Αφήγηση σχεδόν ενός λεπτού, η οποία καταφέρνει να σε συγκλονίσει

Γράφει η Λένα Βλασταρά | Metropolis,
29 Ιουλίου 2011 »»

Τα διηγήματα της Κατερίνας Έσσλιν στο βιβλίο της «Ο μισός βέσπα» (εκδ. Απόπειρα) σε πιάνουν από το χέρι και σε παρασύρουν στο χείμαρρό τους. «Μυθιστορήματα του ενός λεπτού», διαβάζεις στο εξώφυλλο και αναρωτιέσαι γιατί. Από το πρώτο κιόλας διήγημα, όμως, σου λύνεται η απορία. Οι ιστορίες της συγγραφέως είναι λακωνικές και περιεκτικές. Η καθεμία θα μπορούσε να είναι από μόνη της ολόκληρο μυθιστόρημα. Αντ’ αυτού όμως, περιορίζεται σε μια αφήγηση σχεδόν ενός λεπτού, η οποία καταφέρνει να σε συγκλονίσει. Οι λέξεις γίνονται πότε χέρια που σε γαργαλάνε και σε κάνουν να γελάς και πότε κόμποι στο λαιμό που σε πνίγουν. Σίγουρα δεν πρόκειται για το πιο ανάλαφρο καλοκαιρινό ανάγνωσμα, αξίζει όμως να διαβαστεί, μια και σπάνια η πρώτη δουλειά ενός συγγραφέα διακρίνεται από τόση συνοχή, χιούμορ, λεξιπαίγνια και φαντασία μαζί.

Ο μισός βέσπα. • Το τέλειο βιβλίο για την παραλία!

Γράφει η Άννα Σπυροπούλου | Stylista
Πέμπτη 29 Ιουλίου 2011 »»

Το βιβλίο Ο μισός βέσπα. της Κατερίνας Έσσλιν, από τις εκδόσεις Απόπειρα, περιέχει 19 «μυθιστορήματα του ενός λεπτού». Κυνικά μα ταυτόχρονα τρυφερά, άλλα πιο βαριά κι άλλα μόλις λίγων γραμμαρίων, τα μυθιστορήματα του ενός λεπτού σε χαστουκίζουν ευγενικά καθώς σε βάζουν στο νόημα το πολύ σε ένα λεπτό, μιλώντας για απλά καθημερινά πράγματα, όπως: νυφικά που αλλάζουν χρώμα, ψάρια που φυτρώνουν σε δέντρα, ανομολόγητους έρωτες, οικογενειακά δράματα.

Ένα βιβλίο ρομαντικό, χυδαίο, γλυκό και πικρό όπου αλήθεια και σουρεαλισμός κρύβονται χεράκι χεράκι πίσω από τους θάμνους. Ένα βιβλίο γεμάτο άπλετο φως τελικά. Το βιβλίο είναι interactive καθώς το εξώφυλλο του ενός βιβλίου με το οπισθόφυλλο ενός άλλου λειτουργούν σαν παζλ συμπληρώνοντας την εικόνα του Μισού Βέσπα. Την εικονογράφηση έχει αναλάβει το λονδρέζικο studio της πολύ ιδιαίτερης illustrator Χριστίνας Χριστοφόρου. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της Έσσλιν, ωστόσο αξίζει να επισκεφθεί κανείς το ιστολόγιό της, με ιδιαίτερο στυλ γραφής, που έχει φανατικό κοινό. Η Stylista επικοινώνησε με την συγγραφέα αμέσως μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο της.

Λουκία Ρικάκη • Η Σιωπή των δακρύων

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα | Έθνος,
Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011 »»

Μια πλειάδα σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων υπογράφουν καθημερινά και αποκλειστικά για το Έθνος. «Μια ιστορία με καλό τέλος». Επειδή η ζωή έχει το χρώμα, το αίσθημα και την έκβαση – γιατί όχι; – που εμείς της δίνουμε. Διότι είναι ανοιχτή στο ενδεχόμενο και το αναπάντεχο.

Μα είχα πολύ καιρό να τον δω.
Εξάλλου για μένα ήταν πάντα μια μυστική φιγούρα. Η γνωριμία μαζί του σχεδόν ποτέ δεν ολοκληρώθηκε κι έτσι μάλλον έγινε μυθική μέσα στα χρόνια.
Εκείνος εξέπεμπε μια υγεία νεανική.
Τουλάχιστον το σώμα σε αυτή την ηλικία τον καταχωρούσε. Μέχρι που διάβασα ένα γραπτό του κι εκεί στάθηκα εκστατική και έβαλα κλάματα γοερά.
Γιατί δεν μπορούσα να χωρέσω τούτα τα λόγια σε τούτο το σώμα. Στο βλέμμα ναι, ίσως αν κοιτούσα βαθιά. Αλλά δεν κοιτούσα βαθιά ίσως για να μη βυθιστώ, δεν ξέρω… δεν κοιτούσα όμως.
Τελικά όσο κι να ήταν το βύθισμα του γραπτού και ήταν ένα βύθισμα σε δρόμους που κι εγώ η ιδία κάπως είχα περπατήσει ή ήθελα να περπατήσω, τελικά μου φαινόταν λυτρωτικό.

Η πρότασή μου • Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία;

Γράφει η Λένα Παπαδημητρίου | ΒΗΜΑdonna,
Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Αγωγή του (μικρού) πολίτη μέσα από ένα απολαυστικό μυθιστόρημα (για παιδιά από 10 ετών και πάνω). Οκτώ παιδιά οδηγούνται σε έναν ονειρικό τόπο έξω από την κατασκήνωσή τους και μέσα από μια σειρά από περιπέτειες καλούνται να απαντήσουν σε θεμελιώδη ερωτήματα (γύρω από την ταυτότητά τους, τη σωματική τους ακεραιότητα, τη θέση τους μέσα στην οικογένεια κτλ.). Ταυτόχρονα, μέσα σε αυτές τις 20 ημέρες των καλοκαιρινών διακοπών θα ανακαλύψουν ό,τι πιο σημαντικό: τα δικαιώματά τους. Στο τέλος του βιβλίου παρατίθενται κάποιες ερωτήσεις εμπέδωσης (που ακόμη και μέσα στο κατακαλόκαιρο μπορούν να γίνουν ευχάριστο αντικείμενο συζήτησης γιατί δεν θυμίζουν… σχολείο, για παράδειγμα «τι σημαίνει ενηλικιώνομαι»). Το μυθιστόρημα προσφέρεται και για γονείς που καλό είναι να θυμούνται τα καθήκοντά τους και τα όριά τους.

«Εγκάρσια πτήση»

γράφει η Γιόλα Αργυροπούλου | Τηλέραμα,
23 Ιουλίου 2011

Γιόλα Αργυροπούλου • Εγκάρσια πτήση του Κώστα Ευαγγελάτου

γράφει η Γιόλα Αργυροπούλου | Τηλέραμα, τχ #1794
23 Ιουλίου 2011.

Κώστας Ευαγγελάτος «Εγκάρσια πτήση», «Απόπειρα» (ποίηση)

Αν ο ζωγράφος, όπως λέει, «ανάβει με το αίμα του το σύμπαν», τότε τι κάνει ο ποιητής; Τι προσπαθεί να πει, να δώσει εδώ ο ζωγράφος, περφόρμερ και θεωρητικός τέχνης, αγαπημένο παιδί της Κεφαλονιάς, της πατρίδας του, αλλά και άλλων, πολλών πατρίδων που έχουν… φιλοξενήσει τα έργα του; Αυτό που κάνει ο Κώστας Ευαγγελάτος είναι μια «εγκάρσια πτήση στο απύθμενο του «είναι»». Γιατί αυτό τον… παιδεύει, τον τυραννάει και γιατί, ως… ανήσυχος δημιουργός ο ίδιος, ξέρει πως μόνο έτσι, μόνο αν σκάψει κανείς στα κατάβαθα της ψυχής του και δει, μπορεί να κάνει χώρο για το καινούργιο. Κι αυτό ακριβώς κάνει εδώ. Με εργαλείο τις λέξεις σκάβει όπως ο έμπειρος αγρότης το χωράφι του. Το χωράφι του… Κώστα Ευαγγελάτου είναι η ψυχή. Που το χώμα της, ακόμα κι αν ο καθείς το λερώνει με λάσπες, είναι πάντα αγιασμένο. Άλλες φορές από την αγάπη κι άλλες από τον «άσωτο» αδελφό της, το πάθος. Που… ό,τι κι αν λέει, ό,τι κι αν κάνει πάνω στην ορμή του, βαθιά μέσα του, η δική της ανάγκη το σπρώχνει. Ακόμα και στο λάθος. Ή… στο μεγαλύτερο έγκλημα. Σε τούτη την ποίηση, που λες και χορεύει ταγκό με τα σκίτσα του, βιβλίο πικρών, μελαγχολικών φιλοσοφικών στοχασμών, συναντάς τη δύναμη του Αίνου, αλλά και την παιδεμένη αρμύρα του Ιονίου. Συναντάς θέλοντας και μη τον εαυτό σου και τους γύρω σου. ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Τι είναι ο άνθρωπος αν όχι ένα… συνονθύλευμα από συναισθήματα, τραύματα, εικόνες και προσλαμβάνουσες, όνειρα, επιθυμίες, απογοητεύσεις, προσμονές και χαρές ανήμερες; Graffity οργής, θλίψης, μελαγχολίας, πάθους εγωισμού, αλλά και ταπείνωσης, σε ένα παιχνίδι όπου τα σώματα και οι ψυχές παλεύουν για την… κατάκτηση, συχνά αγνοώντας πως διεκδικούν ακριβώς το ίδιο. ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ… Ζωές που οι αγαπημένοι νεκροί δεν αφήνουν απροστάτευτες αλλά και στιγμές… νεκρές, που ελπίζουν στο χάδι-άγγιγμα που θα τις ζωντανέψει. Ένα βιβλίο ελεγεία στην αθωότητα, σε αυτή την… αρχέγονη γύμνια ενός ένοχου παραδείσου. Ποιήματα ορμητικά σαν την τρίαινα του Ποσειδώνα. Που σε… βιάζουν. Έτσι όπως ο χρόνος συχνά βιάζει την ψυχή σου, μόνο και μόνο για να τη… χαϊδέψει μετά. Ποιήματα άτακτα και ταξιδιάρικα, όπως τα σύννεφα του ουρανού, όπως ο ήλιος και το φεγγάρι, που σου υπενθυμίζουν πως κάθε αυγή κρύβει μια…. άβυσσο. Και κάθε άβυσσος μιαν αυγή… Τελικά, μόνο η στιγμή δεν είναι ουτοπία. Ίσως αυτό θέλει να μας πει μεταξύ άλλων ο υπογράφων την «Εγκάρσια πτήση», που ως…. αδίστακτος χρυσοθήρας, αλλά με…. φτερά αγγέλου, «χτυπά» στη φλέβα της συνειδητοποίησης και της αλήθειας, της έσω … αλήθειας του καθενός. Διαβάστε το ασυζητητί. Γιατί ο Κώστας Ευαγγελάτος, όταν γράφει ποίηση, ζωγραφίζει. Όπως και, όταν ζωγραφίζει, κρατά το πινέλο του ο… ποιητής.

19 μυθιστορήματα του «ενός λεπτού»

Δημήτρης Μαστρογιαννίτης | Athens Voice,
Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011 »»

Ο μισός Βέσπα, Κατερίνα Έσσλιν, εκδ. Απόπειρα
19 μυθιστορήματα του «ενός λεπτού» για απλά καθημερινά πράγματα, όπως ψάρια που φυτρώνουν σε δέντρα, οικογενειακά δράματα, νυφικά που αλλάζουν χρώμα. Για τη συγγραφέα θα μπορούσαν άνετα να κάθονται σε ένα παγκάκι και να κοιτούν σουρεαλισμό και αλήθεια να περπατούν χεράκι-χεράκι…

Αναστασία Ντεβετζή • Το βιβλίο των δικαιωμάτων

Γράφει η Αναστασία Ντεβετζή | Διαβάζω,
τχ. Ιουλίου-Αυγούστου 2011

Οχτώ παιδιά παίρνουν μέρος σε έναν πρωτότυπο διαγωνισμό της κατασκήνωσης. Ένας διαγωνισμός πολύ απαιτητικός, αλλά και διαφορετικός από τους άλλους, με την ονομασία «Ο θησαυρός μέσα μου». Με τις συζητήσεις τους, η μία ιστορία οδηγεί στην άλλη και τα παιδιά ανακαλύπτουν τα δικαιώματά τους: το δικαίωμα στην ταυτότητα, το δικαίωμα στην οικογένεια, το δικαίωμα στην υγεία, το δικαίωμα στην προστασία από τη βία και την εκμετάλλευση και το δικαίωμα στην ειρήνη. Μαθαίνουν επίσης ποια είναι η σημασία της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Παιδιών, ότι πίσω από κάθε δικαίωμα κρύβεται και μια υποχρέωση, αλλά και τι πρέπει να κάνουν όταν συγκρούονται με τους φίλους τους ή όταν παραβιάζονται τα δικαιώματά τους. Μέσα σε μερικές ημέρες καταφέρνουν να γράψουν το βιβλίο των δικαιωμάτων τους και αποφασίζουν όλοι μαζί να μη σταματήσουν ποτέ να διαδίδουν τα δικαιώματα των παιδιών.

Κατερίνα Έσσλιν • Ο μισός βέσπα.

μυθιστορήματα του ενός λεπτού

σσ. 111, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N 978-960-537-139-5
Απόπειρα, Αθήνα Ιούλιος 2011

Πεζογραφία καθόλου πεζή (αλλά προφανώς εποχούμενη), το βιβλίο Ο μι­σός βέσπα είναι δεκαεννιά «μυθιστορήματα του ενός λεπτού» που κάθονται χαλαρά σε ένα παγκάκι, άλλοτε κλαίγοντας γοερά κι άλλοτε χαζεύοντας τις πάπιες. Κυνικά μα ταυτόχρονα τρυφερά, άλλα πιο βαριά κι άλλα μόλις λίγων γραμμαρίων, τα μυθιστορήματα του ενός λεπτού σε χαστουκίζουν ευγενι­κά, καθώς σε βάζουν στο νόημα το πολύ σε ένα λεπτό (χωρίς περιττές παρα­κάμψεις), μιλώντας για απλά καθημερινά πράγματα, όπως: νυφικά που αλλά­ζουν χρώμα, ψάρια που φυτρώνουν σε δέντρα, ανομολόγητους έρωτες, οι­κογενειακά δράματα… Ένα βιβλίο ρομαντικό, χυδαίο, γλυκό και πικρό όπου αλήθεια και σουρεαλισμός κρύβονται χεράκι χεράκι πίσω από τους θάμνους. Ένα βιβλίο γεμάτο άπλετο φως τελικά. (Καλά, δεν συνουσιάστηκε και με τον ήλιο αυτοπροσώπως, αλλά όπου δει σκοτάδι επιλέγει να το βλέπει ανάλα­φρο σαν να πατάει στις μύτες.)

Συνδεθείτε στο Facebook: Ο μισός βέσπα.

Κώστας Ευαγγελάτος / Costas Evangelatos • Art Signals

Σύγχρονη πινακοθήκη Villa Ροδόπη

Την Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011 το βράδυ, 21.00–23.00, θα γίνει η έναρξη της έκθεσης έργων ζωγραφικής και μονοτυπιών του Κώστα Ευαγγελάτου στη Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa Ροδόπη, Μεσολωρά 7 και Βύρωνος στο Αργοστόλι. Η ιστορικός τέχνης, μουσειολόγος και επιμελήτρια εκθέσεων Στέλλα Λιάτου θα κάνει αισθητική εισήγηση πάνω στα νέα έργα του καλλιτέχνη.
 

Κατσικίσια αφτιά

γράφει η Μαρία Λαϊνά | Πεντάλ, «Βιβλιοθήκη»,
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 9 Ιουλίου 2011 »»

Φωτογραφία της Ένης Κούκουλα για τη Βιβλιοθήκη.

Ήτανε μια φορά ένας βασιλιάς που τόνε λέγανε Τροϊανό κι είχε κατσικίσια αφτιά. Κάθε πρωί φώναζε έναν από τους μπαρμπέρηδες της πολιτείας να τόνε ξυρίσει, αλλά απ’ αυτούς που πήγαιναν κανείς δεν γύριζε πίσω, γιατί με το που τέλειωναν το ξύρισμά τους, ρώταγε ο βασιλιάς μην είδαν επάνω του τίποτα παράξενο.

Μαρία Τοπάλη • Αγωγή του πολίτη

γράφει η Μαρία Τοπάλη | ένθετο «Βιβλία», Καθημερινή
Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Προσχηματικά μυθιστορηματική «αγωγή του πολίτη», με έμφαση στην έννοια του δικαιώματος και σε όσες έννοιες συναρτώνται προς αυτήν, έντυπο παράρτημα τη διεθνή «Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού» και ελκυστική εικονογράφηση προσφέρει το «Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία;». Δύσκολα ζητήματα όπως η κακοποίηση, η βία, η θρησκευτική και φυλετική διαφορά αλλά και η σύγκρουση δικαιωμάτων γίνονται αντικείμενο εύληπτης και καλογραμμένης πραγμάτευσης. Λιγότερο μυθιστόρημα και περισσότερο αυτοτελή κεφάλαια μιας εισαγωγής στην έννοια του δικαιώματος και συναφών νομικών εννοιών, το βιβλίο αυτό της Μερτζάνη δεν θα έπρεπε να λείπει από καμιά οικογενειακή και σχολική βιβλιοθήκη.

Illuminarti: Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου

Από το ομότιτλο βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου, Απόπειρα, 2002. Η παράσταση ανέβηκε στο θέατρο Altera Pars από την ομάδα IlluminArti το δίμηνο Απρίλιου - Μαΐου 2011.

Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου: Η παράσταση

Πεζότροπη ποιητικότητα

γράφει η Μαρία Χρονιάρη | Κουκούτσι, τχ. 4
Καλοκαίρι – Φθινόπωρο 2011

Σταύρος Σταυρόπουλος,
Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια

Ιδιότυπη και μινιμαλιστική μαγεία το «Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια», κατά την άποψή μου, είναι μια άκρως ρεαλιστική μυθ-ιστορία τόσο σφιχτά δεμένης πλοκής, που από την πρώτη στιγμή, νιώθεις να έλκεσαι από έναν μαγνήτη και να παραδίνεσαι σ’ αυτόν χωρίς καμία αντίσταση.
Άλλωστε ο Σταύρος Σταυρόπουλος, γνωρίζει πολύ καλά πώς να κάνει τις λέξεις να γράφονται, συμπυκνώνοντας την συνείδησή τους, κατά τη γνωστή ρήση του Γιώργου Χειμωνά.