταλγία είναι τόσο δυνατή, που οι ήρωες ζούνε εγκλωβισμένοι στο παρελθόν τους, αναζητούν μια ευκαιρία για να ξεφύγουν. Ίσως μέσα στην ευδαιμονία του καλοκαιριού βρουν αυτή την ευκαιρία…

Κατερίνα Έσσλιν • «Σουπερμάρκετ.»

Το τρέχον συλλεκτικό τεύχος της κοινωνίας των δε(κάτων), Χειμώνας 2011-2012, αφιερωμένο στο θέμα: «Οίνος - Έδεσμα - Τέχνη», φιλοξενεί το μυθιστόρημα του ενός λεπτού της Κατερίνας Έσσλιν «Σουπερμάρκετ», το οποίο θα περιλαμβάνεται στο επόμενο βιβλίο της, που ετοιμάζεται αυτόν τον καιρό.
• • •
Τα τελευταία πέντε χρόνια, περνάω κάθε βράδυ κάτω απ’ το παράθυρό της. Δεν κάνω τίποτα, απλώς περνάω, κοιτάω αν έχει φως, κι αν έχει φως, βάζω τα κλάματα, γιατί, αν έχει φως, σημαίνει ότι μας χωρίζουν 15 μέτρα. Τι είναι 15 μέτρα; Ένα τίποτα. Όταν δεν έχει φως, ανακουφίζομαι, γιατί τη φαντάζομαι να ’χει φύγει ταξίδι στην Αφρική ή στην Αυστραλία, και ηρεμώ. Έχω σκεφτεί πολλές φορές να χτυπήσω το κουδούνι της, απλώς για ν’ ακούσω τη φωνή της. Ξέρω τι θα μου πει· θα μου πει έλα, άντε, ανέβα. Γιατί να χτυπήσω αφού ξέρω τι θα μου πει; Γιατί να χτυπήσω αφού ξέρω ότι θα μου πει έλα, άντε, ανέβα, μόνο στη φαντασία μου; Έχω αγγίξει το κουδούνι της πολλές φορές – τουλάχιστον δύο κάθε βράδυ. Θέλω τόσο πολύ να το χτυπήσω, που μερικές φορές χτυπάω αυτό του διπλανού διαμερίσματος, αυτό που γράφει Διαμαντόπουλος, για ν’ ακουστεί ο ήχος του κουδουνιού και στο δικό της σπίτι (ένας ήχος τρόπον τινά δικός μου, που θα προκληθεί από το χέρι μου). Ο Διαμαντόπουλος ρωτάει ποιος είναι, κι εγώ άλλες φορές απαντάω κανείς, άλλες φορές απαντάω συγγνώμη λάθος, άλλες φορές το ’χω ήδη βάλει στα πόδια, πριν προλάβει να απαντήσει. Όταν χτυπάω το κουδούνι τού Διαμαντόπουλου, δεν έχω ιδέα τι είδους ήχος ακούγεται στο διαμέρισμά του και πώς ταξιδεύει ο ήχος αυτός μέχρι το δικό της, και σκέφτομαι πως αυτοί που φτιάχνουν τους ήχους των κουδουνιών είναι εντελώς ανέμπνευστοι, γιατί όλα αυτά τα γκλονκ και τα γκλινκ και τα τιτιβίσματα δεν περνάνε κανένα μήνυμα. Αν έφτιαχνα ήχους κουδουνιού, θα φρόντιζα να σημαίνουν κάτι· θα έβαζα, ας πούμε, ν’ ακούγεται μια λέξη –  παράδειγμα, η λέξη αγάπη. Αγάπη. Η πίτσα σας. Ανεβείτε. Αγάπη. Ο ταχυδρόμος. Ανεβείτε. Αγάπη. Κλειδωθήκαμε απ’ έξω. Σας ανοίγουμε. (Θ’ άνοιγαν ευκολότερα οι πόρτες με πιο σωστούς ήχους κουδουνιού. Θα γινόμουν πλασιέ ήχων κουδουνιού και θα πρότεινα στον κύριο Διαμαντόπουλο να το σκεφτεί και ν’ αλλάξει επιτέλους το αναθεματισμένο μουγκό του γκλονκ.) Κάποιες μέρες του χρόνου, δεν έχει ρεύμα για να χτυπήσω το κουδούνι. Ευτυχώς συμβαίνει σπάνια αυτό, γιατί πραγματικά είναι ό,τι χειρότερο. Εκείνες τις μέρες δεν έχει φως, αλλά δεν ξέρω αν λείπει στην Αφρική. Δεν ξέρω αν μας χωρίζουν τα αφόρητα 15 μέτρα ή τα ανακουφιστικά 150.000 χιλιόμετρα, ακόμη δε κι αν το κουδούνι του Διαμαντόπουλου είχε για ήχο του τη λέξη αγάπη, και να το πατούσα, δεν θ’ ακουγόταν τίποτα. (Αγάπη. Καμία απάντηση. Αγάπη. Μπλακάουτ. Αγάπη-Γκλονγκ, ισοπαλία.)

Η νοσταλγία γίνεται ένας χείμαρρος

Vivliolatria
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012 »»

Λίνα Φυτιλή • Τώρα είναι αργά
Απόπειρα

Οι ολιγοήμερες διακοπές σε μια πανσιόν ξυπνούν στον τελευταίο εν ζωή απόγονο μιας οικογένειας, αιχμηρές αναμνήσεις και συναισθήματα από το εξοχικό των παιδικών του χρόνων. Στην ανέμελη ατμόσφαιρα, πρόσωπα όπως η ιδιοκτήτρια της πανσιόν, η δεκαεξάχρονη ανιψιά της, ο αγαπημένος του φίλος παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Πλέγματα νέων σχέσεων δημιουργούνται, αποκαλύπτοντας σταδιακά γεγονότα του παρελθόντος.

Η νοσταλγία γίνεται ένας χείμαρρος που τους παρασύρει. Η σκιά της αδικοχαμένης Εύας επιστρέφει.

Η αλήθεια μοιάζει με «κουβάρι που ξετυλίγεται αργά». Η φράση από το παιδικό τους παιχνίδι, επαληθεύεται.

Κουβέντες μετέωρες στριφογυρίζουν ακατάπαυστα σαν μόμπιλ, μέχρι να φανερωθεί η άλλη πλευρά, το κρυφό τους νόημα.

Κι ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που αιωρείται, γεννώντας τον ιστό ενός ποιήματος, μιας αήττητης στιγμής μες στο καλοκαίρι.

Ένα μυθιστόρημα για τα κρυμμένα μυστικά που απειλούν τις εύθραυστες ισορροπίες των ανθρώπινων σχέσεων και την ακατανίκητη ορμή της εφηβείας μπροστά στην αβεβαιότητα μιας υπέροχης διαδρομής.

Οι επιστολές τού Μπάροουζ

Rub Out the Words: The Letters of William Burroughs 1959-1974, επ. έκδ. Bill Morgan, (Penguin Hardback Classics)

Γράφει ο James Campbell | Guardian,
Friday 23 March 2012 »»

Ο δεύτερος τόμος με τις επιστολές του Μπάροουζ.
Με τον τόμο αυτόν καλύπτεται χρονολογικά η περίοδος από την έκδοση του Naked Lunch το 1959 έως το 1974.

Σταύρος Σταυρόπουλος • Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια

Ελληνική λογοτεχνία, μυθιστόρημα
σσ. 135, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N 978-960-537-114-2,
Δεύτερη έκδοση: Απόπειρα, Μάρτιος 2012
(Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Απρίλιος 2010)

Σημασία έχει ν’ αγαπάς. Έχει; Τη στιγμή που το ρευστό της σώμα πάει να στερεοποιηθεί, καταρρέει. Μες στα χαλάσματα
του πολέμου, τα μάτια ενός παιδιού. Θροΐζουν. Έγχρωμα μάτια, ασπρόμαυρο σκηνικό. Η Αλίκη στη χώρα των θανάτων.
Έλα, δώσ’ μου το χέρι σου, λέει. Θέλω να μου δείξεις τον κόσμο.
Δεν έχω χέρια. Δεν μου ’μειναν. Έπειτα, δεν υπάρχει κόσμος.

