Ο κυνηγός του Julio Cortázar

Γράφει η Δέσποινα Δημητριάδη | savoir ville,
Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016 »»

Χούλιο Κορτάσαρ, Ο κυνηγός, Απόπειρα, 2016

Όταν δεν είσαι σίγουρος για τίποτα, το καλύτερο είναι να δημιουργείς υποχρεώσεις σαν σωσίβια.

Η σύντομη και τόσο ενδιαφέρουσα νουβέλα, Ο κυνηγός του Julio Cortázar, που επανακυκλοφόρησε μετά από 26 κοντά χρόνια από τις Εκδόσεις Απόπειρα, αναφέρεται σε μία πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα του μουσικού στερεώματος που δεν είναι άλλη από τον Charlie Parker.

Ο Charlie “Bird” Parker, ήταν ένας εξαιρετικά σημαντικός μουσικός που κυριάρχησε στις αρχές της δεκαετίας του ’40. Αν και έχασε τη ζωή του σε αρκετά νεαρή ηλικία — μόλις στα 35 του χρόνια — εξαντλημένος από τις καταχρήσεις που έκανε σε αλκοόλ και ηρωίνη, κατάφερε να πετύχει κάτι που ήταν υπερθετικά δύσκολο στην εποχή του, αφήνοντας έτσι πίσω του μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη μουσικής κουλτούρας. Ο πάντα ασυμβίβαστος και ακραίος Parker, χάραξε για πάντα το σημάδι του στην μουσική ιστορία αλλάζοντας καθοριστικά την τοποθέτηση της Jazz μουσικής. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στην αφήγησή του ο Julio Cortázar, το πέρασμά αυτού του συναρπαστικού καλλιτέχνη από την μουσική jazz σκηνή ήταν “σαν ένα χέρι που κάνει τη σελίδα να γυρίσει, και τελείωσε”.

Στο κείμενο αυτό, αποτυπώνεται πολύ γλαφυρά το κλίμα μέσα στο οποίο περνούσε την καθημερινότητά του ο Bird και δημιουργούσε. Συνεργασίες με κορυφαίους μουσικούς όπως ο Mails Davis, πρόβες, ανταγωνισμοί, παραισθήσεις, εκρήξεις θυμού, καυγάδες και μια επαναλαμβανόμενη ρουτίνα βουτηγμένη στην παρακμή. Έχουμε την χαρτογράφηση μιας μουσικής ευφυίας που δεν μπορούσε να τιθασεύσει τα πάθη της. «Τα ναρκωτικά και η μιζέρια δεν ξέρουν να περπατούν μαζί». Ο Bird ήταν σίγουρα ένας δύσκολος χαρακτήρας με πολλαπλές εμμονές και άλλες τόσες μανίες. Η ασυμβίβαστη φύση, η συμπεριφορά που παρεκκλίνει αισθητά από την «περπατημένη» ίσως να είναι ένα ιδίωμα των ανθρώπων που ξεχωρίζουν με το ταλέντο τους από την μάζα όλων των υπολοίπων.

Αυτό το μικρό σε έκταση κείμενο είναι ένας τόπος συνάντησης μερικών πολύ σπουδαίων ανθρώπων. Ο συγγραφέας του που έχει διαπρέψει μεταξύ άλλων στην ποιητική πρόζα κατάφερε να κάνει γνωστή σε όλο τον κόσμο την λογοτεχνία της λατινικής Αμερικής. Πηγή έμπνευσης αυτού του βιβλίου είναι, όπως έχει ήδη αναφερθεί ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της Jazz σκηνής. Την εισαγωγή, υπογράφει ο τεράστιος συγγραφέας Gabriel Garcia Márquez που ήταν φίλος με τον Cortásar και το πρότυπο που τον οδήγησε στην συγγραφή. Η μετάφραση, είναι της σπουδαίας ποιήτριας Μάγιας Μαρίας Ρούσσου που τα έργα της υπάρχουν σε πολλές γλώσσες και ποιήματά της διδάσκονται σε ξένα πανεπιστήμια.

Ο κυνηγός, είναι ένα μέρος της ιστορίας ενός μεγάλου μουσικού που ο ερχομός του σήμανε για την Jazz την αλλαγή της από χορευτική σε ακουστική και προκάλεσε την μετακόμισή της από τις μεγάλες χορευτικές αίθουσες στα μικρά jazz club. Είναι η ιστορία ενός πρωτοπόρου που πάντοτε έπαιζε για το αύριο ενώ όλοι οι υπόλοιποι ακολουθούσαν πίσω του σε ένα σήμερα που εκείνος επιδεικτικά και χωρίς κανέναν κόπο υπερπηδούσε με τις πρώτες κιόλας νότες της υπέροχης μουσικής του. Αν και στάθηκα σε πολλά σημεία σε αυτό το βιβλίο θα ήθελα να κλείσω με μια φράση που μου άρεσε ιδιαίτερα:

Τα πράγματα που φαίνονται σκληρά διαθέτουν μια ελαστικότητα.