Ψιλή κυριότητα, της Ειρήνης Σταματοπούλου

γράφει η Τζούλια Γκανάσου, vakxikon,
Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2018 »»
 
Η Ψιλή κυριότητα, η τρίτη πεζογραφική κατάθεση της Ειρήνης Σταματοπούλου, είναι ένα ευρηματικό έργο όπου το παρελθόν και το παρόν, το λογικό και το παράλογο, το ψυχρό και το θερμό, το υψηλό και το ποταπό, το ολοκληρωμένο και το ανολοκλήρωτο και δη το ανεκπλήρωτο, εναλλάσσονται και αναμειγνύονται διαρκώς.

Με αφορμή ένα ταξίδι στο εξωτερικό με τον σύντροφό της, η κεντρική ηρωίδα Λουίζα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ιδιότροπη συνθήκη που ανατρέπει τα πάντα: παίρνοντας τηλέφωνο στο σπίτι της μιλάει με μια γυναίκα η οποία θα μπορούσε να είναι – ή είναι – η ίδια. Σε αυτό το πλαίσιο, η Σταματοπούλου θέτει με εξαίρετη μαστοριά ποικίλα ερωτήματα που σχετίζονται με την κατάρριψη των πιο συχνών βεβαιοτήτων, με το σώμα, την ύπαρξη και την έννοια της ταυτότητας, με την προσέγγιση, την αναθεώρηση και την αποδοχή του εαυτού -ή ενός εαυτού- που στοιχειώνεται από όσα τον φορτώνουν χωρίς να αφήνουν περιθώριο ελεύθερου αυτοπροσδιορισμού. Οι θεωρητικές αναλύσεις της Σταματοπούλου, οι οποίες εντάσσονται ομαλότατα στο πεδίο της αφήγησης και υποστηρίζονται μέσω του θεωρητικού υπόβαθρου της συγγραφέως, εναλλάσσονται με ανέμελες σκηνές της καθημερινότητας, ζωντανούς διαλόγους και δυνατές εικόνες, που λειτουργούν όπως η τεχνική του «εξ αντανακλάσεως» στο μοντέρνο σινεμά: όλα συνηγορούν στην αποδόμηση του εαυτού ως κοινωνικοπολιτικού κατασκευάσματος μιας εποχής, καθώς και στην επιτακτική ανάγκη ανασυγκρότησής του ως σύνθεση με προσωπική σάρκα και πνεύμα.

Γυναίκες για γυναίκες (του Γιάννη Ν.Μπασκόζου)

γράφει ο Γιάννης Ν. Μπασκόζος | ο αναγνώστης, «Κριτικές»,
Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018 »»


Θεωρείται γνωστό ότι η ταυτότητα καθορίζεται από την ετερότητα, από το πώς εκτιθέμεθα στο βλέμμα του άλλου και πώς τελικά μέσα από τον άλλον δομούμε την δική μας ταυτότητα. Τα τελευταία χρόνια πολλές ελληνίδες συγγραφείς, επιλέγουν ηρωίδες, οι οποίες μέσα από την αφήγηση, κυρίως προσωπικών ιστοριών, προσπαθούν να ανακαλύψουν την δική τους ταυτότητα. Από τα διαβάσματα του καλοκαιριού επιλέγω τρεις τέτοιες περιπτώσεις: την Ειρήνη Σταματοπούλου με το μυθιστόρημά της ¨Ψιλή κυριότητα (Απόπειρα), την Μαριαλένα Σεμιτεκόλου με τη νουβέλα «Οι Κυριακές το καλοκαίρι»(Ίκαρος) και την Θεοδοσία (Θέδα) Καϊδόγλου με το βιωματικό χρονικό Κενές καταστάσεις (Απόπειρα). Τρεις ξεχωριστές περιπτώσεις με πρωταγωνίστριες που αναζητούν ή χάνουν την ταυτότητά τους.