η φωτιά στο βάθος

Γράφει ο Costinho Zoulino | 27 Μάι 2013 »»

Ο Costinho γράφει μουσικές και θα παίζει φέτος πλάι στο Θανάση Παπακωνσταντίνου, σκηνοθέτησε την ταινία Anaparastasis: Η ζωή και το έργο του Γιάννη Χρήστου (1926–1970), και έκανε το εξώφυλλο του βιβλίου «Τα φώτα στο βάθος».

 

Στο τέλος να θυμηθείς να μου κλείσεις τρυφερά τα βλέφαρα
για να μπορέσω να ξαναδώ καμιά ικμάδα φωτός
Ν.

Υπάρχουν αναγνώσματα που βρίσκεις στη γραφή τους μια περίτεχνη σπουδή, ένα συναρπαστικό πάντρεμα των λέξεων και μια μουσική ροή των στίξεων – καθώς ίσως και άλλες αρετές στις διάφορες αναγνώσεις τους – αλλά που αν τα πιάσεις και τα στίψεις δεν θα βγάλουν ούτε μια σταγόνα αίμα. Σε αυτή την κατηγορία λοιπόν, σίγουρα δεν ανήκουν τα γραπτά της Niemands Rose. Όχι φυσικά επειδή τους λείπει η σπουδή και τα θελκτικά παντρέματα, αλλά επειδή κάθε σελίδα τους, κάθε σημείο στίξης, θαρρείς πως είναι βουτηγμένο στο αίμα· κι αν όχι στο κυριολεκτικό αίμα – πολύ μοβόρικο άλλωστε για μια Κυρία των επεξεργασμένων βλεμμάτων – νιώθεις σίγουρα να μυρίζουν ως τεκμήρια μιας αλήθειας ή, καλύτερα, πολλών αληθειών ταυτόχρονα – ακόμα και αντιφατικών μεταξύ τους – που πρώτο τους μέλημα προκειμένου να αναπνεύσουν στον κόσμο είναι να βιωθούν και να μετουσιωθούν εντελώς φυσικά, χωρίς καμία βιάση, σε σκέψη και ανάμνηση. Μια ανάμνηση που δεν έχει κανένα κοινό τόπο ούτε με νοσταλγία, ούτε με αναπόληση, ούτε καν με κάτι πεπερασμένο, κεκτημένο ή ξεχασμένο. Οι αναμνήσεις από την κοινή ζωή μας άλλωστε δεν είναι παρά υποσχέσεις για τον κοινό μας βίο, για τον καιρό που η ζωή θα έχει γίνει βίος και όλα τα ανταμώματα θα μνημονεύονται σαν κεφάλαια μιας ντοστογεφσκικής εποποιίας. Η ανάμνηση ως αποκλειστική υπόθεση του μέλλοντος. Και η Niemands δεν κάνει κάτι άλλο παρά αυτό ακριβώς. Να περιγράφει με κάθε συγκλονιστικά ακριβή λεπτομέρεια αυτό που ζήσαμε όλοι μαζί, όταν ακόμα μπορούσαμε να εννοήσουμε ένα κάποιο όλοι μαζί, όταν μπορούσαμε να το βιώσουμε έστω στις άκρες του, όταν ακόμα αυτό έδινε εικόνες και τροφή στη ζωή του καθενός, χαράζοντας γραμμές και συνθήκες που θα έδιναν σχήμα στη ζωή που ονειρευόμαστε να ζήσουμε. Σ’ αυτή τη ζωή όμως, κι όχι σε κάποια άλλη, ματαιωμένη.

Ο Γιώργος Στόγιας απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013 | ιδεόστατο // λογοτεχνικό περιοδικό »»

Ο ίδιος σχολιάζει: «Προσπάθησα να ισορροπήσω μεταξύ υπεροψίας, σαρκασμού, λογοτεχνικών υπαινιγμών, στοιχειώδους ευγένειας και ειλικρίνειας από το πουθενά. Φυσικά έφαγα τα μούτρα μου αλλά εσείς μπορεί να το διασκεδάσετε για τρία λεπτά».

Το Γαμ. της Κατερίνας Έσσλιν

Το παιχνίδι των μυθιστορημάτων του ενός λεπτού

Γράφει ο Normo Gin | Luben.tv,
28 Μαΐου 2013 »»

Λένε πως δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, αλλά το εξώφυλλο ήταν αυτό που έκανε το μάτι μου να ξεχωρίσει το βιβλίο της Κατερίνας Έσσλιν από τα υπόλοιπα βιβλία του πάγκου. Ήταν παράδοξο, ένα φανταχτερό κίτρινο χρώμα, χωρίς εικόνα, που διακόπτετο μόνο από τον τίτλο του βιβλίου, τη συντομευμένη εκδοχή μίας πιθανής βρισιάς. Φαινόταν υβριδικό, διασταύρωση βιβλίου και παιχνιδιού, σ' ένα ιδιαίτερα δελεαστικό, πλην αλλόκοτο πακέτο. Η ποιότητα ενός βιβλίου δεν φαίνεται απ' το εξώφυλλο, αλλά αποτελεί κοινό τόπο πια η απόφανση πως η τέχνη της γραφιστικής μπορεί να μαρτυρήσει κάποια πράγματα για τις λέξεις που κρύβονται ανάμεσα στο χαρτόνι.

Μετά στο Polis Art Cafe

Η Απόπειρα παρουσιάζει το βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου, Μετά, την Τρίτη 28 Μαΐου στις 8 το βράδυ, στο Polis Art Café (Πεσματζόγλου 5, αίθριο της Στοάς του Βιβλίου).
Μιλούν: ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, κριτικός λογοτεχνίας, συγγραφέας· ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ, Ιστορικός και κριτικός Τέχνης, καθηγητής Πανεπιστημίου. Αποσπάσματα από το βιβλίο διαβάζει η αρχαιολόγος ΠΟΠΗ ΠΑΠΑΓΓΕΛΗ.

36η Γιορτή Βιβλίου

Πεδίο Άρεως, 24 Μαΐου – 9 Ιουνίου 2013.
Η Απόπειρα στο περίπτερο #21. (Black Jack)

Ωράριο Λειτουργίας: Δευτέρα έως Πέμπτη: 6.00 μ.μ. – 10.00 μ.μ.· Παρασκευή και Σάββατο: 6.00 μ.μ. – 10.30 μ.μ.· και Κυριακή: 11.00 π.μ. – 2.30 μ.μ. και 6.00 μ.μ. – 10.00 μ.μ..

Το κρίσιμο Εαρινό Εξάμηνο του Γιώργου Στόγια

Από την εκπομπή τού Αντώνη Σκορδίλη | ΡΙΚ
Πέμπτη 23 Μαΐου 2013 »»

Στο μεταίχμιο δυό εποχών. Ελλάδα 2009, το βίαιο τέλος (της εποχής) των εύκολων προσδοκιών, η άξαφνη, απροειδοποίητη είσοδος στην περίοδο (τούνελ;) της κρίσης. Μιά νεαρή που φοιτεί το «τέλος της ευδαιμονίας» στην φιλοσοφική σχολή του Ρεθύμνου η πρωταγωνίστρια, καταναλώνει απεγνωσμένα τις τελευταίες εύκολες προσδοκίες συναισθανόμενη (;) το τέλος τους. Το Εαρινό Εξάμηνο του Γιώργου Στόγια (Απόπειρα) ακτινογραφεί την ελληνική νέα γενιά της μετάβασης – από τα «εύκολα» στα «δύσκολα» – με ενήλικα ρεαλισμό, μη αποφεύγοντας να αποκαλύψει ένα προς ένα τα «τυφλά» τραύματά της.

«Δεν θα γίνω καλύτερος άνθρωπος αν μάθουν το όνομά μου»

Η Niemands Rose, η γνωστή blogger, μιλάει στο MadeinCreta για το πρώτο της βιβλίο (23.05.2013) »»

Η γνωστή blogger, η οποία διατηρεί εδώ και έξι χρόνια το blog «Του κανενός το ρόδο» εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Τα φώτα στο βάθος» (Απόπειρα).

Με αφορμή το ταξίδι του νέου αυτού βιβλίου, η Niemands Rose μιλά στο MadeinCreta για τη συγγραφική της δραστηριότητα, τον… κόσμο των bloggers και την ψευδωνυμία που έχει επιλέξει συνειδητά.

Η Niemands Rose έχει γεννηθεί στο Ηράκλειο. Σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στην Αθήνα και στο Λονδίνο και έχει συνεργαστεί με διάφορες εφημερίδες και περιοδικές εκδόσεις (την Ελευθεροτυπία, την Αυγή και τα «Ενθέματα», το μπαχάρ κ.ά.). Κείμενά της περιλαμβάνονται στο συλλογικό έργο Ανθολόγιον Ιστολόγιον (ψηφιακή έκδοση, 2012).

Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης • Τ. (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση από το νέο μυθιστόρημα του Ρωμανού Σκλαβενίτη-Πιστοφίδη «Τ.», που θα κυκλοφορήσει από την Απόπειρα. | Bookpress »»

[...]
Η Άγκνες τον κοίταξε δύσπιστα. «Είναι δυνατόν να μην οδηγείς;» Όσοι δεν οδηγούσαν ήταν για κείνη ένα αξιοπερίεργο θέαμα· είχαν κάτι το εξωτικό, το υποταχτικό, όπως τα UFO και οι θρησκόληπτοι. Όμως ο Σεντάρης δεν ήξερε να οδηγεί και δεν ντρεπόταν να το πει. «Στο Λος Άντζελες, όποιος δεν οδηγάει, πεθαίνει».
Ήταν ανυποχώρητη. Η υπόσχεση έπρεπε να κρατηθεί: οι δυο τους θα επισκέπτονταν το προάστιο στο βουνό. Ήθελε να γνωρίσει τον Άρη Σεντάρη, ετεροθαλή αδελφό του Σεντάρη, και να δει. Τι ακριβώς ήθελε να δει, δεν ήξερε.
Οι εκδρομές στο βουνό τής φαίνονταν ιδανικές, γιατί οι άλλοι πήγαιναν εκδρομές στη θάλασσα. Δεν είναι ότι απολάμβανε τη φύση. Οι βουκόλοι δεν θα μπορούσαν να την απασχολούν λιγότερο. Για εκείνη, τα βουνά προσέφεραν μόνο πανοράματα των πόλεων στους πρόποδες. Πανοράματα και ανέμους. Στην T., το βουνό είχε το δικό του Πανόραμα και ανέμους φιλικούς, όχι καταστροφικούς.

βιβλιοπαρουσίαση: NIEMANDS ROSE

Luben | blogs 22.05.2013 | 20:51 »»

Λίγα λόγια για το (εξαιρετικό) βιβλίο και ένας διαγωνισμός για 3 τυχερούς αναγνώστες

Niemands Rose – τα φώτα στο βάθος, Απόπειρα, 2013

Katerina Esslin author-blogger answers in 10 questions

 Published by Iliada Kothra | Living Postcards
22 Μαΐου 2013  »»

1. what is greece to you?

Greece is an idea. And by idea I basically mean that Greece is all about the language, the greek “Logos” (language and logic combined); it is all about communicating. Also, Greece is home. I see it as an extension of my living room.

2. tell us one place we should go this summer in GREECE

Go to Filiatro beach. It is my favorite beach on my favorite island, Ithaka. The energy is divine there (but you have to go off-season otherwise it is packed and loses its charm). Go to any beach, actually. If the waters are bluegreen and there is only a canteen in sight then you are there.

3. the best things in life are…

The things you share with love.

4. what songs has the sountrack of your life?

Any song from all of the albums of my favorite greek artists, Foivos Delivorias and Arletta.

5. hungry? in which resto you should take your friend from abroad??

One of my choices would be “Thalassaki” (a “nouvelle” greek taverna in Ysternia), but this involves taking a day trip to the cycladic island of Tinos. In Athens, I would choose any place that combines quality greek “meze” with great view. I would gladly take my friend to “Kuzina” in Thisseion (the corner table on the terrace offers a splendid view of the Akropolis and the menu is inspired). Still, my first choice would be to cook for my friend myself. Greece is about homemade food.

6. a hotel that made you feel like home?

Some years back, I arrived in Koufonisi without any type of reservation. It was impossible to find a room. I slept on the beach, and it was the absolute 5-star experience. (Actually the night sky was beyond starry.) The next day I managed to find a room, the place was called “Galina Spitakia” and I remember it to be a very “homie” and simply elegant place, very clean and traditionally decorated. Also, a few winters back, during a ski trip in Parnassos, I stayed at “Xenonas Generali” in Arachova, a very hospitable place with yummy homemade breakfast, ideal for couples.

7. your next trip will be … where?

In Greece, I would love to take a road trip around the Pelopenese. (Abroad, I daydream about going to San Francisco again.)

8. your secret of having a great time … tell it now …

When travelling, never say “yes” when what you really mean is “no”. Do as you please, especially when on vacation, because you deserve a little time off without anyone else telling you what to do and deciding on your behalf. One important secret when travelling is to pack wisely. It seems minor but you’ll need far less than what you think you will. So, with minimum luggage, a good read and your loved one, there are no secrets whatsoever. Relax and enjoy.

9. five things of greece you cant live without

1. Writing in greek.
2. The view of the Parthenon (it works as a compass). 
3. Watching a film in any open-air cinema, while smelling the jasmine blossoms. 
4. Greek summer. And not just because of the generous sun (here, eating a whole watermelon with a spoon is considered normal activity).
5. Swimming in the green waters of the Aegean (or the Ionian).

10. which is your favorite spot of the city you live?

I love the mountain of Ymittos. I go there very often, mainly alone, in order to reset my mind while watching the sunset. It takes me less than five minutes to get there by car but it really feels like an escape.

Katerina Esslin is all about communication, writing and sharing ideas. She is a published author (known for her so called “one-minute novels”) and also a freelance copywriter and a blogger. Her 15-year corporate past (since she used to be a creative director in advertising) might as well be her future but lately her focus is on literature. These days she is looking forward to watch the premiere of a theatrical play that is based on her latest book. Her most visited blog is Έσσλιν Έσσλιν είσαι εδώ.

Το Επειδή μαζί στο Polis

Η Απόπειρα και η Μαρία Χρονιάρη σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου Επειδή μαζί, την Τετάρτη 22 Μαΐου στις 8 το βράδυ στο Polis Art Cafe (Πεσμαζόγλου 5), στο αίθριο της Στοάς του Βιβλίου. Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο ποιητής Βασίλης Πολύζος και ο συγγραφέας Δημήτρης Παπαχρήστος. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός Νίκος Βερλέκης.

Το «Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία;» εγκρίθηκε ως κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό

Η επιστολή έγκρισης:

«Έχοντας υπόψη την εισήγηση της αρμόδιας Συμβούλου Β΄ του γραφείου Υπουργού, σας ενημερώνουμε ότι εγκρίνουμε το εκπαιδευτικό υλικό  με τίτλο “Έχω δικαίωμα να πω μια ιστορία;” της κ. Άννας Μερτζάνη, ως παιδαγωγικά κατάλληλο προκειμένου να αξιοποιηθεί από τους εκπαιδευτικούς για την ευαισθητοποίηση των μαθητών σε θέματα σχετικά με τα Δικαιώματα του Παιδιού.»
Η Διευθύντρια
Ευσταθία Φουσέκη

Niemands Rose • Τα φώτα στο βάθος

αφηγήσεις μικρού μήκους
σσ. 124, σχήμα 13 × 20,5 εκ.,
έκδοση χαρτόδετη, I S B N 978-960-537-173-9,
έκδοση ηλεκτρονική, I S B N 978-960-537-174-6,
Απόπειρα, Μάιος 2013

Καλοκαίρι. Καθώς χαράζει στο Άμστερνταμ, ένα πτώμα ξεβράζεται στις όχθες του ποταμού. Ένας Βραζιλιάνος μετανάστης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες της βρετανικής αστυνομίας. Η μέρα προχωράει. Καύσωνας και οχλαγωγία. Μια ομάδα ακτιβιστών εισβάλλει σε κάποια πλαζ επιβάλλοντας ενός λεπτού σιγή. Σουρουπώνει. Από τον ορό τού γέροντα, που δεν περιμένει επισκεπτήριο, στάζει στάλα στάλα η μοναξιά. Τη νύχτα, στη νότια Κρήτη, μια μαμά με το μωρό στην αγκαλιά προσπαθεί να διακρίνει τα φώτα της Λιβύης στο βάθος του ορίζοντα. Χειμωνιάζει, ένα χαλίκι θα σφηνώσει στους αρμούς του παπουτσιού της και θα βρει τη θέση του ανάμεσα σε μια συλλογή από βότσαλα. Μία κυρία συλλαμβάνεται από τους σεκιουριτάδες ενός πολυκαταστήματος στο γιορτινό Δουβλίνο, καθώς κλέβει μια κασετίνα, ενώ ο υπερτυχερός ενός λαχείου κρεμάει την ταμπέλα hunger στο Στραντ τής μητρόπολης. Μια φανταστική πόλη μετατρέπει το χριστουγεννιάτικο κλίμα φιλανθρωπίας σε εξέγερση. Παρήλθαν αργίες μπελ επόκ. Ζωντανεύουν οι πολαρόιντ. Χορεύουν σε παραπήγματα στην εξοχή τής Πρωτομαγιάς, στο χώμα το νωπό στην ύπαιθρο της Καθαρής Δευτέρας, με φόντο συρματοπλέγματα σ’ ένα χωράφι της Ανάστασης, σε κάποια σαλοτραπεζαρία της Πρωτοχρονιάς, σε χορό εργαζομένων της Απόκριας. Η Ελπίδα, η μάνα του νάνου, χορεύει στην αυλή του χαμόσπιτου. Ξημερώνει Κυριακή γκραν γκινιόλ.

(κείμενο από το οπισθόφυλλο)

Χουάν Ραμόν Χιμένεθ: Ο ποιητής της απέραντης μειονότητας

Γράφει η Άννα Βερροιοπούλου | Ispania.gr,
Δευτέρα 13 Μαΐου 2013 »»

«Ο Χουάν Ραμόν Χιμένεθ είναι σαν την Αυστραλία, χώρα απέραντη και ήπειρος μαζί, ο μεγαλύτερος ποιητικός τόπος της λογοτεχνίας της Ισπανίας του 20. αι.» (Andrés Trapiello)

Το «Γαμ.» στο Bob Festival

Το βιβλίο της Κατερίνας Έσσλιν, που ο Αχιλλέας Κυριακίδης χαρακτήρισε «ιδιαιτέρως επικίνδυνο», μεταφέρεται στο θέατρο από τον σκηνοθέτη Δημήτρη Μπογδάνο. Το προσχέδιο της παράστασης, με 13 ηθοποιούς, φιλοξενείται φέτος για δύο μόνο παραστάσεις, στα πλαίσια του Bob Theatre Festival στο BIOS. Πρεμιέρα: Πέμπτη 16 Μαΐου 2013, στις 9 το βράδυ,  στο Bios (Πειραιώς 84, Αθήνα) – στο Bob Festival (facebook: Bob Theatre Festival).

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπογδάνος
Πρωταγωνιστούν: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Χάρης Αττώνης, Αθηνά Δελιάδη, Ναταλία Καλημερατζή, Χάρης Κρεμμύδας, Αγγελική Μαρίνου, Αγγελική Μαχαίρα, Ιωάννα Μπακαλάκου, Ιωάννα Νασιοπούλου, Φάνης Παυλόπουλος, Γιώργος Στάμος, Υβόννη Τζάθα, Στέλιος Ψαρουδάκης
Σκηνογραφική και ενδυματολογική επιμέλεια: Μαρίζα Παγκάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Αγγελική Μαρίνου
Συντονισμός παραγωγής: Χάρης Κρεμμύδας και Katerina Esslin, Mariza Pagkaki, Jo Nas, Αγγελική Μαρίνου, Ioanna Bakalakou, Athena Deliadi, Aggeliki Machaira, Yvonni Tzatha, Stelios Psaroudakis, Kalimeratzi Natalia, George Stamos EarNest, Alexandra Aidinis, Haris Attonis, Fanis Pavlopoulos.

Μην ελπίζετε να απαλλαγείτε από τα βιβλία: Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης

Συνέντευξη στην Εύη Καρκίτη |  parallaxi, »»

Με την ευκαιρία της έκδοσης του νέου του βιβλίου, που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα από την Απόπειρα, ο Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης δίνει συνέντευξη στην Εύη Καρκίτη.

Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που αγαπήσατε;

Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν της Μπέτυ Σμιθ. (Το αγαπώ ακόμη.)

Από τους αγαπημένους σας συγγραφείς οι πιο αγαπημένοι είναι…

Μου αρέσει η Μπέτυ Σμιθ, που έχει γράψει κι άλλα, λιγότερο γνωστά, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα. Μου αρέσει η Άυν Ραντ, γιατί έχει γράψει την ίδια υπέροχη ιστορία με τρεις υπέροχους τρόπους. Μου αρέσει ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ, γιατί από τα βιβλία του βαρέθηκα μόνον ένα και ο Ναθέινιελ Γουέστ γιατί έχει γράψει ένα παραγνωρισμένο αριστούργημα. Μου αρέσει ο Μαξ Φρις, παρότι φοβάμαι ότι δεν μπορώ να του μοιάσω.
Αύριο, θα έχω μια διαφορετική απάντηση.

Σωτήρης Παστάκας «Αγαπημένε μου ψυχίατρε»

Γράφει ο Σωτήρης Παστάκας | Διάστιχο,
Τρίτη 30 Απρίλιος 2013 »»

Τα πέντε διηγήματα της Καίτης Βασιλάκου καταστρέφουν αριστουργηματικά την ψυχολογική σύνθεση των πράξεων και τη συναισθηματική έκφραση των προσώπων, ανατρέποντας τους κανόνες της παρατακτικής αφηγήσεως, συγχέοντας το «πριν» και το «μετά», προτείνοντας μια διαφορετική προσέγγιση του χρόνου και της αλληλουχίας του, με αποτέλεσμα να μας ανταμείβουν με την απόλαυση του κειμένου. Επιτέλους, η Τέχνη ξαναπαίρνει το προβάδισμα από την Ψυχολογία.