Τα σιγκλάκια, το νέο βιβλίο του Κώστα Αρκουδέα, πηγαίνει στο καφεβιβλιοπωλείο Έναστρον το Σάββατο 5 Φεβρουαρίου, στις 8 το βράδυ.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν
η δημοσιογράφος και κριτικός Αγγελική Κώττη,
ο πεζογράφος Νίκος Κουνενής
και ο συγγραφέας.
Έναστρον, Σόλωνος 101, Αθήνα 10678,
τηλ. 210/3828161
Απόπειρα, τηλ. 210/3640817,
e-mail apopeira@hotmail.com
της Μάρθας Κορινθίου (mkorinthiou@pegasus.gr)
Φωτογραφία: Διονύσης Ματιάτος (dmatiatos@gmail.com)
«Reportage», Έθνος | Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011 »»
Ο Σαράντης Κορωνάκος και ο Λεωνίδας Καραγκούνης είναι οι άνθρωποι πίσω από τις εκδόσεις Απόπειρα. Πρόκειται για έναν μικρό εκδοτικό οίκο που εδώ και τριάντα χρόνια υποστηρίζει την καλή λογοτεχνία.
Στην Αίθουσα Τέχνης «Αστρολάβος artlife» εγκαινιάζεται την Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011 η νέα έκθεση ζωγραφικής του Νάνου Βαλαωρίτη, με τίτλο: «Θεές, Γυναίκες και Τέρατα στον Όμηρο». Η νέα ζωγραφική δουλειά του Νάνου Βαλαωρίτη, περιλαμβάνει μια σειρά από έγχρωμα σχέδια της γνωστής υπερρεαλιστικής γραφής του καλλιτέχνη, τα οποία θα μας γνωρίσουν με έναν άλλο τρόπο, τις θεές Γυναίκες και Τέρατα του Ομήρου.
Η Μαρία Χρονιάρη (προφίλ facebook) γεννήθηκε στην Αθήνα και κατάγεται από τα Ανώγεια της Κρήτης. Σπούδασε τηλεόραση, έκανε σεμινάρια σκηνοθεσίας και εργάζεται ως οπερατέρ. Έχει δημοσιεύσει την ποιητική συλλογή Εκεί που αλλάζω ζωές
Το έργο της διακρίνεται από λιτότητα, πυκνότητα νοημάτων, συναισθηματική αμεσότητα και μια εκλεκτική συγγένεια με το έργο του Σταύρου Σταυρόπουλου.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας | «Βιβλιοθήκη», Ελευθεροτυπία, Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011 »»
Μανίνα Ζουμπουλάκη, Δημήτρης Γκενεράλης, Λένα Κιτσοπούλου, Κρυμμένες ιστορίες, εκδόσεις Απόπειρα,
σ. 111, ευρώ 10,46
Τρία διηγήματα με «κρυμμένες ιστορίες» εξάπτουν βεβαίως τη φαντασία του αναγνώστη. Στην εποχή της πληροφορικής και του Internet, στην εποχή της διαφάνειας των κρυφών καμερών, στην Αθήνα, που μοιάζει ολοένα και πιο πολύ χωριό, ένα χωριό γύρω από τον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη, ποιος συγγραφέας κρύβει τις ιστορίες του; Και γιατί να τις κρύψει; Τι δεν έχει γραφτεί; Τι δεν έχει ειπωθεί ακόμα; Όσο για το σεξ, σε λίγο θα γίνει τόσο μπανάλ, που θα τρέχουμε όλοι σε μοναστήρια καινοφανών θρησκειών και θα δίνουμε όρκους αγνότητας, βέβαιοι πως θα τους παραβούμε τη νύχτα, πίσω από την ασφάλεια της θωρακισμένης πόρτας του κελιού μας. Κι αν υποθέσουμε ότι ένας συγγραφέας έχει — λέω — μια κρυμμένη ιστορία, κάποιοι μεγαλο-πεζογράφοι αφήνουν τεχνηέντως να διαρρεύσει ότι έχουν τέτοιες «αμαρτωλές» ιστορίες στο συρτάρι τους —, τότε γιατί να επιτρέψει τη δημοσίευση εκείνου του γραπτού, που θα προτιμούσε να ανοίξει η γη κάτω από τα πόδια του παρά να το δει τυπωμένο;
«Suck! Suck! suck at the teat of Heaven!
Dog is God spelled backwards»
— Τζακ Κέρουακ
Πραγματευόμαστε εδώ μία περίπτωση κινήματος, την επονομαζόμενη «γενιά των μπιτ», που έκανε την προσπάθεια να συμπλέξει νεωτερικά στοιχεία, θεμελιώνοντάς τα πάνω σε παραδοσιακές βάσεις, και τελικώς τα κατάφερε. Σαφώς δεν ήταν κάτι που επιχειρήθηκε για πρώτη φορά. Όμως, τα αποτελέσματα αυτής της πρωτοβουλίας είναι πολύ σημαντικά για τη λογοτεχνία, ειδικά εφόσον το κεφάλαιο της δοκιμασίας του συνδυασμού ιδεών και στοιχείων με άξονες το Ιερό και την Πρωτοπορία παραμένει σαφώς ανοιχτό.
Book Bar »»
Τα βιβλία θα πωλούνται έως το 1/3 της τιμής τους φτηνότερα (δηλαδή με έκπτωση έως 70%). Ώρες λειτουργίας: Από τις 10 το πρωί ως τις 21.45 το βράδυ, καθημερινά.
Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο έρευνας της Κρυσταλίας Πατούλη —ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων. Μετά το πρώτο μέρος με τις απόψεις των Σ. Χατζάκη, Μ. Θεοδωράκη, Χ. Γιανναρά, Σ. Ροζάνη, Χ. Μίσσιο, Γ. Γκιζέλη, Θ. Καρακατσάνη, Σ. Κούλογλου, Γ.Ψαριανό, Ν. Ζούδιαρη κλπ, το δεύτερο με αυτές των Σ. Σεραφείμ και Θ. Χειμωνά, το τρίτο με τις απόψεις του σκηνοθέτη Μ. Ζαχαρία και το τέταρτο με τις απαντήσεις της σκηνοθέτιδος Λουκίας Ρικάκη, σήμερα δημοσιεύουμε τις απόψεις του ποιητή και συγγραφεά Νάνου Βαλαωρίτη.
Από το TVXS (και σχόλια) βλ. »»
by John Clellon Holmes | The New York Times Magazine,
November 16, 1952
Dostoyevski wrote in the early 1880's that 'Young Russia is talking of nothing but the eternal questions now.' With appropriate changes, something very like this is beginning to happen in America, in an American way; a reevaluation of which the exploits and attitudes of this generation are only symptoms.
Το διαβατήριο του Σαββάτου | «Βιβλιοθήκη», Ελευθεροτυπία, | Δεδομένα μελλοντικού ποιήματος | Future Poetic Givens |
| 1. Σερβίρισμα τσαγιού 2. Θαλάσσια κύματα 3. Ανήσυχος ύπνος 4. Θρόισμα φύλλων 5. Ακροβάτες σε τσίρκο 6. Ταχυδρομική θυρίδα 7. Ασπρο άλογο καλπάζοντας 8. Ξαφνική βροχή τον Ιούλιο 9. Χτυπάει το τηλέφωνο 10. Μουσική του Βιβάλντι 11. Γυναίκα βάφει τα χείλη της 12. Φρούτα σε ψυγείο 13. Γραφείο απολεσθέντων αντικειμένων 14. Θυμωμένες φωνές 15. Βιτρίνα ειδών φωτισμού 16. Κόκκινο κρασί 17. Fata morgana 18. Επιγραφή «ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ» 19. Πολεμικά επίκαιρα 20. Κάτι παράξενο 21. Τώρα, είπε 22. 23. Μιχαήλ Μήτρας | 1. Pouring out tea 2. Sea waves 3. Uneasy sleep 4. Rustling leaves 5. Circus acrobats 6. Poste restante 7. Galloping white horse 8. Sudden cloudburst in July 9. The phone is ringing 10. Music of Vivaldi 11. Woman putting on lipstick 12. Fruit in a fridge 13. Lost property office 14. Angry voices 15. Window displaying elextric appliances 16. Red wine 18. Sign DEPARTURES 19. War newsreels 20. Something odd 21. Now, he said 22. 23. Μετάφραση Γιάννης Γκούμας |
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται στην Ελλάδα με σταθερή άνθιση και αυξανόμενη ανταπόκριση ολιγοήμερα ή δεκαήμερα αφηγηματικών δράσεων με παραστατική μορφή που δημιουργούν μια πρωτοφανή και συγκινητική κινητικότητα. Γίνονται γνωστά κατά κόσμον ως Γιορτές Παραμυθιών ή Φεστιβάλ Αφήγησης και αποτελούν μια σύγχρονη προσέγγιση σε νέες συνθήκες — μιας παλιάς σχέσης που τράφηκε και αναπτύχθηκε μέσα από την τέχνη τής αφήγησης. 
Νέο έτος, ίδιο στέκι. Καινούρια πρόσωπα, σταθεροί φίλοι. Στον Κοραή, του γλυκού και της ιδέας, ανταμώσαμε ξανά μαζί, για πρώτη φορά το 2011. Πρώτα, με ειδήσεις για νέες ή επικείμενες εκδόσεις και προς το τέλος, με ανέκδοτα. Από καρδιάς ο Νάνος Βαλαωρίτης άνοιξε την πρώτη σαμπάνια της παρέας, για το 2011, και λίγο πριν ή λίγο μετά, όλοι τιμήσαμε τα λουκούμια του «Παππού» που έφερε η φαρμακοποιός Φανή απ’ το Βόλο, και αυτή Βολιώτισσα. Όλοι, άρα εκτός από το Νάνο Βαλαωρίτη, τη Φανή και εμένα, «Λουκούμιοι» υπήρξαν: Ο Μιχαήλ Μήτρας, — που φωνάζουμε Μιχάλη αλλά επειδή ως συγγραφέας είναι Μιχαήλ, άγνωστο παραμένει πώς τα έφαγε, ως συγγραφέας που γλυκάθηκε ή ως Βολιώτης γλυκατζής που συνυπέγραψε; — ο Ντίνος Σιώτης, ο Γιώργος Μαρρής, ο Δημήτρης Αληθεινός, η Κατερίνα, η Μαρία Τσάτσου, ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς, ο Μιχάλης Παπανικολάου, ο Κώστας Σταθόπουλος, ο Πάτροκλος, η Άντρεα, και μερικοί που ήρθαν για πρώτη φορά στον Κοραή, στην παρέα μας. Μεταξύ αυτών ήταν και η Κρυσταλία Πατούλη, συνεργάτις του Στέλιου Κούλογλου. Έκανε μια τηλεφωνική συνέντευξη στο Νάνο, πρόσφατα, στο πλαίσιο συζητήσεων με «πνευματικούς ανθρώπους» του σήμερα, και χθες ήρθε με μια τεράστια τσάντα από μαγαζί, πρωτοφανή για τα δικά μας δεδομένα του Κοραή. Έβγαλε και ένα μπλοκ μικρό, και άρχισε να μαζεύει τηλέφωνα, όσων έκρινε ωφέλιμους, για το 2011 και αυτά. Συζητούνται λοιπόν, διάφορα. Ακούμε το Νάνο, πάντα, με όρεξη να μας περιπλανήσει. Ετοιμάζεται, από την Άγρα, μια πλούσια μελέτη για τον Υπερρεαλισμό από τον ιστορικό Νίκο Σιγάλα. Ξεφυλλίζω αναγνώσματα. Μεταξύ αυτών, σημαντική είναι η αναφορά στην επισήμανση του Νάνου Βαλαωρίτη, από τον Ν. Σιγάλα, ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για ελληνικό Υπερρεαλισμό αλλά για Υπερρεαλισμό στην Ελλάδα, καθώς δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα μια οργανωμένη κίνηση. Όμως, μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη είναι, κι εγώ μπορεί να διαβάζω αλλά παράλληλα ακούω, γελάω, συμμετέχω, έχω και εσπρέσσο. Ώσπου η συζήτηση φτάνει στα στέκια και, απ’ την παρέα, μας λέει ο Μιχαήλ, ότι και τα παιδιά του Τεφλόν έχουν στέκι. Και ποιο είναι, ρωτούμε οι υπόλοιποι. Δεν το λένε, μας ανταπαντά. Οπότε, λέω και εγώ, ε αυτοί