Η Λολίτα μου φαντάζει πιο ενδιαφέρουσα από τον Ναμπόκοφ

συνέντευξη της Χριστίνας Οικονομίδου στην Επιστήμη Μπινάζη | Storyteller, Τετάρτη 24 Μαΐου 2017 »»

Δουλεύει αθόρυβα στον χώρο των εκδόσεων πάνω από 20 χρόνια. Έχει περάσει απ’ όλα τα πόστα. Επιμέλήτρια σειράς,υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων, reader, υπεύθυνση εκδηλώσεων φεστιβάλ βιβλίων. Ο φυσικός της χώρος είναι τα βιβλία.Το οξυγόνο της η ποίηση.

Φέτος είναι υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ποίησης στα βραβεία του Αναγνώστη με τη συλλογή 4 εποχές  στον δρόμο των εκδόσεων Απόπειρα. Διδάσκει σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής και έχει βοηθήσει πολλούς νέους συγγραφείς να βρουν το προσωπικό τους ύφος και να εκδώσουν βιβλία. Τίποτα πάνω της δεν μαρτυρά το background της στις οικονομικές επιστήμες του πανεπιστημίου του Μονάχου. Εκτός από τη στιγμή που θα εκφέρει άποψη για την οικονομική κρίση και τη διαχείρισή της με επιχειρήματα επιστημονικά τεκμηρωμένα. Ζει στα Εξάρχεια, δουλεύει στις μικρές ώρες της μέρας και αναπαύεται στις μεγάλες. Η Χριστίνα Οικονομίδου είναι ο λόγος να αγαπήσει κανείς την ποίηση ακόμη κι αν νιώθει ότι είναι ένα είδος που δεν τον αφορά.

Πότε ανακάλυψατε ότι θέλετε να γίνεις συγγραφέας;
Ποτέ. Ήταν, μάλιστα, τεράστια έκπληξη για μένα όταν κατάφερα να βιοπορίζομαι μέσα από κάτι που θεωρούσα εγγενή αναπηρία μου.

Σε τι διαφέρει η συγγραφή από τις υπόλοιπες τέχνες;
Σε τίποτα, νομίζω.

Ποιος διαβάζει πρώτος το γραπτό σας;
Κάποιες φορές ένας πολύ αγαπημένος φίλος, κάποιες άλλες ένας αγαπημένος ομότεχνος και, συχνά, ένας απολύτως ξένος.

Ποια είναι η χειρότερη συμβουλή που δίνουν οι συγγραφείς σε όσους θέλουν να γράψουν;
Δεν το ξέρω. Αλλά φαντάζομαι κάτι που σχετίζεται με την δική τους, ιδιωτική εμπειρία της συγγραφής.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που δίνουν οι συγγραφείς σε όσους θέλουν να γράψουν;
Επίσης δεν το γνωρίζω. Μιλώντας, ωστόσο, μέσ’ από τη δική μου εμπειρία, θα έλεγα πως ό,τι γεννά την αγάπη για τα βιβλία, γεννά και την αγάπη για την γραφή. Να διαβάζουν, λοιπόν. Αυτό.

Πώς αντιδράτε σε μία κακή κριτική;
Θα ήθελα να ισχυριστώ, με μεγαλοθυμία. Ωστόσο δεν είναι απολύτως ακριβές αυτό. Προσπαθώ να καταλάβω πού είναι η αλήθεια και πού η υποκρισία και πού, ανάμεσα σ’ αυτά, διαταράσσεται – και πώς - η αναπαράσταση του εσώτερού μου σύμπαντος στις λέξεις που έχω διαλέξει.

Τι κοινό έχουν τα καλογραμμένα βιβλία;
Συνήθως, απολύτως τίποτα. Όχι τουλάχιστον κάτι που να εκφράζει έναν κανόνα.

Πώς έχουν συνεισφέρει τα social media στην εξέλιξη της προσωπικής γραφής;
Μεγάλη κουβέντα. Κατ’ αρχάς δεν είμαι σίγουρη αν καν συμβάλλουν στην εξέλιξη της προσωπικής γραφής. Για την ακρίβεια είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν συμβάλλουν καθόλου σ’ αυτό – το ακριβώς αντίθετο. Αν σε κάτι συμβάλλουν – που συμβάλλουν – είναι στη διάδοσή της.

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να περάσετε μία μέρα;
Μπορεί να σας φανεί παράδοξο, όμως δεν με διεγείρουν τόσο οι συγγραφείς όσο οι ήρωές τους. Η Λολίτα μου φαντάζει πιο ενδιαφέρουσα από τον Ναμπόκοφ, ο Φρανκενστάιν από την Μαίρη Σέλλεϋ και η Δυσδαμόνα από τον Σαίξπηρ.

Τι σας φοβίζει περισσότερο;
Η φθορά και η ανημπόρια που προηγείται του θανάτου. Εμού ή των ηρώων μου (της ζωής, εννοώ).

Θα ακούγατε ένα audiobook;
Εννοείται.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας έργο τέχνης και γιατί;
«Ο κήπος των γήινων απολαύσεων» του Ιερώνυμου Μπος. Γιατί είναι πάντα επίκαιρος καθώς απεικονίζει με θαυμαστό τρόπο τη μεταφυσική διάσταση των γήινων πραγμάτων και της ανθρώπινης κατάστασης.

Σας ενδιαφέρει η πολιτική; Ποιον πολιτικό θα κάνατε κεντρικό ήρωα σ’ ενα βιβλίο σας και γιατί;
Η πολιτική μ’ ενδιαφέρει βαθειά. Δεν θα έκανα ωστόσο κεντρικό ήρωα, ποτέ μα ποτέ, έναν πολιτικό ως τέτοιον. Είναι τόσο βαρετό, όσο να ζωγραφίζεις έναν ήλιο για ν’ αναπαραστήσεις το καλοκαίρι.

Ποια ήταν η πιο σημαντική στιγμή που νιώσατε ως συγγραφέας και που δεν θα ξεχάσετε ποτέ.
Όταν ο πρώτος, άγνωστός μου αναγνώστης, επικοινώνησε μαζί μου γιατί κινητοποιήθηκε από τη γραφή μου.

Πού θα περάσετε τις καλοκαιρινές σας διακοπές;
Ελπίζω κι εύχομαι, στο νησί που τρελά αγαπώ και μ’ αποζημιώνει για ό,τι υπομένω: στη Δονούσα.

Αν είχατε τη δυνατότητα θα εγκαταλείπατε την Ελλάδα;
Δυστυχώς, αύριο.