Φωτιές, φωτιές παντού. Να καις. Να με καις. Ο ήλιος, γκρεμός. Το φως του μπαινοβγαίνει στο σώμα σου σαν καντήλι. Θα σβήσει, με την υποστολή της σημαίας. Σιωπητήριο με Ντύλαν – I want you. Ακόμα;
Έμεινε το καλτσόν σου στη θέση του οδηγού, σκισμένο από τους έρωτες. Ένα κάρο σιωπές. Ένα κάρο λύπες. Κι ένα κοριτσάκι που μοιάζει με το φεγγάρι. Λιγοστέψαμε. Γίναμε τόσοι δα. Κομμάτια.

Όσο ακόμα εφημερεύει η αθωότητα, να μπορέσουμε. Τι;
Καλύτερα να μην το μάθεις ποτέ.
Το τέλος του έρωτα είναι ο έρωτας.

(Κείμενο από το οπισθόφυλλο της έκδοσης.)

Τα σκεύη της ανομίας @ Nosotros

Η Απόπειρα παρουσιάζει Τα σκεύη της ανομίας του Cost Sigaret την Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012, στις 8 το βράδυ στο Nosotros.

Μιλούν για το βιβλίο ο Πάνος Μποσνάκης και ο Κοστ Σίγκαρετ.
Ποιήματα διαβάζουν οι ποιητές Γιάννης Ραουζαίος και Κοστ Σίγκαρετ.
Την παρουσίαση πλαισιώνουν guests και performances.

Nosotros • Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια.

21 Μαρτίου • Παγκόσμια ημέρα ποίησης

παγκόσμια ημέρα ποίησης | όχι άλλη μια διαμαρτυρία, αλλά, μια ΑΛΛΗ διαμαρτυρία (περισότερα »»)

Πλακάτ με στίχους, πανό και εικαστικά λάβαρα την Τετάρτη 21 Μαρτίου, σε μια διαφορετική συμβολική κινητοποίηση, στην οποία συμμετέχουν 100 εκδοτικοί οίκοι, ξένα πανεπιστήμια, απλοί πολίτες και καλλιτεχνικοί φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η προσυγκέντρωση έχει οριστεί στις 12 το μεσημέρι στον «Ιανό», Σταδίου 24, ενώ η εκδήλωση περιλαμβάνει στάσεις στην Εθνική Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και την Ομήρου για αναγνώσεις ποιημάτων.

Οι διοργανωτές υπόσχονται ότι δεν θα σταματήσει η κυκλοφορία στους δρόμους ούτε θα καούν βιβλιοπωλεία…

21 Μαρτίου • Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Παρασκευή σημαίνει ΚΕΝΤΡΟ

Με αφορμή τα τελευταία τραγικά γεγονότα της Κυριακής 12 Φεβρουαρίου 2012, που έπληξαν την Ιστορία, το Πολιτισμό και τον οικονομικό πνεύμονα της Αθήνας, ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών ανέλαβε την πρωτοβουλία, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής, το Δήμο Αθηναίων, την Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας και Αναπλάσεις ΑΕ και τους επιχειρηματικούς φορείς να δράσει άμεσα για την αποκατάσταση της εικόνας του Κέντρου της πόλης μας, της ζωής και της αξιοπρέπειας όλων όσοι ζουν και εργάζονται σ’ αυτό.

Ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου αποφάσισε να συμμετάσχει τις Παρασκευές 16, 23, 30 Μαρτίου και 6 Απριλίου 2012, μαζί με όλους αυτούς που ζουν, εργάζονται και επισκέπτονται το Κέντρο, να αναπτύξει δράσεις και εκδηλώσεις όσον αφορά το εμπόριο και την ψυχαγωγία με την ελπίδα να «Κερδίσουμε ξανά την πόλη μας».

Ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου προχωρά στις παρακάτω δράσεις:

• Δημιουργία link στις ιστοσελίδες των εκδοτών και βιβλιοπωλών.
• Ανάρτηση banner στα βιβλιοπωλεία και στους εκδοτικούς οίκους.
• Βιβλιοπαρουσιάσεις και γνωριμίες με συγγραφείς κάθε Παρασκευή.
• Προβολή του διαφημιστικού μηνύματος της δράσης σε ραδιοφωνικούς σταθμούς.
• Εκπτώσεις σε βιβλιοπωλεία.

