Με µαθηµατική... ευαισθησία

γράφει ο Γιάννης Συμεωνίδης | Επίκαιρα, τχ. 375,
Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

«Κι ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, κάπου αλλού που ήταν πρωί ακόμα, κάποιοc επίδοξοc συγγραφέαc έγραφε συμπτωματικά – σε τρίτο πρόσωπο – για τις μύχιες σκέψειc και για τ’ ανομολόγητα που έκανε στη ζωή του ένας μικρόψυχος και ποταπός θεός που κυνηγούσε να βαλσαμώσει πεταλούδες». Ο Νίκος Μάντζιος, από την Πύλη Τρικάλων,  δεν είναι «επαγγελματίας συγγραφέας». Είναι μαθηματικός με λογοτεχνικές όμως ανησυχίες, οι οποίες αποτυπώνονται στο πρωτόλειο βιβλίο του Βλέπε οπισθόφυλλο  – Μικρές ιστορίες  που σμίγουν σε μια, σε σχέδια Αθηνάς Παναγιωτίδου - Κωνσταντίνου (εκδόσεις Απόπειρα).

Η Λολίτα μου φαντάζει πιο ενδιαφέρουσα από τον Ναμπόκοφ

συνέντευξη της Χριστίνας Οικονομίδου στην Επιστήμη Μπινάζη | Storyteller, Τετάρτη 24 Μαΐου 2017 »»

Δουλεύει αθόρυβα στον χώρο των εκδόσεων πάνω από 20 χρόνια. Έχει περάσει απ’ όλα τα πόστα. Επιμέλήτρια σειράς,υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, reader, υπεύθυνση εκδηλώσεων φεστιβάλ βιβλίων. Ο φυσικός της χώρος είναι τα βιβλία.Το οξυγόνο της η ποίηση.

Φέτος είναι υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ποίησης στα βραβεία του Αναγνώστη με τη συλλογή 4 εποχές  στον δρόμο των εκδόσεων Απόπειρα. Διδάσκει σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και έχει βοηθήσει πολλούς νέους συγγραφείς να βρουν το προσωπικό τους ύφος και να εκδώσουν βιβλία. Τίποτα πάνω της δεν μαρτυρά το background της στις οικονομικές επιστήμες του πανεπιστημίου του Μονάχου. Εκτός από τη στιγμή που θα εκφέρει άποψη για την οικονομική κρίση και τη διαχείρισή της με επιχειρήματα επιστημονικά τεκμηρωμένα. Ζει στα Εξάρχεια, δουλεύει στις μικρές ώρες της μέρας και αναπαύεται στις μεγάλες. Η Χριστίνα Οικονομίδου είναι ο λόγος να αγαπήσει κανείς την ποίηση ακόμη κι αν νιώθει ότι είναι ένα είδος που δεν τον αφορά.

Ελευθέριος Λεβαντής • Αλοιφή για γέρους

Τρία ιστορίες
σσ. 208, σχήμα 13 × 20,5 εκ.,
έκδοση χαρτόδετη,
I S B N: 978-960-537-234-7,
Απόπειρα, Μάιος 2017
12,00 € + Φ Π Α


[Ονειροσυλλέκτης]
Και στην πραγματικότητα βέβαια κάπως έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι συντονίζονται ελάχιστες φορές στη ζωή τους στον κόσμο των ονείρων, μα και όταν ακόμα συντονίζονται, ακόμα και τότε, υπάρχει κάποιος που κόβει τη γραμμή παραγωγής και αποσύρει γρήγορα το προϊόν: Ο ΟΝΕΙΡΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ.

[Αλοιφή για γέρους]
Πολλές είναι οι μυστήριες ουσίες που έχουν καταγραφεί από την επιστήμη τα τελευταία χρόνια. Ποια όμως είναι εκείνη η ουσία που κάνει τον άνθρωπο να μένει για πάντα νέος και να ονειρεύεται – και αν όντως υπάρχει, λαμβάνεται και σε αλοιφή;

[Παρά φύση]
— Παρά φύση, είπε αυθόρμητα ο ευνούχος — μόνο αυτό περνά τώρα από το μυαλό μου.
Η μελαχρινή παρερμήνευσε τις διαθέσεις του και έβγαλε βαριεστημένη από την τσάντα της ένα μπουκαλάκι με λάδι σώματος Hermès και λίγα αντισηπτικά χαρτομάντιλα.
— Όχι, όχι, δεν εννοούσα αυτό. Πάντα βλέπεις ένιωθα ότι η ζωή ξετυλίγεται μπροστά μου ή μάλλον κάπου πάνω μου, πάνω δηλαδή σε μια θεατρική σκηνή, μέσα σε ένα μπαρόκ θέατρο, που μόνο εγώ ήμουν θεατής, που λέει και ο Ντοστογιέφσκι. Παρά φύση δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι η φύση είμαι γω.

