Λίνα Τουρκογιώργη • Υποθετικά, τέλεια όλα

μυθιστόρημα σσ. 202, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη, Απόπειρα, Νοέμβριος 2010 I S B N 978-960537-129-6

Πρέπει να πουληθεί. Πρέπει να αποκαλυφθεί στον ίδιο της τον εαυτό. Μα ούτε και γι’ αυτό είναι ικανή. Ούτε και αυτό το μπορεί. Ούτε να αγαπηθεί, ούτε να αγαπήσει, ούτε να κερδίσει με όποιο τίμημα. Το σημαντικότερο, δεν μπορεί την αλήθεια. Δεν μπορεί να δει το άλλο της σκοτεινό πρόσωπο. Άρα κάτι πρέπει να σκοτώσει. Να σκοτώσει αυτόν και ό,τι αυτός αντιπροσωπεύει, για να μην μπει στον πειρασμό, να σκοτώσει τον μικρό ανήμπορο εαυτό της. Να σκοτώσει και την αγάπη ακόμα. Να σκοτώσει και τον έρωτα.

Κώστας Αρκουδέας • Τα σιγκλάκια

διήγηματα σσ. 186, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη, Απόπειρα, Νοέμβριος 2010 I S B N 978-960537-126-5

Διηγήματα που δίνουν το στίγμα μιας πορείας που ξεκίνησε το 1986 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Παράλληλα, απο­τυπώνουν το κλίμα μιας εποχής, που ενώ ξεκίνησε φωτεινά, ανάλαφρα σχεδόν, άρ­χισε σταδιακά να χάνει το χρώμα της, για να οδηγηθεί τελικά στην αναδίπλωση.

Μαρία Χρονιάρη • Εκεί που αλλάζω ζωές

ποίηση

σσ. 57, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
Απόπειρα, Αθήνα Νοέμβριος 2010
I S B N 978-960537-130-2

Ένωσες την αρχή με το τέλος σε μια ακροστιχίδα σιωπής. Όλα τα άλλα έμειναν σε εκκρεμότητα. Κι η αγκαλιά μου γέμισε παγωμένα καλώδια.

Η ζωή που γεννά ζωές και αλλάζουν, ως ολοκληρωτικός μύθος που καταρρέει πάνω στα πετρώματα της γλώσσας για να ξαναγεννηθεί, είναι το modus vivendi αυτής της πρώτης συλλογής ποιημάτων της Μαρίας Χρονιάρη.

Λυσίας Αναστασόπουλος • Λυσίας

ποίηση

σσ. 87,  σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
Απόπειρα, Πρώτη έκδοση, Αθήνα Νοέμβριος 2010
I S B N: 978-960537-127-2
Λ. Τ.: 10 € (+ Φ Π Α)

Λυσίας δεν είναι το πρώτο όνομα του γράφοντος. Ο γράφων ζήτησε να αλλάξει το πρώτο του όνομα μ’ ένα όνομα ελληνικό. Μπορεί λοιπόν να ειπωθεί ότι εισχώρησε στο κενό της μεσοτοιχίας, έστησε το αυτί του να ακούσει την ομαλή με­τάβαση, να διακρίνει την ορατή συνέχεια, θέλησε να ασκήσει το δικαίωμά του επί της αδιατά­ρακτης ιστορικής παρουσίας, αλλά δεν χάρηκε μ’ αυτό που εννόησε και που είδε. Σκέφτηκε ότι τον απατούν τα φαινόμενα και περιήλθε στην κατάστα­ση της αμηχανίας. Ποιήματα προς τα πίσω δεν μπορούσε να γράψει και προχώρησε λίγο βαθύτερα.