Ευφάνταστες ιστορίες

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας | «Βιβλιοθήκη», Ελευθεροτυπία, Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011 »»

Μανίνα Ζουμπουλάκη, Δημήτρης Γκενεράλης, Λένα Κιτσοπούλου, Κρυμμένες ιστορίες, εκδόσεις Απόπειρα,
σ. 111, ευρώ 10,46

Τρία διηγήματα με «κρυμμένες ιστορίες» εξάπτουν βεβαίως τη φαντασία του αναγνώστη. Στην εποχή της πληροφορικής και του Internet, στην εποχή της διαφάνειας των κρυφών καμερών, στην Αθήνα, που μοιάζει ολοένα και πιο πολύ χωριό, ένα χωριό γύρω από τον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη, ποιος συγγραφέας κρύβει τις ιστορίες του; Και γιατί να τις κρύψει; Τι δεν έχει γραφτεί; Τι δεν έχει ειπωθεί ακόμα; Όσο για το σεξ, σε λίγο θα γίνει τόσο μπανάλ, που θα τρέχουμε όλοι σε μοναστήρια καινοφανών θρησκειών και θα δίνουμε όρκους αγνότητας, βέβαιοι πως θα τους παραβούμε τη νύχτα, πίσω από την ασφάλεια της θωρακισμένης πόρτας του κελιού μας. Κι αν υποθέσουμε ότι ένας συγγραφέας έχει — λέω — μια κρυμμένη ιστορία, κάποιοι μεγαλο-πεζογράφοι αφήνουν τεχνηέντως να διαρρεύσει ότι έχουν τέτοιες «αμαρτωλές» ιστορίες στο συρτάρι τους —, τότε γιατί να επιτρέψει τη δημοσίευση εκείνου του γραπτού, που θα προτιμούσε να ανοίξει η γη κάτω από τα πόδια του παρά να το δει τυπωμένο;

Με αυτές τις σκέψεις, διάβασα τις τρεις ευφάνταστες ιστορίες που υπογράφουν οι πολλά υποσχόμενοι Μανίνα Ζουμπουλάκη, Δημήτρης Γκενεράλης και Λένα Κιτσοπούλου, κι ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί ονομάστηκαν «κρυμμένες». Ακόμα κι αν είναι «βγαλμένες από τη ζωή», ακόμα κι αν έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, ακόμα κι αν κάποιος γνωστός τους «βγει από τα ρούχα του» και τους κόψει την καλημέρα, κατηγορώντας τους ότι πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του και καταλήστεψαν την αθώα εκμυστήρευσή του, ακόμα και τότε, μια μαζοχίστρια γκαρσόνα, ένας αριβίστας δικηγόρος και μια ελληνίδα συγγραφέας που έχει ψωνιστεί με την ιδέα ότι θα είναι η επόμενη νομπελίστρια λογοτεχνίας (γνωρίζω τουλάχιστον διακόσιες ποιήτριες με την ίδια καλπάζουσα παράνοια), είναι πρόσωπα τόσο κοινά, τόσο συνηθισμένα στον αθηναϊκό, επαρχιώτικο περίγυρό μας, που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι πρωταγωνιστούν σε κάποια «κρυμμένη» ιστορία. Διάβασα το βιβλίο με ενδιαφέρον και απόλαυσα και τα τρία διηγήματα, για τη ζωντάνια, το υποδόριο χιούμορ και το σασπένς τους. Τρεις ταλαντούχοι συγγραφείς καταθέτουν τον ευανάγνωστο ψυχισμό τους.