Το Πέφτουν αστέρια στη Θεσσαλονίκη

Η Θεσσαλονίκη υποδέχεται το βιβλίο του Δημήτρη Τσολάκη Πέφτουν αστέρια την Τρίτη 23 Μαΐου στις 7.00 το απόγευμα στο χώρο του βιβλιοπωλείου Πρωτοπορία στη Θεσσαλονίκη.
Για το βιβλίο μιλούν οι συγγραφείς Σοφία Βόικου και Κυριάκος Αθανασιάδης.
__________________
Πρωτοπορία στη Θεσσαλονίκη,
Λεωφ. Νίκης 3, 546 24, Θεσσαλονίκη,
τηλ.: 2310/226190

Δείτε το Event στο Facebook.

Στο τέλος γινόμαστε απαθείς μάρτυρες… Αρκεί να μην αγγίξει το κακό εμάς

συνέντευξη της Καίτης Βασιλάκου στη Γεωργία Δαλιανά | Παλμογράφος, Τρίτη 16 Μαΐου 2017 »»

Αν η λογοτεχνία είναι δυο λέξεις, φλόγα και άνεμος στα φυλλώματα ενός εφευρεμένου χρόνου που αναιρείται, υποχωρεί και εξαφανίζεται οι δημιουργοί που πόνταραν στην «αντοχή των υλικών τους» και μόνο σ’ αυτή παραμένουν και διαρκούν.

Συγγραφέας «μακράς πνοής» η Καίτη Βασιλάκου, φιλόλογος στο επάγγελμα, πρωτοεμφανίστηκε στο λογοτεχνικό στερέωμα το 2008 με το βιβλίο της Ο πειρασμός του ερημίτη Χάρτμουτ Λιμπεργκερ, διηγήματα, εκδόσεις Ιωλκός. Από τότε έχει εκδώσει οχτώ βιβλία (πέντε πεζά, ένα θεατρικό και δύο ποιητικές συλλογές).

Το τελευταίο της βιβλίο Το επίμονο φαινόμενο, 2016, εκδόσεις Απόπειρα έχει τρεις ιστορίες που αναφέρονται στο μέλλον και έχουν σχέση με την κλιματική αλλαγή και την παγκόσμια οικονομική κρίση. Προβλήματα που ταλανίζουν τη σύγχρονη κοινωνία.  Η γραφή της Καίτης Βασιλάκου διαθέτει ένα σπάνιο πλεονέκτημα. Ισορροπεί με την άνεση του σκοινοβάτη σε όλα τα πεδία και τα χρώματα γεμάτη πείσμα τρυφερότητα πικρό σαρκασμό, στα όρια του απρόβλεπτου πολλές φορές, σε αιφνιδιάζει, σε στριμώχνει σε γνώριμες γωνιές της Πραγματικότητας σε κατακλύζει και σε διαπερνά.

Με όπλο την αυθεντικότητα τις εμβληματικές εικόνες, την εφευρετικότητα, την αρτιότητα της γλώσσας γίνεται «πλήρης εμπειρία» αδύνατον να αγνοηθεί και να προσπεραστεί και εκβάλλει εν τέλει «ως χρόνος» περνώντας μέσα από τα ρήγματα στην ουσία των πραγμάτων. Αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί ήταν το τελευταίο της βιβλίο Το επίμονο φαινόμενο.

Λογοτεχνικά Βραβεία Αναγνώστη 2017: Μικρές Λίστες

Η Χριστίνα Οικονομίδου με το ποιητικό βιβλίο Τέσσερις εποχές στον δρόμο υποψήφια για το λογοτεχνικό βραβείο ποίησης του Αναγνώστη »»

«Παρακαλώ, θεωρήστε ότι είμαι ένα όνειρο»

Γράφει ο Σταύρος Σταυρόπουλος | Book Press, Δευτερα 1 Μαϊου 2017 »»

Για τη συλλογή μικροδιηγημάτων της Άνα Μαρία Σούα Ονειροπαγίδα (μτφρ. Άννα Βερροιοπούλου, εκδ. Απόπειρα).

Είναι όλα όσα βλέπουμε σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ’ άλλο;
Edgar Allan Poe «A Dream Within a Dream» (μτφρ. Κώστας Ουράνης)

Στα «Πρωτόκολλα ονείρων» (μτφρ. Λευτέρης Αναγνώστου, εκδ. Αλεξάνδρεια 2009) που περιλαμβάνονται στους τόμους των Απάντων του, ο Adorno προτάσσει το ακόλουθο κείμενο, εισάγοντας τον αναγνώστη στη διαδικασία της αποκρυπτογράφησής τους: «Τα πρωτόκολλα ονείρων, διαλεγμένα από ένα εκτενές απόθεμα, είναι αυθεντικά. Τα κατέγραφα κάθε φορά, αμέσως μετά το ξύπνημα, και για τη δημοσίευσή τους διόρθωσα μόνο τις πιο αισθητές γλωσσικές ατέλειες». Για να καταλήξει, μεταξύ άλλων, στο συμπέρασμα: «Ορισμένες εμπειρίες ονείρων μού δίνουν την αφορμή να υποθέσω ότι το άτομο βιώνει τον θάνατό του ως κοσμική καταστροφή».