Στέλλα Τενεκετζή • Δυο χιλιάδες είκοσι

Στέλλα Τενεκετζή στο Fractal, 20 Μαΐου 2020 »»



Αν γράψω τώρα ένα ποίημα
αυτήν την Τρίτη
που μοιάζει με Τετάρτη
με Κυριακή
Αν κόψω τα νύχια του δεξιού μου χεριού
και δεν μπορούν πια
να χωθούν στο μπράτσο του αριστερού
και πιάσω το μολύβι
απαλά λες κι είναι φτερό το μολύβι
θα γράψω μια λέξη με κεφαλαίο λάμδα
όχι Λαίλαπα
Λαχτάρα
Λείψανο ή Λεπίδα
όχι Λυπάμαι
ούτε Λυγώ
Αν κόψω τα νύχια μου σύριζα με τα δάχτυλα
και ξύσω το μολύβι τέλεια με την ξύστρα
θα γράψω ένα κεφαλαίο λάμδα ακριβώς στη μέση
της λέξης μου
δυο ευθείες παράλληλες, πλάγιασαν, φιλήθηκαν
κι η λέξη υψώνεται
το ποίημα
το σπίτι
γεμίζει ανθρώπους
γεμίζει αμυγδαλιές
ανθόσκονη πάνω στο τραπέζι

Αν κόψω τα νύχια σύριζα με τα δάχτυλα
κι αγκαλιάσω τα μπράτσα
κι όσο πλένω δυο χιλιάδες είκοσι φορές τα χέρια
αρχίσω να χαμογελώ στις δροσοσταλίδες
κάτω απ’ τη μάσκα μου
μεμιάς
όλος ο κόσμος
γίνεται σπίτι μου

Απ’ άκρη σ’ άκρη

Η Στέλλα Τενεκετζή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1977. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί επανειλημμένα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το πρώτο της βιβλίο — Του επαγγέλματός της — κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Απόπειρα.