Η συλλογή διηγημάτων Γαμ. της Κατερίνας Έσσλιν μεταφέρεται στο θέατρο από τον σκηνοθέτη Δημήτρη Μπογδάνο – σε μια παράσταση για τον σεβασμό στην ιστορία τού άλλου.
Θέατρο Θησείον: Τουρναβίτου 7, 210/3255444
Πρεμιέρα: Τρίτη 1 Οκτωβρίου στις 9 το βράδυ.
Ώρες παραστάσεων: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη στις 9, Σάββατο στις 7, Κυριακή στις 9.30.
Διάρκεια 85΄. Γενική είσοδος 12 ευρώ.
Για 12 παραστάσεις – έως 16 Οκτωβρίου.
Μυθιστόρημα
σσ. 203, σχήμα 13 × 20,5 εκ.,
I S B N (έκδοση χαρτόδετη) 978-960-537-177-7,
I S B N (έκδοση ηλεκτρονική) 978-960-537-178-4,
Απόπειρα, Σεπτἐμβριος 2013
Ο Σεντάρης είναι 35 χρονών συγγραφέας. Ζει στην Τ., όπως απλουστευμένα φωνάζουν τη Θεσσαλονίκη το 2055.
Μετά την καταστροφή του ’20, η πόλη έχει μεταμορφωθεί στη μητρόπολη που τη λυμαίνονται συμμορίες, στον τόπο που προσελκύει εκατομμυριούχους, ανθρώπους της μόδας και του βιβλίου, μηχανικούς που χτίζουν ουρανοξύστες και αυτοκινητόδρομους· στη μητρόπολη που εκτείνεται από το βουνό μέχρι και τη θάλασσα, όπου άνθρωποι τρέχουν για να ζήσουν ή να πεθάνουν — όπως στο Λος Άντζελες.
Από το Λος Άντζελες έρχεται η Άγκνες, το σούπερ μόντελ με το στραβό κεφάλι.
Γράφει ο Μένος Δελιοτζάκης | ο αναγνώστης,
27 Αυγούστου, 2013 »»
Γράφει ο Γιώργος Χλωρός | Wild Thing, »»
«Το όνομά μου μοιάζει του πελάγου. Αλλά κανείς δε με λέει έτσι. Συστήνομαι με το υποκοριστικό. Δίκαιο. Αφού πνίγομαι στη στεριά. Και η θάλασσα, όπως και η ομορφιά του κόσμου, με γονατίζουν.» (από Τα φώτα στο βάθος, σελ. 97 στο διήγημα «Θα μεταβάλω με νερό θαλασσινό»)
Το βιβλίο Τα φώτα στο βάθος της Niemands Rose είναι ένα από τα best seller του 2013 κατά έναν αναπάντεχο αλλά τελικά ευκόλως εξηγήσιμο τρόπο. Και πάνω από όλα δίκαιο. Αποτελεί την πρώτη έκδοση της συγκεκριμένης συγγραφέως και σηματοδοτεί το πέρασμα της από το χώρο του μπλογκαρίσματος στο χώρο του έντυπου συγγραφικού έργου. Δεν είναι νέα συγγραφέας η Niemands καθώς τα περισσότερα από τα μικρά διηγήματα της (ή όπως η ίδια τα αποκαλεί «αφηγήσεις μικρού μήκους») είχαν εμφανιστεί στο ομώνυμο και δημοφιλές blog της τα τελευταία χρόνια: http://niemandsrose-niemandsrose.blogspot.gr/. Αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο, που βρίσκεται ήδη αισίως στην τρίτη επανέκδοσή του και πάει φούλ για τέταρτη μέσα σε τρεις μήνες, είναι η πρώτη προσπάθειά της να «μεγαλώσει και να γίνει full time troll και συγγραφέας» όπως δηλώνει.
Η Niemands Rose μιλά με τον Λάμπρο Σκουζάκη |
Στο αίθριο του Πανδοχείου, #134
11 Σεπτεμβρίου 2013 »»
Θα μας συνοδεύσετε ως την θύρα του βιβλίου σας;
«Τα φώτα στο βάθος» είναι μία συλλογή αφηγήσεων μικρού μήκους, ή διηγημάτων, αν προτιμάτε, που εκδόθηκε φέτος την άνοιξη από την Απόπειρα.
Μιλάμε για βιβλίο που εξ ολοκλήρου βασίστηκε στα κείμενα του ιστολογίου σας;
Ναι, πρόκειται για μία ανθολογία διηγημάτων που προέρχονται από το ιστολόγιο που διατηρώ από το 2007.
Πώς αρχίσατε να γράφετε αυτά τα κείμενα; Ως κείμενα αυτοέκφρασης, ως ασκήσεις γραφής; Πότε σκεφτήκατε το ενδεχόμενο έκδοσής τους;
Σκάρωνα στίχους – δεν τολμώ πια να τους αποκαλέσω ποιήματα – αδιαλείπτως, από μικρό παιδί. Τα πονήματά μου είχαν γίνει αποδεκτά και δημοσιεύθηκαν σε όποιο λογοτεχνικό περιοδικό επέλεξα να τα στείλω. Είχα και την τύχη να μελοποιηθούν κάποιοι στίχοι μου και να απαγγελθούν από έναν σπουδαίο ηθοποιό του θεάτρου, σε ένα βιβλίο-CD των εκδόσεων Κέδρος. Όμως, μετά από μία σειρά απίθανων συμπτώσεων πήρα τη γενναία απόφαση να σταματήσω να γράφω ποιήματα, σε μια στιγμή αυτεπίγνωσης, πως ποτέ δε θα γίνω μια καλή ποιήτρια, μια ποιήτρια που θα αποδεχόμουν εγώ, η εξαιρετικά αυστηρή και στριφνή αναγνώστρια.
Τίποτα δεν πάει χαμένο όμως, θέλω να πιστεύω. Από την ενασχόλησή μου με τη στιχουργία, αποκόμισα κάποια οφέλη, όταν πια αποφάσισα να στραφώ στην πεζογραφία, ανοίγοντας ένα μπλογκ όπου δημοσίευα –ανάμεσα στα άλλα- μικρές αυτοτελείς ιστορίες, μάλλον ως ασκήσεις γραφής και αυτοέκφρασης. Σύντομα, είχα την τύχη να εμφανιστεί ο Άρης Μαραγκόπουλος που, χωρίς καθόλου να γνωριζόμαστε, μου έγραψε για τις αρετές που διέκρινε στη γραφή μου, πράγμα που αναπόφευκτα συνέτεινε στο να συνεχίσω να γράφω και μάλιστα με μεγαλύτερο μεράκι. Ακολούθησαν κι άλλα σημαντικά βλέμματα στα γραπτά μου, από τα οποία αντλούσα το κίνητρο, την αξίωση και συχνά την έμπνευση. Το 2011 κλήθηκα να συμμετάσχω σε μία συλλογική ηλεκτρονική έκδοση, το «Ανθολόγιον-Ιστολόγιον» από τους Creative Commons. Στο τέλος του ’11 γνωρίστηκα μ’ αυτόν που πια είναι αδερφικός μου φίλος, τον επιμελητή εκδόσεων Δημήτρη Λυμπερόπουλο που επέμεινε πολύ στο να υποβάλλω μια συλλογή από τα κείμενά μου σε επιλεγμένους εκδοτικούς οίκους, χωρίς συστάσεις και μεσολάβηση. Η πρώτη θετική απάντηση που πήρα ήταν από την Απόπειρα. Ακολούθησε κι άλλη.
Ο Λάζαρος Ζήκος έφυγε σαν σήμερα πριν από δυο χρόνια. Τα έργα του εξακολουθούν να μας θυμίζουν το χιούμορ του και την καλή του καρδιά.
Το διήγημα της Καίτης Βασιλάκου από το βιβλίο της Αγαπημένε μου ψυχίατρε, που δημοσιεύτηκε την Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013 στην εφημερίδα Έθνος, στα πλαίσια του καλοκαιρινού αφιερώματος «32 διηγήματα για το καλοκαίρι».
Πηγή: «Ο θεός που αμάρτησε».
![Apo KV Agap psych cover 800x1241[5]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUH4qZETu0EvSm9HZZi3bm_7b6cv6Ts3rLl2g0No4NfaykzKwVubKJJIL3nZUPAbbQ6rVpuqJ0U9EzHD6xs-uoTj8pQh093_TaC2SU3guhcJDMsNAbys0Qp870M1wy1uDoUmaFmJCyzW8/s1600-h/Apo%252520KV%252520Agap%252520psych%252520cover%252520800x1241%25255B5%25255D%25255B13%25255D.jpg "Apo KV Agap psych cover 800x1241[5]")
Στέκομαι εδώ κυρίαρχος και επίφοβος, το Μέγα Είδωλο της πόλης, πέρα από τα αισθητά που κατατρίβουν τους θνητούς και τους συντρίβουν, πάνω από τις εφήμερες ζωές τους και τα πάθη τους.
Μέσα στο ναό μου μπαινοβγαίνουν χωρίς διάκριση πλούσιοι και φτωχοί.
