19.2.24

Γιώργος Μπλάνας (1959–2024)

Την Κυριακή έφυγε ο ποιητής Γιώργος Μπλάνας. Ανήκε στη γενιά που εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, και με τη δουλειά του οραματίστηκε να αλλάξει το πρόσωπο της Ελλάδας. Άφησε πίσω του ένα σπουδαίο ποιητικό και μεταφραστικό έργο. Με την Απόπειρα συνεργάστηκε ήδη από το 1986 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής του Τσαρλς Μπουκόβσκι Η αγάπη είναι σκύλος απ’ την κόλαση (1960–1980). Ακολούθησαν το Υπεραστικό μεθύσι (διηγήματα και ποιήματα) το 1987, ο Βρώμικος κόσμος (διηγήματα) το 1988, η συλλογή Τρόμου και Αγωνίας γωνία (ποιήματα) το 1994, το Αστυνομικό το 1996. Παράλληλα εκείνα τα χρόνια ο Γιώργος μετάφρασε για τον Ελεύθερο τύπο τού Γιώργου Γαρμπή τα Λαϊκά Μανιφέστα τού Λώρενς Φερλινγκέττι (1988), τη Βενζίνη τού Γκρέγκορι Κόρσο  (1989) και το Ουρλιαχτό τού Άλλεν Γκίνσμπεργκ (2002). Αργότερα στην Απόπειρα επιμελήθηκε τις εκδόσεις των Παραμυθιών από την ελληνική πεζογραφία (1997) και των Παραμυθιών από την παγκόσμια ποίηση (1997), και διασκεύασε τη βυζαντινή μυθιστορία του Ανδρόνικου Κομνηνού Δούκα Παλαιολόγου Η ερωτική ιστορία του Καλλίμαχου και της Χρυσορρόης το 1997, επιμελήθηκε την έκδοση των Μύθων του Αβιανού (2000), των Παραμυθιών από τη Σλοβακία τού Pavol Dobšinský (2005) και την έκδοση της συνέντευξης του Τσαρλς Μπουκόβσκι Το μόνο που με νοιάζει είναι να ξύνομαι στη μασχάλη στη Φερνάντα Πιβάνο (2006), και μετάφρασε μαζί με τη γυναίκα του Σάντυ Παπαϊωάννου τα Παραμύθια από την άγρια Δύση (2006).

14.2.24

27ο Παζάρι Βιβλίου • Τελευταίες μέρες

Τελευταίες μέρες — Έως Κυριακή 18 Φεβρουαρίου.

Παζάρι βιβλίου, Πλατεία Καυθμώνος. Καθημερινές, Σάββατο, Κυριακή, 9 το πρωί με 9 το βράδυ. Είσοδος ελεύθερη.


 

9.2.24

Μαρία Καλιαμπέτσου • φύλλα φτερά

σσ. 174, σχήμα 15,5 × 23 εκ.,
έκδοση χαρτόδετη,
Εικαστικά και σχεδιασμός εξωφύλλου: Μαρία Καλιαμπέτσου
I S B N  978-960-537-340-5,
Απόπειρα, Ιανουάριος 2024
Λ.Τ. 15,00 € (+ Φ Π Α

Εμπειρίες που ωριμάζουν στη σκέψη, πέφτουν και προσγειώνονται στις σελίδες, γίνονται λίπασμα, φυτρώνουν νέοι συλλογισμοί  που με τη σειρά τους αναρριχώνται στην εξελικτική πορεία της ζωής, βρίσκουν κάποιο άνοιγμα και πετάνε μακριά, για να μεταφέρουν τη γνώση στο επόμενο βίωμα. Έτσι, ως φύλλα και φτερά λειτουργούν αυτά εδώ τα ποιητικά πεζά, τα πεζά ποιήματα και τα εικαστικά στιγμιότυπα. Χωρίς γραμμικότητα, όλα ανακατεμένα, όπως κι η ζωή. Όσο ψάχνεις μέσα στο χάος και την τυχαιότητα και κάνεις φύλλα φτερά τα προσωπικά βιώματα, τόσο θα βρίσκεις την επανάληψη στα αρχέτυπα που μας ενώνουν. Τα δικά μου είναι και δικά σου τελικά.

8.2.24

Έφυγε ο Νικόλας Ντάβας

Ελευθερία | 8 Φεβρουαρίου 2024 »»


Νεκρός στο σπίτι του στα Εξάρχεια βρέθηκε ο Λαρισαίος μουσικός και συγγραφέας Νίκος Ντάβας. Τον νεκρό εντόπισαν άντρες της ΕΛΑΣ που κλήθηκαν στο σημείο, οι οποίοι τον εντόπισαν μέσα σε λίμνη αίματος. Αργά χθες το βράδυ συνελήφθη -μετά από ομολογία του- ο δράστης για τη δολοφονία του Νίκου Ντάβα.

Με αφορμή την είδηση του θανάτου του Λαρισαίου καλλιτέχνη, ο δικηγόρος Κώστας Σταυριανός, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν, τον αποχαιρετάει με ένα κείμενό του που είχε δημοσιευτεί στις Θεσσαλικές Επιλογές τον Μάιο του 2021.


Νικόλας Ντάβας: Ο Λαρισαίος καλλιτέχνης που αψηφάει τις συμβάσεις
Ο τίτλος του σημερινού άρθρου αποτελεί και την ουσία του. Ο Νικόλας Ντάβας, χρόνια τώρα κάτοικος Αθηνών αλλά μεγαλωμένος στη Λάρισα και στο Συκούριο, δε βάζει νερό στο κρασί του. Αναζητά και παράλληλα υπηρετεί την Αλήθεια μέσα από το πολυσχιδές έργο του και από τη συνεργασία του με Ηθοποιούς, Σκηνοθέτες και Μουσικούς. Όσα γράφονται εδώ είναι αποτέλεσμα προσωπικών εμπειριών, έρευνας και μιας πρόσφατης συζήτησης μαζί του.
Μουσικός, Ηθοποιός, Σκηνοθέτης, συγγραφέας με Θεατρικές σπουδές στο Manchester, τρεις ταινίες μεγάλου μήκους στο ενεργητικό του το Ινέπολις του 1995 και το Ονειροπόλος του 1998, ενώ κατά τη διαμονή του στο Λονδίνο είχε φτιάξει το The Importance of Being Loved το 2004. Πριν ξαναγυρίσουμε στο έργο του Ντάβα ας λύσω μια απορία που μπορεί να δημιουργήθηκε σε κάποιους. Γιατί να ασχοληθούμε μαζί του; Εκτός της εντοπιότητας, ο Ντάβας συγκεντρώνει και άλλα σημαντικότερα και πιο ουσιαστικά στοιχεία. Καθημερινά κατακλυζόμαστε συστηματικά από έναν οχετό σκουπιδιών κυρίως από την Τηλεόραση αλλά και από τα υπόλοιπα μέσα. Από τα ίδια μέσα προωθούνται οι μετριότητες (στην καλύτερη περίπτωση), οι ψεύτικοι, οι πλαστικοί, όσοι τέλος πάντων στέκονται εμπόδιο στην ηθική και πνευματική εξύψωση του ανθρώπου, σε μία στρατηγική προσπάθεια της εξουσίας να χαλιναγωγήσει και να καταπνίξει. Ο Ντάβας είναι από αυτούς που στέκονται στην απέναντι όχθη. Στην όχθη της Αλήθειας και της Ελευθερίας, εκεί που κατοικούν όσοι καίγονται καθημερινά και φωτίζουν τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό ασχολούμαστε μαζί του.
Τα τραγούδια, τα Θεατρικά, τα ποιήματα οι ταινίες του Ντάβα δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «βόλτα στο πάρκο». Περισσότερο για γροθιά στο στομάχι μου κάνουν, από αυτές τις γροθιές που σε κάνουν να διπλωθείς αρχικά και να νιώσεις διπλά ευθυτενής αμέσως μετά. Στη Λάρισα παρουσίασε δύο από τα Θεατρικά του έργα, τον Ορφέα έναν μονόλογο γραμμένο για τη Ρούλα Καραφέρη. Με την ίδια συνεργάστηκε στο Εγώ γύρισα για σένα, κρατώντας ο ίδιος το δεύτερο ρόλο. Αμφότερα τα έργα κάνανε περιοδεία σε πολλές πόλεις, ενώ παλιότερα το Εγώ γύρισα για σένα είχε ανέβει στο Θέατρο «Τζένη Καρέζη» με την Κατερίνα Διδασκάλου και τον Νίκο Γεωργάκη. Στο Λονδίνο έχουν ανέβει τα WC και Smack τα οποία απέσπασαν πολύ καλές κριτικές. Ο Ντάβας, με έναυσμα την ευαισθησία του και κανόνα την ίδια του τη ζωή και τις εμπειρίες του, μιλάει για ανθρώπους που βρέθηκαν στο περιθώριο, εκτός προβολέων, παραδομένους σε πάθη και εξαρτήσεις, αυτούς που οι υπόλοιποι «φυσιολογικοί» εύκολα θα κλείναμε σε ένα ψυχιατρείο ή μια φυλακή για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο .
Ο Ντάβας είναι και Μουσικός, αυτή ήταν η αφορμή για να γραφτεί αυτό το άρθρο. Εχει κυκλοφορήσει δύο δίσκους, την Αυτοβιογραφία 1 το 2014 και το Τραγούδι του δρόμου το 2019 με τον Σπύρο Καββαδία (Dj Dudu) να συνεργάζεται μαζί του στο δεύτερο. Μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα και παραγωγική συνεργασία του Νικόλα όσον αφορά στη Μουσική ήταν αυτή με τον Στάθη Ιωάννου, κιθαρίστα των Illegal Operation και των Appalachian Cobra Worshipers. Μαζί με άλλους μουσικούς φτιάξανε ένα διπλό δίσκο με αγγλόφωνα τραγούδια, ο οποίος θα φέρει τον τίτλο Τhe Orchestra of an Artfool dead Chief. Από μια πρώτη ακρόαση μπορώ να πω ότι αποτελεί ένα Hard core λυρικό αποτύπωμα των ταλέντων των συντελεστών, το οποίο ελπίζω να κυκλοφορήσει το συντομότερο δυνατό. Μεγάλο μέρος της μουσικής του βρίσκεται και στο Youtube.
Ο Ντάβας σαν ηθοποιός έχει παίξει κυρίως στο Θέατρο, στην Ελλάδα και στην Αγγλία σε πολυάριθμες παραστάσεις. Έχει εκδώσει τέλος τρία βιβλία με πεζά και ποιήματά του στην Ελλάδα, Τα Μαύρα Τετράδια (1) το 1996 από τις εκδόσεις Απόπειρα , το WC το 1999 από τις Εκδόσεις Σιγαρέτα και την Πόλη το 2000 από την Οδός Πανός .
Η ζωή του άλλαξε όταν σε ηλικία 13 ετών άκουσε το «Vicious» του Lou Reed. Έκτοτε έχει αφιερωθεί στην αυτοεξέλιξή του προσπαθώντας να μοιράζεται το χάρισμά του με όσο το δυνατόν περισσότερους. Υπό αυτήν την έννοια ο Ντάβας δεν έχει καμία διάθεση να είναι «underground». Αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός που δίνουμε εύκολα σε καλλιτέχνες που δημιουργούνε μακριά από τη δημοσιότητα και τους οποίους το κυρίαρχο λόμπυ των ΜΜΕ δεν αφήνει να απευθυνθούν στο πλατύ κοινό . Από την άλλη όμως αποτελεί και έναν τίτλο τιμής για όσους δουλεύουνε σκληρά για να κοινωνήσουνε την Τέχνη τους μακριά από συμβιβασμούς και εκπτώσεις.
Δεν είχα σκοπό να κάνω μια αγιογραφία. Ο Ντάβας είναι, σύμφωνα με συνεργάτες του, χαοτικός και πολύ σκληρός σαν άνθρωπος όταν δουλεύει, με ό,τι αυτά συνεπάγονται. Μιλάει όμως τη γλώσσα της Αλήθειας και αυτό συγκινεί. Αυτό που είναι δηλαδή του ζητούμενο σε όλες τις Τέχνες.
Καλό ταξίδι, ξεροκέφαλε φίλε Νικόλα.

1.2.24

Η προτομή του Τζακ Χίρσμαν στο Beat Museum

Η προτομή του Τζακ Χίρσμαν φιλοξενείται στο Beat Museum στο Σαν Φρανσίσκο.
Τη φιλοτέχνησε η Sherry Tipton από τη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνας.
Το μάρμαρο ήρθε ειδικά για την περίπτωση από τη Θάσο.
Φωτ Δημήτρης Χαραλάμπους.









 

27.1.24

Ο Σπύρος Μεϊμάρης έφυγε από κοντά μας

Πέθανε χτες ο Σπύρος Μεϊμάρης.
Γνήσιος ποιητής, αγαπητός φίλος.
Θλίψη. 

Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεστεί στο δεύτερο νεκροταφείο την Τετάρτη στις 10.30 το πρωί.

13.1.24

Κική Μαυρίδου • Η Ιοκάστη Γιουξουάν στη χώρα της κλιμακτηρίου

θεατρικός μονόλογος

σσ. 57, έκδοση χαρτόδετη, σχήμα 13 × 20,5 εκ.,
I S B N 978-960-537-339-9,
Απόπειρα, Δεκέμβριος 2024,
Λ.Τ. 8,00 € ( + Φ Π Α)

Το ξεπέρασα, έτσι νομίζω, όπως πολλά άλλα στη ζωή μου. Μετάνιωσα όμως που δεν άνοιξα το στόμα μου να του πω δυο λογάκια: Το ότι μεγαλώνω δε με κάνει ανήμπορη και ανίκανη. Δε με βάζει σε διαδικασία απόσυρσης αλλά συνειδητοποιημένης ευχαρίστησης. Έχω γνώση. Αυτήν που δεν είχα ούτε στα 20 ούτε στα 30 ούτε στα 40. Κάποτε με ρώτησε κάποιος: «Γιατί λες την ηλικία σου, αφού μικροδείχνεις;» Ξέρεις γιατί λέω την ηλικία μου; Γιατί όταν πάτησα τα πενήντα, σήκωσα το κεφάλι μου στον ουρανό και ευχαρίστησα τη ζωή, που κατάφερα να τα φτάσω. Είμαι περήφανη για κάθε χρόνο που έζησα, που ξανασηκώθηκα όσες φορές και αν έπεσα. Και έπεσα πολλές φορές. Γι’ αυτό λέω την ηλικία μου. Γιατί κάθε μέρα της είναι «βαρέο» ένσημο ζωής που έχω δουλέψει.