σσ. 25. Έκδοση 300 αντιτύπων, εκτός εμπορίου,
Απόπειρα, Αθήνα 2007.
Μια 25σέλιδη συλλογή με αφορμή τα σαράντα χρόνια από το θάνατο του Τζων Κολτρέιν και μια υπενθύμιση για την τζαζ μουσική. Δεκατέσσερα όμορφα ποιήματα, που αξίζει να τα αναζητήσει κανείς και να γνωρίσει τον ποιητή Γιάννη Λειβαδά.
Κύκνεια άσματα απανωτά πυρακτωμένα ηλιοτρόπια με γυρισμένες πλάτες εσπερινότερα των άκαρδων νυχτών δίνουν όρκους ιερούς στεριωμένους στους κυρτούς ώμους πουλιών με φωνή καταραμένη που είμαστε εμείς — μακαριότητα τυχοκολλημένη φυλλοκάρδι να ξεμακραίνει αιώνες κάμποσους για τύχη που δεν αρκεί να υπηρετήσει τη σκόνη που διαγράφεται ως τόπος του κανείς αυτό που νιώθουν οι άνθρωποι κρέμεται χειροπόδαρα κάτω από κλίμακες στα ξέφωτα της υπερβολής — αψεντοκένταυρη σκια σειριακά φρένα σιωπής κυκλοφορούν μες στο λιόγερμα όπως βακτήρια κυλούν στο αίμα — δεν θα τελειώσει ποτέ αυτή η ατιμία. Είναι πράγμα που δεν φτιάχτηκε είναι μετά συγκινήσεως αρκετής με μία όψη αισθηματικού οδοστρωτήρος μακελειό μιας μεταμόρφωσης σαν άνωθεν περάσματα παράσιτα που ζουν την άδυτη στιγμή απόρριμμα πρωτόλειο μιας καύσης εσωτερικής με λήξη παρελθόντος — ερχόμαστε με μια σκια για φως με κάκτο στο κρανίο τον ήλιο από κασμίριο βασίλειο εκεί μέσα που ’ναι περήφανος θεός μάντεμα μιας αράχνης μάγισσας κρεολής που τρέφει άλογα αισχρά καλπάζουν αντιθέτως γκρεμίζοντας συθέμελα αυτό που εγώ νομίζω αυτό που εσύ για κείνο είσαι σίγουρος μα είσαι πάλι μόνος και είμαι εγώ αλλοτινός βουή της μύγας μέσα στο αυτί Του σαν τηλεφώνημα ουδενός απ’ τον γαμοπαράδεισο Αν νότες σαυρικές απομυζούν την μπλόφα πως μόνο αυτό και μόνο τραβιέται μέσα στις σχισμές τους (John Coltrane, μια Αυτοσχεδιαστική σύνθεση στη διάρκεια της ακρόασης του Ascension) Πρόσφατα νεκρός πως είσαι μου είπε στο τηλέφωνο ο παλαβός πιανίστας ότι κι αν λέμε παίζε το άλτο σάλτο γέμιζε την παρτιτούρα όλοι εμείς είμαστε της άλλης πλευράς οι νεκροί (Πρόσφατα Νεκρός/ Jackie McLean) Αν Οικο Στην Κ Οινο Νια Της Τζαζ Θλ Υψη Είναι Το Κρε Ας Μου Δοθη Κε Νο Μος Αγα Πεις η Θρη Σκια Μου Η Ηπαρ Ξυ Νη Χτα Τομ Υαλο Ας Συν Δετος Αλλης Ειδας Κρ Οικος (Επιτομή)
________________________
Ο Γιάννης Λειβαδάς, ποιητής, μεταφραστής, και κάποτε εκδότης (των εκδόσεων Άκρον), «ο Έλληνας ποιητής της Τζαζ», όπως έχει χαρακτηριστεί, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1969, και ζει στην Αθήνα. Έχει κάνει εκατοντάδες επαγγέλματα και ταξίδια. Στην Απόπειρα έχει εκδώσει τις μεταφράσεις των έργων του Τζακ Κέρουακ Γραφές της αιωνιότητας, Ο γυρισμός του ταξιδευτή και Πικ, ενώ ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει Η σούτρα της χρυσής αιωνιότητας. Αγαπάει την ποίηση της Μπητ γενιάς, τη νεότερη αμερικανική ποίηση, και την ποίηση της Άπω Ανατολής. Ποίηματά του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και αμερικανικά περιοδικά. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: Εξπρεσιονιστική ανάδραση (Άκρον, 2000)· Απόδειξη λίανικής ποίησης (Άκρον, 2002)· Παράρτημα εύκρατης συγκίνησης (Ίνδικτος, 2003)· Νοέμβριος στον κόσμο (Άκρον, 2004)· Οι κρεμαστοί στίχοι της Βαβυλώνας (Μελάνι, 2007).
______________________________
Ο Νίκος Λέκκας γράφει για τη συλλογή στην εφημερίδα Εποχή (19.10.2008).
