Άνα Μαρία Σούα • Το γαλάζιο πουλί και Το Γκό­λεμ και ο ρα­βί­νος (Ι)

Μετάφραση από τα ισπανικά: Άν­να Βερ­ροι­ο­πού­λου.
 

 

Τὸ γα­λά­ζιο που­λί

αναδημοσίευση από το μπλογκ Ιστορίες μπονζάι »»

 

ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ἀ­να­ζη­τᾶ τὸ Γα­λά­ζιο Που­λὶ τῆς Εὐ­τυ­χί­ας γιὰ μῆ­νες, γιὰ χρό­νια, περ­νών­τας τὰ ἐν­νιὰ βου­νὰ καὶ τὰ ἐν­νιὰ πο­τά­μια, κα­τα­νι­κών­τας τέ­ρα­τα καὶ πει­ρα­σμούς, ὑ­πο­μέ­νον­τας χτυ­πή­μα­τα καὶ κα­κου­χί­ες. Κά­θε του ἀ­νάγ­κη, κά­θε του ἐ­πι­θυ­μί­α ἔ­χει ὑ­περ­κε­ρα­στεῖ ἀ­πὸ τού­τη τὴν ἀ­να­ζή­τη­ση. Ὁ χρό­νος περ­νᾶ καὶ βα­ραί­νει πά­νω στοὺς ὤ­μους του, τὸ ἴ­διο ὅ­μως γερ­νᾶ καὶ τὸ Που­λί, τὸ φτέ­ρω­μα του ξέ­θω­ρο, μα­δη­μέ­νο.

       Μιὰ κρύ­α, ζο­φε­ρὴ μέ­ρα τὸ αἰχ­μα­λω­τί­ζει. Ὁ γέ­ρον­τας εἶ­ναι πει­να­σμέ­νος. Τὸ Που­λὶ εἶ­ναι κά­τι­σχνο, ἀλ­λὰ φαί­νε­ται νό­στι­μο. Ὁ γέ­ρος βγά­ζει ἕ­να ἕ­να ὅ­σα μπλὲ φτε­ρὰ ἔ­χουν ἀ­πο­μεί­νει, τὸ ψή­νει καὶ τὸ τρώ­ει. Τώ­ρα πιὰ εἶ­ναι ἱ­κα­νο­ποι­η­μέ­νος, ἔ­στω καὶ γιὰ λί­γο εὐ­τυ­χι­σμέ­νος.

 
Πη­γή: Ana Maria Shua, Temporada de fantasmas, Paginas de Espuma, Μαδρίτη 2004.

 

Το Γκό­λεμ και ο ρα­βί­νος (Ι)

αναδημοσίευση από το μπλογκ Ιστορίες μπονζάι »»

ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΒΑΛΙΣΤΕΣ κα­τεῖ­χαν τὴ γνώ­ση γιὰ νὰ φτιά­ξουν ἕ­να Γκό­λεμ, λί­γοι ὅ­μως μπο­ροῦ­σαν νὰ κά­νουν τὸ Γκό­λεμ νὰ τοὺς ὑ­πα­κού­σει. Λέ­γε­ται πὼς ἕ­να ἀ­νυ­πό­τα­κτο Γκό­λεμ, τὸ ὁ­ποῖ­ο εἶ­χε δη­μι­ουρ­γή­σει ἕ­νας ρα­βί­νος κατ’ εἰ­κό­να καὶ κα­θ’ ὁ­μοί­ω­σή του, ἐκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε τού­τη τὴ φα­νε­ρὴ ὁ­μοι­ό­τη­τα παίρ­νον­τας τὴ θέ­ση τοῦ Δη­μι­ουρ­γοῦ του. Ἡ ἱ­στο­ρί­α αὐ­τή, ἂν καὶ πέ­ρα γιὰ πέ­ρα ἀ­λη­θι­νή, εἶ­ναι παν­τε­λῶς ἄ­γνω­στη μιᾶς καὶ οὐ­δεὶς ἀν­τι­λή­φθη­κε τὴ δι­α­φο­ρὰ ἐ­κτὸς φυ­σι­κὰ ἀ­πὸ τὴν τρι­σευ­τυ­χι­σμέ­νη γυ­ναί­κα τοῦ ρα­βί­νου, ἡ ὁ­ποί­α ἀ­πο­φά­σι­σε νὰ ἀ­πο­σι­ω­πή­σει τὸ γε­γο­νός.

Πη­γή: Ana Maria Shua, Casa des Geishas, Sudamericana, Μπουένος Άιρες 1992.

Ο Βούδας στο όρος Ντεζολέισιον • Οι «Γραφές της αιωνιότητας», του Τζακ Κέρουακ

Γράφει ο Βασίλης Κ. Καλαμαράς | Enetpress,
Κυριακή 7 Αυγούστου 2016 »»

Από το 1954, ο Τζακ Κέρουακ (1922-1969), αναζητώντας απεγνωσμένα να λυτρωθεί από τη μελαγχολία, η οποία σκοτώνει βίαια κάθε κύτταρό του, στρέφεται στο βουδισμό. Είναι αλήθεια ότι ο δικός του βουδισμός δεν έχει τα «βασιλικά» χαρακτηριστικά του. Δεν μεταμορφώθηκε σε φανατικό που ανέβλεψε προς τους ουρανούς, δεν έζησε την έκλαμψη της αποκάλυψης μπροστά στο εξ ανατολών θρησκευτικό δόγμα.

Στο βουδισμό προσέρχεται ως ζητιάνος, ως παρίας, ως κατατρεγμένος. Ο Τζακ Κέρουακ βουτάει στη θάλασσα των βουδιστικών κειμένων περισσότερο ιδιοσυγκρασιακά, γιατί αποζητά εν αγωνία να περάσει στην ενόραση. Όμως, η ενόραση, όσο κι αν την «εκβιάζει», δεν επέρχεται ως λυτρωτικό σήμα. Περισσότερο ηχεί ως σύνθημα και ως εντολή στον ταλανιζόμενο εαυτό.

Αυγουστιάτικες βόλτες με την «Κονστάνς» του Δημήτρη Βούλγαρη

Κείμενο: Χάρις Γεωργίου. Φωτογραφία: Χρήστος Διαμάντης | #Street_View | 3 Αυγούστου 2016 »»

Ο Αύγουστος πάντα είναι ο μήνας της μελαγχολίας. Καθώς το Καλοκαίρι φτάνει προς το τέλος του, η μνήμη αναμασά εικόνες του παρελθόντος, έτσι ώστε να μας οδηγήσει πάντα σε ένα πιο σίγουρο παρόν. Πρέπει να έχεις αποβάλει από μέσα σου το παρελθόν για να καταφέρεις να χτίσεις το μέλλον. Όμως, να είναι που κάποιοι έρωτες – όπως η Κονστάνς – σπάνια ξεπερνιούνται. Είναι που είτε είναι Αύγουστος, είτε είναι Φλεβάρης, πάντα θα βρεις χρόνο να τη θυμηθείς και να ανατρέξεις να διαβάσεις κάποιο από τα κομμάτια του βιβλίου για να τη φέρεις στη μνήμη. Μέσα στις «71 σημειώσεις, θα προσπαθήσεις να συμφιλιωθείς κι εσύ με το χώρο, το χρόνο και με εκείνη που όλο φεύγει». Θα προσπαθήσεις κι εσύ μαζί με το συγγραφέα να κάνεις μια σημαντική ενδοσκόπηση, μια προσπάθεια για να κατανοήσεις τον κόσμο γύρω σου, μέσα από μία εσωτερική πάλη, μία πάλη να συμφιλιωθείς πότε με εσένα, πότε με τις συνθήκες, ποτέ με την απουσία της. Και οι φωτογραφίες να μένουν πάντοτε εκεί να θυμίζουν εκείνο το «ασπρόμαυρο και ξεκρέμαστο ανεκπλήρωτο Καλοκαίρι».