δεν έχουν στέκι, έχουν κρύπτη. Και αρέσει στον Ντίνο, το σχόλιό μου, οπότε το επαναλαμβάνει. Έλα όμως, που η αλήθεια «αποκρυσταλλώνεται» χωρίς την Κρυσταλία (Πατούλη), η οποία πιάνει τα μισά και ακούγοντάς τον, του λέει: «αχ, από αυτό που είπατε, φαίνεται πόσο ποιητής είστε»… μα, εγώ το είπα αλλά είμαι και ποιήτρια, σφήνα μπαίνει η φωνή μου. Η Αντιγόνη το είπε, συμπληρώνει γελαστός ο Ντίνος (Σιώτης) και προσθέτει, έχουν κατακόμβη αυτοί. Μέσα στο γέλιο ήμαστε όλοι, αλλά επιπλέον, η επανάληψη της «κρύπτης» φόρεσε τα «γυαλιά» στην Κρυσταλία, που για πρώτη φορά ήρθε στην παρέα μας με διαδραστικό το νου επιλεκτικά σε μερικά τηλέφωνα αν και βεβαίως το θέμα ομιλίας ήταν οι συνεργασίες, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς… παρεμπιπτόντως, ύστερα από λίγο, αφού έφυγε, εμείς συνεχίζαμε το γλέντι στην άμμο (της γλώσσας) με σαμπάνια — βλ. τη γαλλική φράση sabler la champagne που σημαίνει «γιορτάζω ένα ιδιαίτερο γεγονός με σαμπάνια» — και εκείνη ανέβηκε στο πατάρι ξανά, να μας ρωτήσει αν είδαμε τα γυαλιά της, τα οποία είχε χάσει… Εξαιρετικό. Έγραψε το χθεσινό μεσημέρι, υπερρεαλιστικά, και αποκρυσταλλώθηκε γέλιο για το 2011.
Γράφει ο Παναγιώτης Κούστας | Tales of a Crazy World,
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2010 »»
Ο Αρκουδέας έπαιξε μεγάλο στοίχημα μ' αυτό το βιβλίο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Απόπειρα στο φεύγα του 2010. Επέλεξε να ενοποιήσει σε δυο «πλευρές» μικρά διηγήματα που έγραψε από το 1986 μέχρι το 2009. Στην πρώτη «πλευρά» καθαρίζει με τα eighties και στην δεύτερη με τα nineties και τα zeros. Οχτώ διηγήματα σε κάθε πλευρά, δεκάξι στο σύνολο.
Αυτό που είναι πραγματικά εξαιρετικά ενδιαφέρον στα Σιγκλάκια, σίγουρα δεν είναι το αυνανιστικό «σουμάρισμα» της πορείας κάποιου συγγραφέα (η επιδίωξη να δείξει πόσο βελτιώθηκε στα είκοσι τρία χρόνια που παίζει «το παιχνίδι της γραφής»).
Είναι, κατά την γνώμη μου, η (παραμορφωμένη από τον ιδιαίτερα προσωπικό καθρέφτη που κρατάει μπροστά στην ζωή ο Κώστας σαν δημιουργός) καταγραφή του πόσο άλλαξε ο κόσμος και οι άνθρωποι, όλο το περιβάλλον μας, μέσα σ' αυτά τα χρόνια.
Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για να διαβάσεις Τα Σιγκλάκια, αλλά και μόνο αυτός πιστεύω ότι αρκεί…
