Ο Μπένεντικτ Νόραλντ ξεφύσηξε προτού γεμίσει ξανά το ποτήρι του. Το ουίσκι χρειαζόταν το χρόνο του. Τα μάτια του έτσουζαν, αλλά το άγχος ήταν ανυποχώρητο. Μία μάζα αέρα πίεζε τον οισοφάγο του σαν να επρόκειτο να σκάσει. Αργά ή γρήγορα, η μάζα θα έφτανε στο λάρυγγα και θα του προκαλούσε ασφυξία. Για να αποσυμπιέσει το σύστημα, κάθε τόσο ξεφυσούσε, αν και κάπως οκνηρά, χωρίς να γραπώνεται όπως λέμε στη ζωή.
Στην προσπάθειά του να ρυθμίσει την αναπνοή, λίγο όξινο υγρό εμφανίστηκε στο στόμα του. Το έφτυσε σε μια πλαστική σακούλα και είδε πως ήταν κιτρινωπό, όπως έπρεπε να είναι τα οξέα, μόνο που μπορούσε επίσης να μυρίσει και λίγο ουίσκι. Έτριψε τα μάτια του για να δει καλύτερα το ενδιαφέρον μίγμα και ανακάλυψε το υπόλειμμα της σταφίδας που είχε καταπιεί προηγουμένως. Η σταφίδα του θύμισε ότι έπρεπε να φάει το βραδινό του κι έτσι αφαίρεσε το αλουμινόχαρτο από τη λαχανόσουπα που είχε φυλάξει. Πρέπει να είχε παραπιεί όμως, γιατί παρότι κατάπινε το λάχανο εκείνο γυρνούσε, μέχρι που ξαφνικά χύθηκε έξω από το στόμα και του λέρωσε το παντελόνι.
Κοίταξε το ρολόι και είδε ότι ήταν ώρα. Γέμισε το ποτήρι του και αφού το άδειασε, τηλεφώνησε.
«Τζόρντι, εσύ είσαι;» ρώτησε ο Μπένεντικτ, παρότι ήξερε ότι ήταν εκείνος και ενώ πρόφερε με δυσκολία τα διπλά σύμφωνα.
«Ποιος είναι;» είπε ο Τζόρνταν που είχε ακούσει: όρι συσ;
«Ο Μπέννι, εγώ είμαι, Τζόρντι».
«Μπένεντικτ; Εσύ είσαι; Τι σου συμβαίνει, Θεέ μου».
«Τίποτα. Μια χαρά είμαι! Εσύ;»
«Δεν ακούγεσαι καλά. Συνέβη κάτι;»
«Γιατί δεν ακούγομαι καλά, τι έχω; Μια χαρά είμαι».
«Γιατί μου τηλεφωνείς τέτοια ώρα;»
«Θα σου πω, Τζόρντι. Εγώ, Τζόρντι...».
Ο Τζόρνταν τον άκουσε να κλαίει και κατάλαβε ότι η ακατάληπτη ομιλία οφειλόταν στο αλκοόλ. Χάιδεψε λίγο το μέτωπό του και είπε:
«Μπορείς να μου πεις, Μπένεντικτ. Τι συμβαίνει;».
«Να... δεν ξέρω πώς να σου το πω... δεν θέλω να το πάρεις στραβά, εγώ σ' αγαπάω, το ξέρεις».
«Μπένεντικτ, τρέχει κάτι ή φταίει απλώς που είσαι τύφλα;».
«Τι... τι εννοείς; Μια χαρά είμαι».
«Εντάξει, Μπένεντικτ, είσαι μια χαρά. Μπορώ να κλείσω;».
«Περίμενε... Εγώ διάλεξα άλλο δικηγόρο, δεν διάλεξα εσένα, συγγνώμη, αλλά δεν μπορούσα, γιατί δεν είσαι ειδικός γι' αυτά τα ζητήματα και έπρεπε να διαλέξω άλλον και δεν ήξερα πώς να σου το πω, γιατί διάλεξα άλλον, Τζόρντι».
«Μην ανησυχείς, Μπένεντικτ. Δεν έχω πρόβλημα».
«Αλήθεια μου το λες; Είσαι εντάξει, Τζόρντι;».
«Εντάξει, Μπένεντικτ, πρέπει να πας για ύπνο. Καληνύχτα».
«Καληνύχτα, Τζόρντι. Θα πάω για ύπνο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου