Athens Voice, Κυριακή 20 Μαΐου 2018 »»
Για τα 50 χρόνια από το Μάη του ’68, οι εκδόσεις Απόπειρα ανατυπώνουν το γοητευτικά αθώο μυθιστόρημα του Λώρενς Φερλιγκέττι που πρώτη φορά κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις ίδιες εκδόσεις το 1991. Ο Φερλιγκέττι, συγγραφέας, ποιητής και ιδιοκτήτης του μυθικού βιβλιοπωλείου City Lights, τόπου συνάντησης της beat generation, που άνοιξε το 1953 στο Σαν Φρανσίσκο, μας μεταφέρει στο Παρίσι του Μάη του ’68.
Ήταν μήνας Μάης, είχε ήδη στηθεί το πρώτο οδόφραγμα στην οδό Γκυ-Λυσσάκ και πάνω στην πόρτα του αμφιθεάτρου της, κατειλημμένης από τους φοιτητές της Σορβόννης, κρεμόταν ένα αυτοσχέδιο πανό: «Η καταναλωτική κοινωνία πρέπει να πεθάνει με βίαιο θάνατο». Η κοινωνία της αλλοτρίωσης πρέπει να εξαφανιστεί από την ιστορία. Φτιάχνουμε ένα καινούργιο πρωτότυπο κόσμο. Εξουσία στη φαντασία!
Μέσα στο αμφιθέατρο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, μαίνονταν δημόσιες συζητήσεις, ένα ανοιχτό δικαστήριο που καθένας, ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης, από την άκρα Δεξιά ως στην άκρα Αριστερά, μπορούσε να λάβει το λόγο, στρατευμένοι φοιτητές ζητούσαν τον εκδημοκρατισμό του πανεπιστημίου και στρατευμένοι και μη φοιτητές ζητούσαν να εκδημοκρατιστούν τα πάντα στην κοινωνία. Επί μιάμιση ώρα μιλούσε ο Ζαν Πωλ Σάρτρ ενώ η Σορβόννη είχε μορφωθεί σε μια ελεύθερη κομμούνα. Το χολ σειόταν από τους τροτσκιστές, τους μαοϊκούς, τους αναρχικούς, τους σιτουασιονιστές. Το πνεύμα του ’68 είχε πια γίνει φλόγα και, όταν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου του Παρισιού κάλεσε την αστυνομία να καθαρίσει το αμφιθέατρο, ήταν αργά. Η επανάσταση είχε απλωθεί σαν τη φωτιά στο δάσος ξεπερνώντας πολιτικές γραμμές και όρια, ταξικές και ακαδημαϊκές διακρίσεις. Η μικρή διαμαρτυρία μερικών οργισμένων φοιτητών της Ναντέρρ θα εξαπλωνόταν στη Σορβόννη και στην Μπωζάρ και στις άλλες σχολές και στα πανεπιστήμια όλης της Γαλλίας, θα σκορπιζόταν σαν φλόγα παντού, από τους φοιτητές στους εργάτες.
Ενώ οι δρόμοι του Παρισιού βουίζουν από τη φοιτητική διαμαρτυρία, ο έρωτας κατακτά τις καρδιές της Άννι, μιας αμερικανίδας ζωγράφου που ζει στη Γαλλία, και του Ζουλιάν, ενός αναρχικού τραπεζίτη πορτογαλικής καταγωγής. Μέσα στη μεθυστική ατμόσφαιρα οργής και ευφορίας που πλημμυρίζει τα καφέ και τις αίθουσες των πανεπιστημίων, ο Ζουλιάν διηγείται στην Άννι τους αντιδικτατορικούς φοιτητικούς του αγώνες στην Πορτογαλία, που τον οδήγησαν να πιστεύει μόνο στην ατομική δράση. Αλλά τα λόγια του ακούγονται όλο και πιο κενά καθώς έχει φτάσει ο Μάης και οι δρόμοι του Παρισιού έχουν μεταβληθεί σε πεδίο μάχης. Η κενή ρητορεία πρέπει να δώσει τη θέση της στην πράξη και ο Ζουλιάν έχει το δικό του σχέδιο που θα αλλάξει τη ζωή τους αμετάκλητα. Αυτό είναι το Έρωτας τις μέρες της οργής, μια υπέροχη αναπόληση του Μάη του ’68, τότε που η ζωή ήταν ακόμα ένα όνειρο και η ελπίδα ήταν ακόμα ζωντανή.
Έρωτας τις μέρες της οργής, Λώρενς Φερλιγκέττι, εκδόσεις Απόπειρα, μετάφραση: Βερονίκη Δαλακούρα, σελ. 159, €12
Για τα 50 χρόνια από το Μάη του ’68, οι εκδόσεις Απόπειρα ανατυπώνουν το γοητευτικά αθώο μυθιστόρημα του Λώρενς Φερλιγκέττι που πρώτη φορά κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις ίδιες εκδόσεις το 1991. Ο Φερλιγκέττι, συγγραφέας, ποιητής και ιδιοκτήτης του μυθικού βιβλιοπωλείου City Lights, τόπου συνάντησης της beat generation, που άνοιξε το 1953 στο Σαν Φρανσίσκο, μας μεταφέρει στο Παρίσι του Μάη του ’68.Ήταν μήνας Μάης, είχε ήδη στηθεί το πρώτο οδόφραγμα στην οδό Γκυ-Λυσσάκ και πάνω στην πόρτα του αμφιθεάτρου της, κατειλημμένης από τους φοιτητές της Σορβόννης, κρεμόταν ένα αυτοσχέδιο πανό: «Η καταναλωτική κοινωνία πρέπει να πεθάνει με βίαιο θάνατο». Η κοινωνία της αλλοτρίωσης πρέπει να εξαφανιστεί από την ιστορία. Φτιάχνουμε ένα καινούργιο πρωτότυπο κόσμο. Εξουσία στη φαντασία!
Μέσα στο αμφιθέατρο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, μαίνονταν δημόσιες συζητήσεις, ένα ανοιχτό δικαστήριο που καθένας, ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης, από την άκρα Δεξιά ως στην άκρα Αριστερά, μπορούσε να λάβει το λόγο, στρατευμένοι φοιτητές ζητούσαν τον εκδημοκρατισμό του πανεπιστημίου και στρατευμένοι και μη φοιτητές ζητούσαν να εκδημοκρατιστούν τα πάντα στην κοινωνία. Επί μιάμιση ώρα μιλούσε ο Ζαν Πωλ Σάρτρ ενώ η Σορβόννη είχε μορφωθεί σε μια ελεύθερη κομμούνα. Το χολ σειόταν από τους τροτσκιστές, τους μαοϊκούς, τους αναρχικούς, τους σιτουασιονιστές. Το πνεύμα του ’68 είχε πια γίνει φλόγα και, όταν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου του Παρισιού κάλεσε την αστυνομία να καθαρίσει το αμφιθέατρο, ήταν αργά. Η επανάσταση είχε απλωθεί σαν τη φωτιά στο δάσος ξεπερνώντας πολιτικές γραμμές και όρια, ταξικές και ακαδημαϊκές διακρίσεις. Η μικρή διαμαρτυρία μερικών οργισμένων φοιτητών της Ναντέρρ θα εξαπλωνόταν στη Σορβόννη και στην Μπωζάρ και στις άλλες σχολές και στα πανεπιστήμια όλης της Γαλλίας, θα σκορπιζόταν σαν φλόγα παντού, από τους φοιτητές στους εργάτες.
 |
| Λώρενς Φερλιγκέττι |
Έρωτας τις μέρες της οργής, Λώρενς Φερλιγκέττι, εκδόσεις Απόπειρα, μετάφραση: Βερονίκη Δαλακούρα, σελ. 159, €12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου