Συμπληρώνονται σήμερα 100 χρόνια από τη γέννηση του Χούλιο Κορτάσαρ. Η Απόπειρα θα επανακυκλοφορήσει σε επετειακή έκδοση τη νουβέλα του Ο κυνηγός (μετάφραση: Μάγια-Μαρία Ρούσσου, πρώτη έκδοση, Απόπειρα, 1988) – ένα φόρο τιμής στον σαξοφωνίστα Charlie «Bird» Parker. Από την έκδοση αυτήν προδημοσιεύουμε σήμερα το κείμενο του Γκαρσία Μάρκες για τον μεγάλο Αργεντινό.
Η τελευταία φορά που πήγα στην Πράγα ήταν πριν από δεκαπέντε χρόνια με τον Κάρλος Φουέντες και τον Χούλιο Κορτάσαρ. Ταξιδεύαμε με τρένο από το Παρίσι – εξαιτίας του κοινού μας φόβου για τα αεροπλάνα – και μιλήσαμε για τα πάντα καθώς διασχίσαμε τη διαιρεμένη νύχτα των δύο Γερμανιών, προσπερνώντας ωκεανούς χωραφιών με ζαχαρότευτλα, βιομηχανίες κάθε είδους, τα ρήγματα φριχτών πολέμων και βίαιων ερώτων.
Ακριβώς όταν σκεφτόμαστε να κοιμηθούμε, ήρθε του Κάρλος Φουέντες να ρωτήσει τον Κορτάσαρ πώς, πότε και με τίνος την πρωτοβουλία μπήκε το πιάνο στην jazz band. Ήταν μια τυχαία ερώτηση που σκόπευε να αποσπάσει το πολύ πολύ μια ημερομηνία κι ένα όνομα, αλλά η απάντηση ήταν μια λαμπρή παράσταση, μια διάλεξη, ανάμεσα σε χοτ-ντογκς και τσιπς και τεράστια ποτήρια μπίρας, που κράτησε ως τα χαράματα. Ο Κορτάσαρ, που ήξερε να ζυγίζει τα λόγια του, μας έδωσε, εύγλωττα και απλά μια αισθητική και ιστορική αναπαράσταση της τζαζ, που κορυφώθηκε, με την ανατολή του ήλιου, σαν μια ορμητική απολογία για τον Thelonious Monk. Δεν μίλησε μόνο με τη βαθιά του και ηχηρή φωνή, με τα τραβηγμένα ρ, αλλά και τα χοντροκόκαλα χέρια του, πιο εκφραστικά απ’ όλα τα χέρια που μπορώ να θυμηθώ. Ούτε ο Κάρλος Φουέντες ούτε εγώ θα ξεχάσουμε ποτέ τις εκπλήξεις εκείνης της ανεπανάληπτης νύχτας.
Τα φώτα στο βάθος