Μιχάλης Μαμαλούκας • Άρωμα και ρυθμός

διηγήματα
σσ. 115, σχήμα 13,5 × 20 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
I S B N 978-960-537-148-7
Απόπειρα, Μάρτιος 2012

Έρωτας…
… κι οι στενές αδύνατες πλάτες της — τόσο συγκινητικές — και το ανατρίχιασμά της, σαν ριπή ανέμου στη θάλασσα, και το στήθος της, που δεν έβλεπα, το ένιωθα όμως να ριγεί, κι η λεπτή — πόσο λεπτή — μέση της, κι η προσμονή να νιώσει το χάδι στο κορμί της, τόσο εκφραστική σαν απρόσωπη φιγούρα του Εγγονόπουλου.
Φόβος…
Ο φόβος φέρνει Προσευχή κι η Προσευχή Ειρήνη. Προσευχήθηκε… Γαλήνεψε σιγά σιγά το αγριεμένο πρόσωπό του, βασίλεψαν τα κουρασμένα μάτια του…
Έρωτας…
Ακούμπησε τα χέρια της στο ξύλινο τοίχωμα του ασανσέρ και με μια απειροελάχιστη κίνηση του πρόσφερε τα χείλη της. Πάτησε το κουμπί κι έτσι σφιχταγκαλιασμένοι ανέβηκαν ψηλά στον έβδομο… όροφο.
(κείμενο από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)

________________
Μιχάλης Μαμαλούκας
Πτυχίο Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Doctorat Πανεπιστημίου Aix-en-Provence.
e-mail: mmamaloukas@gmail.com

Τώρα είναι αργά • παρουσίαση στο Διαβάζω

γράφει η Ιωάννα Στεφανίδου | περιοδικό Διαβάζω, τχ. 527,
Μάρτιος 2012

Λίνα Φυτιλή, Τώρα είναι αργά,
ελληνική πεζογραφία, μυθιστόρημα,
Απόπειρα, 2011
σσ. 197, € 12,00

Ένα καλοκαίρι στάθηκε η αφορμή για την αφύπνιση στη μνήμη των ηρώων. Το παζλ των γεγονότων μοιάζει στην αρχή θολό, αργότερα μάχιμο και αποφασιστικό φανερώνει κάθε εικόνα που κρυβόταν στο παρελθόν. Οι ώρες του απομεσήμερου ατελείωτες, το καλοκαίρι στην πανσιόν ξυπνάει θύμισες από τα άλλοτε φωτεινά καλοκαίρια στην Αίγινα. Τότε που οι ιστορίες περιπλέκονταν ψάχνοντας τον έρωτα λαθραία. Τώρα οι πρωταγωνιστές συνυπάρχουν με τη μοναξιά τους, ενώ το νήμα που τους συνδέει με το παρελθόν τους δεν έχει ακόμη κοπεί. Η αλήθεια κορυφώνεται ενώ σταδιακά αποκαλύπτεται, σαν εκείνο το ξεχασμένο παιδικό τους παιχνίδι, που παρασέρνει τώρα τη σκέψη κρατώντας τους συντροφιά. Η ιδέα του πλούτου, η αλαζονεία της νιότης και το αναπάντεχο επιστρέφουν να τους υπενθυμίσουν πως δεν υπάρχουν ιδανικές ζωές παρά μόνο στη φαντασία.

Λίνα Φυτιλή • Μια συνέντευξη στον Νικήτα Σούλο

μπλογκ Ο μάγος!, Σάββατο 10 Μαρτίου 2012 »»

Γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πατρών και δημοσιογραφία στην Αθήνα Τα τελευταία δέκα χρόνια εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το 1997 εκδόθηκε το βιβλίο της Οι νύχτες της άχρωμης κιμωλίας από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Το 2003-2004 εκδόθηκε η εργασία της Η Ευέλικτη Ζώνη στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση (συνεργασία εκπαιδευτικών και μαθητών), από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο-Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου. Το μυθιστόρημά της Τώρα είναι αργά, μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Απόπειρα. Γράφει στο Press-Gr και στο duende magazine.

Με μεγάλη χαρά σε καλώς ορίζω στο Μάγο !!
1. Πότε ξεκίνησες να γράφεις βιβλία;

Το πρώτο μου βιβλίο το έγραψα στα εικοσιτρία μου χρόνια.

Jack Kerouac (1922–1969)

«Μάρτυράς μου ο άδειος ουρανός».
— Jack Kerouac (1922–1969)

_______________
There are postage stamps for Elvis, John Wayne, the snowy egret, and Ogden Nash – American originals all. But the question bouncing around these days is this: Why not Jack?

Ο Juan Ramón στο Abanico

Από την παρουσίαση της Μικρής ποιητικής ανθολογίας τού Χουάν Ραμόν στο Abanico το Σάββατο 10 Μαρτίου 2012. Οι Αποπειρατές αισθάνονται ότι πρέπει να ευχαριστήσουν από καρδιάς όλους τους συντελεστές αλλά και το κοινό που κατέκλυσε το Κέντρο ισπανικής και πορτογαλικής γλώσσας Abanico και παρακολούθησε με τόσο σεβασμό και προσοχή.



Το πάνελ της βραδιάς: Ο Ισπανός φιλόλογος και ποιητής ο Eduardo Lucena κάνει μια μικρή εξιστόρηση της ισπανικής λογοτεχνίας από τον 19. αι. έως τις μέρες του Χιμένεθ και την απονομή τού Νομπέλ· ο μεταφραστής Νίκος Πρατσίνης· η μεταφράστρια της Μικρής ποιητικής ανθολογίας Άννα Βερροιοπούλου· και ο Διονύσης Βερβιτσιώτης που έκανε τις απαγγελίες των ποιημάτων στα ελληνικά.

Όταν ο κ. Rolls συνάντησε τον κ. Royce: Τσαρλς Μπουκόβσκι (1920–1994)

Η τύχη του άλλαξε το 1966, όταν ο John Martin [ο εκδότης αργότερα του Black Sparrow Press], διευθυντής τότε μιας εταιρείας που εμπορευόταν γραφική ύλη για γραφεία επιχειρήσεων, εξέδωσε πέντε ποιήματά του σε ισάριθμα φυλλάδια, και του έκανε συμβόλαιο για τα πνευματικά δικαιώματα. Κάθε φυλλάδιο θα τυπωνόταν σε τριάντα αντίτυπα, και θα έπαιρνε τριάντα δολάρια για το καθένα. Αυτά τα τριάντα δολάρια αποτέλεσαν ένα εκπληκτικό κίνητρο για τον συγγραφέα. Το 1966 δημοσίευσε μια συλλογή ποιημάτων με τον τίτλο At Terror Street and Agony Way [Τρόμου και αγωνίας γωνία], σε επτακόσια πενήντα αντίτυπα, που παραμένει άγνωστο πώς κατάφεραν να πουληθούν μέσα σε δύο μήνες.

Ο Joe Wolberg λέει πως ο John Martin αναφέρθηκε στη συνεργασία τους με τη φράση : « Ο κύριος Rolls συνάντησε τον κ. Royce ». Όπως και να ’χει, μπροστά σ’ αυτήν την απρόσμενη επιτυχία, ο John Martin άφησε τη δουλειά του για να ασχοληθεί αποκλειστικά με τις εκδόσεις, και ο Μπουκόβσκι άφησε το ταχυδρομείο για να γίνει επαγγελματίας συγγραφέας, όταν του υποσχέθηκε μισθό εκατό δολαρίων τη βδομάδα ισοβίως.

Έτσι ξεκίνησε η οικονομική επιτυχία του Μπουκόβσκι.

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης: κάτοικος Θεσσαλονίκης, ετών 21

▲ Photo by Ani Jo.

Ρωμανός Σκλαβενίτης Πιστοφίδης: κάτοικος Θεσσαλονίκης, ετών 21, απόφοιτος μουσικού λυκείου, φοιτητής ιατρικής. Οι «Διαβάτες στην πόλη», το πρώτο του μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Απόπειρα κι εμείς δώσαμε μαζί του ιντερνετικό ραντεβού για small talk. Και ναι, η ροκ, η συγγραφή, η τρομοκρατία και το L.A, ήταν τα hot spots της κουβέντας.