Απόπειρα, Αθήνα 2007.
Μια 25σέλιδη συλλογή με αφορμή τα σαράντα χρόνια από το θάνατο του Τζων Κολτρέιν και μια υπενθύμιση για την τζαζ μουσική. Δεκατέσσερα όμορφα ποιήματα, που αξίζει να τα αναζητήσει κανείς και να γνωρίσει τον ποιητή Γιάννη Λειβαδά. Κύκνεια άσματα απανωτά πυρακτωμένα ηλιοτρόπια με γυρισμένες πλάτες εσπερινότερα των άκαρδων νυχτών δίνουν όρκους ιερούς στεριωμένους στους κυρτούς ώμους πουλιών με φωνή καταραμένη που είμαστε εμείς — μακαριότητα τυχοκολλημένη φυλλοκάρδι να ξεμακραίνει αιώνες κάμποσους για τύχη που δεν αρκεί να υπηρετήσει τη σκόνη που διαγράφεται ως τόπος του κανείς αυτό που νιώθουν οι άνθρωποι κρέμεται χειροπόδαρα κάτω από κλίμακες στα ξέφωτα της υπερβολής — αψεντοκένταυρη σκια σειριακά φρένα σιωπής κυκλοφορούν μες στο λιόγερμα όπως βακτήρια κυλούν στο αίμα — δεν θα τελειώσει ποτέ αυτή η ατιμία. Είναι πράγμα που δεν φτιάχτηκε είναι μετά συγκινήσεως αρκετής με μία όψη αισθηματικού οδοστρωτήρος μακελειό μιας μεταμόρφωσης σαν άνωθεν περάσματα παράσιτα που ζουν την άδυτη στιγμή απόρριμμα πρωτόλειο μιας καύσης εσωτερικής με λήξη παρελθόντος — ερχόμαστε με μια σκια για φως με κάκτο στο κρανίο τον ήλιο από κασμίριο βασίλειο εκεί μέσα που ’ναι περήφανος θεός μάντεμα μιας αράχνης μάγισσας κρεολής που τρέφει άλογα αισχρά καλπάζουν αντιθέτως γκρεμίζοντας συθέμελα αυτό που εγώ νομίζω αυτό που εσύ για κείνο είσαι σίγουρος μα είσαι πάλι μόνος και είμαι εγώ αλλοτινός βουή της μύγας μέσα στο αυτί Του σαν τηλεφώνημα ουδενός απ’ τον γαμοπαράδεισο Αν νότες σαυρικές απομυζούν την μπλόφα πως μόνο αυτό και μόνο τραβιέται μέσα στις σχισμές τους (John Coltrane, μια Αυτοσχεδιαστική σύνθεση στη διάρκεια της ακρόασης του Ascension) Πρόσφατα νεκρός πως είσαι μου είπε στο τηλέφωνο ο παλαβός πιανίστας ότι κι αν λέμε παίζε το άλτο σάλτο γέμιζε την παρτιτούρα όλοι εμείς είμαστε της άλλης πλευράς οι νεκροί (Πρόσφατα Νεκρός/ Jackie McLean) Αν Οικο Στην Κ Οινο Νια Της Τζαζ Θλ Υψη Είναι Το Κρε Ας Μου Δοθη Κε Νο Μος Αγα Πεις η Θρη Σκια Μου Η Ηπαρ Ξυ Νη Χτα Τομ Υαλο Ας Συν Δετος Αλλης Ειδας Κρ Οικος (Επιτομή)
________________________
Ο Γιάννης Λειβαδάς, ποιητής, μεταφραστής, και κάποτε εκδότης (των εκδόσεων Άκρον), «ο Έλληνας ποιητής της Τζαζ», όπως έχει χαρακτηριστεί, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1969, και ζει στην Αθήνα. Έχει κάνει εκατοντάδες επαγγέλματα και ταξίδια. Στην Απόπειρα έχει εκδώσει τις μεταφράσεις των έργων του Τζακ Κέρουακ Γραφές της αιωνιότητας, Ο γυρισμός του ταξιδευτή και Πικ, ενώ ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει Η σούτρα της χρυσής αιωνιότητας. Αγαπάει την ποίηση της Μπητ γενιάς, τη νεότερη αμερικανική ποίηση, και την ποίηση της Άπω Ανατολής. Ποίηματά του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και αμερικανικά περιοδικά. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: Εξπρεσιονιστική ανάδραση (Άκρον, 2000)· Απόδειξη λίανικής ποίησης (Άκρον, 2002)· Παράρτημα εύκρατης συγκίνησης (Ίνδικτος, 2003)· Νοέμβριος στον κόσμο (Άκρον, 2004)· Οι κρεμαστοί στίχοι της Βαβυλώνας (Μελάνι, 2007).
______________________________
Ο Νίκος Λέκκας γράφει για τη συλλογή στην εφημερίδα Εποχή (19.10.2008).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου