Αλμπέρ Κόσερι • Ξεχασμένοι απ’ το Θεό

Επιμελείται και παρουσιάζει ο Κ.Γ.Π. | «Με αφορμή ένα βιβλίο…», Ελεύθερη ώρα,
Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

ΚΑΙΡΟΣ είναι να γνωρίσει το ελληνικό κοινό έναν Αιγύπτιο συγγραφέα που να λέει την αλήθεια, και στον οποίο να μπορεί να πιστέψει. Και αυτό πράγματι μπορεί να γίνει μέσα απ’ τις σελίδες του Αλμπέρ Κόσερι, δημιουργού του μυθιστορήματος Ξεχασμένοι απ’ τον Θεό που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Απόπειρα, σε εξαίρετη μετάφραση του Σπύρου Μεϊμάρη και της Λίνας Φούντου.

Νίκος Καρούζος • Νεολιθική νυχτωδία στην Κρονστάνδη

Σ’ ενδιαφέρει όμως το τελευταίο μου όνειρο; Πήγα τη γραφομηχανή μου στον οδοντίατρο. «Κανένα σάπιο δόντι;» με ρώτησε. Δεν ξέρω τι συνέβη ύστερα, μα ο γιατρός είπε ήρεμα. «Ναν την ξαναφέρετε την άλλη εβδομάδα». Την πήρα στα χέρια μου και προχώρησα στον αναβατήρα. Τότενες ούρλιαξε η γραφομηχανή. «Θα φύγω μόνη μου!». Και κατρακύλησε από κάτι ελισσόμενες σκάλες, που ωστόσο ήτανε γιγάντιες πορτοκαλόφλουδες.
Νίκος Καρούζος (17/07/1926 -28/09/1990)

Δημήτρης Προύσαλης • Ένα ξάφνιασμα θετικό

Γράφει ο Δημήτρης Προύσαλης 
«Βιβλιοπαρουσιάσεις» »»

Το βιβλίο του Δημήτρη Κουκουλά «Τα φορτηγά και άλλες ιστορίες» που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Απόπειρα ήταν ένα ξάφνιασμα θετικό. Μια ματιά αναδρομική στην εφηβική ηλικία της δεκαετίας 1957–1967 με πλαίσιο χωρικό τη Μεσσηνία και πρωταγωνιστές την «άγρια» νεολαία του χωριού του συγγραφέα στην πρώτη της επαφή με τον εισβάλλοντα πολιτισμό, τα αυτοκίνητα και τον κινηματογράφο. Με μια γραφή όλο ζωντάνια, ρεαλισμό, ρυθμό και ταχύτητα ο Δημήτρης Κουκουλάς μεταφέρει πλούσιες εικόνες γεμάτες δύναμη, συναίσθημα και χιούμορ που προκαλούν αναστοχασμό αλλά επίσης αποτυπώνουν γλαφυρά την ατμόσφαιρα της εποχής που πρέπει να αλλάξει κάτω από την επίδραση νέων τάσεων του «πολιτισμού» παράλληλα με τα πρώτα «πρωτόγονα» εφηβικά σκιρτήματα και τις αναζητήσεις που αυτά προκαλούν. Όσοι έχουν ζήσει σε χωριά κοντά σε αυτές τις δεκαετίες σίγουρα θα αναγνωρίσουν κάτι κοινό σε όσα περιγράφει ο συγγραφέας και πιθανά θα ανακαλέσουν τις δικές τους αναμνήσεις.

Το παιχνίδι, ο ελεύθερος χρόνος, η διασκέδαση είναι δικαιώματα

Γράφει η Στέργια Κάββαλου | Ντουέντε #3, »»

Το παιχνίδι, ο ελεύθερος χρόνος, η διασκέδαση είναι δικαιώματα. Διαβάζοντας το μυθιστόρημα της Άννας Μερτζάνη Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία; από τις εκδόσεις Απόπειρα άρχισα να σκέφτομαι πότε σαν ένοχη μεγάλη και πότε σαν αθώο παιδί. Γιατί κι εγώ δυσκολεύομαι να βρω τα όριά μου. Γιατί κι εγώ έχω υπάρξει άδικη.

Δεν το διάβασα γρήγορα γιατί πάντα είχα και κάπου να κοντοσταθώ, κάτι να ζυγίσω, για κάτι να αναρωτηθώ. Έγινα σιωπηλό μέλος μιας παρέας οκτώ παιδιών που συναντήθηκε στην κατασκήνωση κι άρχισε πότε δειλά και πότε περισσότερο δυναμικά να μπαίνει στο νόημα των φράσεων «έχω δικαίωμα, έχω υποχρέωση». Το δικαίωμα στην ταυτότητα, την οικογένεια, την υγεία, την προστασία από τη βία και την εκμετάλλευση έγιναν κεφάλαια που συμπληρώνουν τη δική τους διακήρυξη. 

Η φωνή τους ακούστηκε μέχρι και στο ραδιόφωνο. Τα άρθρα της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού που συνοδεύουν το κείμενο της συγγραφέως πρέπει να ακουστούν παντού. Ξανά και πάλι. Της επανάληψης και της διδαχής. Νιώσε ελεύθερος να τα χιλιοϋπογραμμίσεις. Μιλάμε για τη ζωή σου. Α! Όταν το τελειώσεις, να το δώσεις στη μαμά, τον μπαμπά και στους λοιπούς συγγενείς. Η ανάγνωσή του μοιάζει με πράξη αγάπης. Για τον εαυτό μας. Και κάτι άλλο. Τα σχέδια επιμελήθηκε η Ίρις Σαμαρτζή. Είχα την «υποχρέωση» να το αναφέρω. Είδες; Κάτι μου έμεινε από το κείμενο…

Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία; • Διαδραστικό θεατρικό δρώμενο

Bασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Άννας Μερτζάνη.

Τι είναι η προσωπική ταυτότητα; Τι γίνεται όταν συγκρουόμαστε με έναν φίλο μας; Ποιο είναι το προσωπικό μας όριο; Πώς μπορεί κάθε δικαίωμα να κρύβει και μια υποχρέωση; Πώς καταλαβαίνουμε όταν κάποιος θέλει να μας βλάψει και άρα να παραβιάσει τα δικαιώματά μας; Μπορεί να έχουν όλοι δίκιο;

Αυτά και πολλά άλλα θέματα από τη θεατρική ομάδα που «ζωντανεύει» το βιβλίο Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία; στη «Μικρόπολις».

Μέσα από ένα διασκεδαστικό θεατρικό δρώμενο και κάνοντας συμμέτοχους τους μικρούς θεατές, καταφέρνουν να προβληματίσουν εξίσου και τους γονείς.

Χώρος: σε εξωτερικό χώρο στη «Μικρόπολις»
Διάρκεια: 30΄
Πότε: Σάββατο 24 και Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011,
ώρες έναρξης 11.00, 11.45, 12.30

Φεστιβάλ Μικρόπολις.

Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία; στην Τεχνόπολη

Το Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία; θα βρίσκεται στην Τεχνόπολη, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Μικρόπολις, το Σαββατοκύριακο 24 και 25 Σεπτεμβρίου 2011. Πέντε υπέροχοι ηθοποιοί θα αναδείξουν μερικές από τις βασικές έννοιες του βιβλίου, με διαδραστικό και αρκετά διασκεδαστικό τρόπο, τόσο σε μικρούς όσο και μεγάλους. Και όποιος θέλει φέρνει μαζί του το βιβλίο για να του το υπογράψει η συγγραφέας του, η Άννα Μερτζάνη, που θα βρίσκεται εκεί.
Σας περιμένουμε!

Το βιβλίο στην εποχή της κρίσης

Το Βήμα, 18 Σεπτεμβρίου 2011 »»

Η αγορά έχει πέσει δραματικά και οι εκδοτικοί οίκοι προβληματίζονται για το μέλλον τους

Όλο και λιγότεροι αγοραστές μπαίνουν στα βιβλιοπωλεία.
Η κρίση και η ψυχολογία της κρίσης έχουν επηρεάσει το κύκλωμα της αγοράς. Πολλοί παρατήρησαν ότι το καλοκαίρι στις παραλίες οι αναγνώστες διάβαζαν βιβλία από τις βιβλιοθήκες τους ή δανεισμένα από φίλους. Βρισκόμαστε σχεδόν στα τέλη Σεπτεμβρίου και σχεδόν ούτε ένα νέο βιβλίο δεν έχει έρθει στα γραφεία μας προς παρουσίαση.
Οι εκδότες τραβούν τον προγραμματισμό τους προς τα πίσω, καθώς τα πρώτα βιβλία της σεζόν θα παρουσιαστούν μετά το πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου και τα καλά ονόματα θα τα δούμε στα ράφια τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο. Στο ρεπορτάζ που ακολουθεί παρουσιάζουμε την εικόνα της αγοράς βιβλίου σύμφωνα με τις απόψεις των ανθρώπων του χώρου.

Δημήτρης Β Προύσαλης • Παραμύθια των παραμυθάδων

Μεταφράζουν από τα αγγλικά: Δημήτρης Προύσαλης • από τα ισπανικά: Χρύσα Ε. Πορίχη • από τα σερβικά: Ντράγκιτσα Τσίπαλο

σσ. 286, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N 978-960-537-135-7,
Απόπειρα, Σεπτέμβριος 2011

Πώς ήρθαν οι ιστορίες στον κόσμο; Πόσο θρεπτική είναι η γλώσσα; Τι μπορεί να συμβεί όταν ακούς με την καρδιά σου; Γιατί λέμε ιστορίες και ποια είναι η σημασία τους; Τι πεθύμησε να ακούσει ο βασιλιάς Άκμπαρ; Πώς άραγε να φτιάχτηκε η πρώτη ιστορία; Γιατί πρέπει να μοιραζόμαστε τα παραμύθια που γνωρίζουμε; Είναι δυνατό να σταματήσει κανείς έναν παραμυθά που θέλει διαρκώς να αφηγείται; Υπάρχει κατάλληλη ανταμοιβή για τις ιστορίες που λέγονται; Ήταν άντρας ή γυναίκα αυτός που είπε πρώτος παραμύθια στη γη; Τι συνέβηκε τη μέρα που στέρεψε η φαντασία του παραμυθά; Έχουν άλλο βάρος η αλήθεια του φτωχού και το ψέμα του πλούσιου; Μπορεί κάποιος ν’ αντέξει τη γλώσσα του κόσμου; Τελικά βρήκε την Αλήθεια εκείνος που την έψαχνε; Με ποιον τρόπο γεννήθηκαν οι πρώτοι παραμυθάδες; Ποια είναι η Καθαπίθα και τι ιστορία κρύβει; Τι πληγές ανοίγουν τα λόγια που δεν πρέπει να λέγονται; Τι έπαθε αυτός που πίστευε πως ήταν ο καλύτερος παραμυθάς στα μέρη του; Αυτά και άλλα λαϊκά παραμύθια ανάμεσα στις 66 πολύτιμες ιστορίες που μιλούν για τον κόσμο της αφήγησης, τις ιστορίες που λέγονται, εκείνους που κουβαλούν τη συλλογική μνήμη του χτες, για τη δύναμη της Αλήθειας και τις σχέσεις της με το ψέμα και τα καμώματα της γλώσσας, σας υποδέχονται σε αυτήν την ξεχωριστή συλλογή.

(Κείμενο από το οπισθόφυλλο.)

Διαβάστε τον Πρόλογο της έκδοσης.

Ο Δημήτρης Κουκουλάς απαντά σε ερωτήσεις του Γιάννη Ρουσσιά

για το βιβλίο του, το μυθιστόρημα Τα φορτηγά,
από το blog akamas | Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

1. Περιγράφετε [στο βιβλίο σας] μια αρκετά δύσκολη δεκαετία για τη χώρα μας, από το 1957 εως το 1967, τι συμβολίζει αυτή η δεκαετία για εσάς προσωπικά;

Επειδή ο χρόνος είναι μια υποκειμενική έννοια, πιστεύω ότι για μένα η δεκαετία αυτή αποτελεί την μεγαλύτερη δεκαετία της ζωής μου. Ο μικρός μπόμπιρας μέσα από έναν καταιγισμό εμπειριών που πολλές φορές αγγίζουν τα όρια του μαγικού, γίνεται σιγά σιγά άντρας!

Σοβαρά μιλάω...

Γράφει η Μαριά Λαϊνά | Ελευθεροτυπία,
Βιβλιοθήκη, Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011 »»

Στου πατέρα μου τα βαφτίσια, στης μάνας μου τη γέννα, σηκωθήκαμε μια μέρα πέντ’ έξι νοματαίοι, οπλισμένοι γερά με σπαθιά και με ξύλα, για κυνήγι να πάμε.
Ο Χατί, ο Χιουτί, ο Τσατί, ο Ματί, ο πατέρας μου κι εγώ
Βουνά και λαγκάδια διαβήκαμε· όπου απαντήσαμε κυνήγι, λουφάξαμε, όπου απαντήσαμε θεριά, κρυφτήκαμε...
Πήγαμε και πηγαίναμε, και λίγο και πολύ, κι άξαφνα βλέπουμε μπροστά μας τρεις λίμνες· οι δυο ξεραμένες, η μια άνυδρη. Κοιτάμε πιο καλά και τι να δούμε; Μέσα στη λίμνη την άνυδρη, κολύμπαγαν τρία λευκά παπάκια· τα δυο ήταν ψόφια, τ’ άλλο δεν ήταν ζωντανό.

Ο Σταύρος Σταυρόπουλος στη Ζωή είναι αλλού

ΕΡΤ, Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011 | Διάρκεια 46.48΄

Συνέντευξη-συνομιλία του Σταύρου Σταυρόπουλου με την Εύη Κυριακοπούλου στην εκπομπή Η ζωή είναι αλλού.

Δείτε την εδώ: »»

40. Φεστιβάλ Βιβλίου

Ζάππειο, 2–18 Σεπτεμβρίου.
Ώρες λειτουργίας: Δε.-Πέ. 6.00 μ.μ.-10.30 μ.μ.,
Πα. και Σάβ.: 6.00 μ.μ.–11.00 μ.μ.,
Κυρ. 11.00 π.μ.–10.30 μ.μ.

Aφιερωμένο στο Ευρωπαϊκό Ετος Εθελοντισμού είναι το 40. Φεστιβάλ Βιβλίου που θα διεξαχθεί στον εξωτερικό χώρο του Ζαππείου από τις 2–18 Σεπτεμβρίου. Το φεστιβάλ διοργανώνουν ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου (ΣΕΚΒ) με τον Πολιτισμικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων και θα συμμετάσχουν 150 εκδότες παρουσιάζοντας την παραγωγή τους — περισσότερους από 50.000 τίτλους — σε 120 περίπτερα.