Συνέντευξη στη Στέργια Κάββαλου | περιοδικό ΝΤΟΥέΝΤΕ »»

Όταν ήσουν μικρός, τι έλεγες ότι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις και τι λες τώρα;

Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω γιατρός. Τώρα, γίνομαι γιατρός.

Και οι σπουδές στο μουσικό σχολείο; Το βιβλίο;

Τελείωσα το Μουσικό Σχολείο της Θεσσαλονίκης, αλλά παραμένω μουσικός από μνήμης. Αυτήν την περίοδο, προσπαθώ να βρω τρόπο ώστε να συνταιριάξω την Ιατρική με τη συγγραφή. Δεν πρέπει να είναι δύσκολο: ένα σωρό άνθρωποι το έχουν καταφέρει στο παρελθόν…

Φωτογραφίες από το «Τώρα είναι αργά» στο Έναστρον

Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα βραδιά εξελίχθηκε η παρουσίαση του μυθιστορήματος της Λίνας Φυτιλή, με συζήτηση γύρω από τις δυσκολίες της γραφής του μυθιστορήματος, σε σχέση με αυτές του διηγήματος και της ποίησης. Οι φωτογραφίες ανέβηκαν στο Facebook από τη συγγραφέα Κάκια Ξύδη.

Το πάνελ της βραδιάς: Η συγγραφέας Λίνα Φυτιλή, ο συγγραφέας Δημήτρης Στεφανάκης και η ηθοποιός Έλενα Μαρσίδου.

Δήμητρα Λαμπροπούλου • Κυνηγώντας τον κλέφτη

Κυνηγώντας τον κλέφτη/Sur les pas du voleur
νουβέλα παιδική/εφηβική δίγλωσση (ελληνικά/γαλλικά)
σσ. 113, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
I S B N 978-960-537-145-6
Απόπειρα, Φεβρουάριος 2012

Σκοπός της σειράς των δίγλωσσων παραμυθιών είναι η εξάσκηση της γλώσσας μέσα από ευχάριστες παιδικές ιστορίες που περνάνε θετικά μηνύματα και οξύνουν την αντίληψη, την ευστροφία και την εξυπνάδα των παιδιών. Τα παρακινεί να βρίσκονται σε εγρήγορση και να συμμετέχουν σε ό,τι συμβαίνει γύρω τους, να αγαπούν τα ζώα, να σέβονται το περιβάλλον και να προστατεύουν τη φύση συνειδητοποιώντας πως είναι και αυτά ένα κομμάτι της.

____________________________________

Όλα τα παιδιά χαίρονται τις διακοπές και περιμένουν με ανυπομονησία να έρθει η μέρα που θα αφήσουν πίσω τη ρουτίνα της καθημερινότητας για να ξεχαστούν στον όμορφο κόσμο της φύσης… μακριά από την πολύβουη πολιτεία. Αλλά τι συμβαίνει όταν ξαφνικά κάποιος κλέφτης θέλει να χαλάσει αυτές τις όμορφες μέρες; Πώς σώζεται η ξεγνοιασιά και η μαγεία του καλοκαιριού ύστερα από μια επικίνδυνη περιπέτεια; Είναι το θέμα αυτής της ιστορίας που ζουν δυο χαρισματικά παιδιά 13 και 14 ετών με τον υπέροχο σκύλο τους.
______________
Η Δήμητρα Λαμπροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ναύπλιο. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και στο Παρίσι, και δίδαξε 25 χρόνια στο Κολλέγιο Αθηνών. Αφοσιωμένη πάντα στην εκπαιδευτική της προσπάθεια, πλησιάζει τα παιδιά με μια έμφυτη ευαισθησία, κατανόηση και αγάπη. Η προσφορά της υπερβαίνει τις τυπικές γνώσεις και τα στενά πλαίσια της διδασκαλίας τού αντικειμένου της. Αντλώντας από τη δική της εμπειρία, γνωρίζει στα παιδιά τις αληθινές αξίες και τα βοηθάει, φέρνοντάς τα πιο κοντά στην εξερεύνηση του εσωτερικού τους κόσμου.