Γράφει η Μαρία Μοίρα | Αναγνώσεις, Η Αυγή,
Κυριακή 5 Ιουλίου 2009 »»
Εξαρθρωμένα μέλη προτάσεων, θραύσματα λέξεων...
Τα κείμενα του Μιχαήλ Μήτρα δεν είναι καλόβολα και υπάκουα. Απαιτούν την απόλυτη προσήλωση, το μέγιστο βαθμό συγκέντρωσης, την ευπειθή συνεργασία ενός αναγνώστη-συνοδοιπόρου στο ενέργημα της ανάγνωσης. Μια άνευ όρων παράδοση στον καταιονισμό των λέξεων, στο καταιγιστικό μοντάρισμα των εικόνων, στην παιγνιώδη εναλλαγή των καταστάσεων, στο επίμονο σφυροκόπημα των νοημάτων, στον ασθματικό ρυθμό των ποιητικών οραμάτων. Έναν αναγνώστη-ερευνητή έτοιμο να ακολουθήσει τον συγγραφέα στις ρεμβώδεις περιπλανήσεις, στις ονειρώδεις καταδύσεις, στις πειραματικές αναζητήσεις στις ακρώρειες και τις μεθορίους του λόγου και της γραφής. Έναν αναγνώστη πρόθυμο να αποκρυπτογραφήσει τους γρίφους και τα αινίγματα μιας κρυπτικής κατασκευής, οδοιπορώντας στους διαδρόμους και τα δωμάτια ενός κειμενικού λαβυρίνθου.