ποιήματα,
σσ. 51, σχήμα 13 × 20,5 εκ.,
έκδοση χαρτόδετη,
I S B N: 978-960-537-303-0,
Λ.Τ. 10,00 € + Φ Π Α
Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Ιούνιος 2021
Δεν κατάλαβα ποτέ την ερώτηση «τι θέλει να πει ο ποιητής». Τι να θέλει να πει; Ότι πονάει. Ότι πονάμε όλοι μαζί. Το ποιήμα είναι κατά μία έννοια το χανσαπλάστ της λογοτεχνίας – ένα περιποίημα μιας πληγής (που από αναγνώστη σε αναγνώστη βαθαίνει). Κι αν δεν είναι όλα τα ποιήματα μικρές, ασθενοφόρες, περιποιητικές μπουνιές, σίγουρα έτσι είναι τα ποιήματα σ’ αυτό το βιβλίο-κομψοτέχνημα, του Δημήτρη Πέτσα, 32 μέρες την ίδια νύχτα, από την Απόπειρα. Καταρχάς, το πρώτο ποιήμα είναι το εξώφυλλο. Το βιβλίο περιβάλλεται από ένα διάφανο μαύρο «φιλμ», πίσω από το οποίο διακρίνεται σε φωτογραφία μια επιδερμίδα μ’ ένα τατουάζ (αν ξέρεις ιαπωνικά, ξέρεις και τι γράφει). Βρήκα την ιδέα αυτού του διάφανου μαύρου φιλμ-περιτυλίγματος πολύ ταιριαστή, σε απόλυτη σχέση με τα διαμπερή, φωτογενή και ταυτόχρονα ανεμφάνιστα ποιήματα της συλλογής. Τα χαρακτηρίζω ανεμφάνιστα γιατί ο ποιητής, με όλους τους ιδρωμένους από πόθο στίχους του θέλει να πει αυτό: ο έρωτας αρπάζει τις καλύτερες πόζες μας και μετά μας αφανίζει, καρέ καρέ. Μας ανυψώνει τη στιγμή που μας ταπεινώνει (μας θανατώνει τη στιγμή που μας γεννάει). Έχω ζήσει τέτοιον έρωτα – ανεκπλήρωτο, αναπάντητο, που τον ακουμπούσα σαν να ήταν σύννεφο με γυρισμένη την πλάτη. Κι έτσι καταλαβαίνω καλά αυτό το βιβλίο. Αν ξέρετε το είδος του έρωτα που εννοώ, ξέρετε. Αν δεν θεωρείτε τον έρωτα μια τρέλα, ψάξτε κι άλλο, ψάξτε μια τέτοια εμπειρία όσο είναι καιρός. Πάντα είναι καιρός. Στο διά ταύτα, αν ψάχνατε τι να διαβάσετε το καλοκαίρι, το βρήκατε. Όσο για τον ποιητή, τον Δημήτρη Πέτσα, είναι ο πιο κοντινός μου άνθρωπος, η αυτοσχέδια οικογένειά μου (από άλλους γονείς, αλλά ίδιους θεούς και δαίμονες). Νιώθω περήφανη για τη γραφή και την ποιότητά του, είναι ένα παιδί τολμηρό, που έφυγε μια μέρα με μια βαλίτσα και ρίζωσε για χρόνια στα πιο απίθανα μήκη και πλάτη του πλανήτη (παντού είχε μια στρωματσάδα για μένα), ανοιχτός, ευγνώμων και γενναιόδωρος (μόνο τότε σ’ τα ανταποδίδει η ζωή) – και σίγουρα ο πιο δραστήριος άνθρωπος που ξέρω. Βέβαια για να γράψεις καλή ποίηση δεν χρειάζεται ίσως τίποτα από όλα αυτά, αλλά είναι μια ανακούφιση ένας δημιουργός να είναι ένας γνήσιος, όμορφος, καλός άνθρωπος. Αυτό που εύχομαι από την καρδιά μου είναι το βιβλίο να διαβαστεί σε βαθμό κακουργήματος, να μη μείνει κανείς που δεν θα το μεταλάβει, που δεν θα στολίσει τα μάτια του με αυτούς τους στίχους-αντίδωρο. Αυτό το καλοκαίρι όλοι αναζητάμε αντισώματα. Προτείνω να επιστρέψουμε στο απροστάτευτο σώμα-σώμα… Το βιβλίο είναι γεμάτο επιδερμίδα… Καλοτάξιδο!
YΓ. 1 Eξώφυλλο Χριστίνα Κατσάρη.
YΓ. 2 Τι καλά που υπάρχουν ακόμη εκδότες που επενδύουν ανενδοίαστα σε νέους ποιητές και κυκλοφορούν βιβλία τόσο επιμελημένα αισθητικά. (Πάντα περήφανη που είμαι κι εγώ αποπειρατής, στον πιο ιστορικό εκδοτικό των εξαρχείων. Απόπειρα και μόνο που μας έμαθες τι θα πει beat generation, είσαι έρως ανίκητος στη μάχη.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου