Από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής Κρεολή Σελήνη του Βασίλη Πολύζου στη Στοά του Βιβλίου (28 Απριλίου 2011)
Η ποίηση δεν είναι έξω από μας, δεν είναι έξω απ’ τη ζωή, δεν είναι κάτι όμορφο για να περνάμε καλά, είναι η ίδια μας η ύπαρξη. Είναι βίωμα, είναι ανάγκη, είναι η ίδια η ζωή, είναι έρωτας. Άρα από τη φύση της είναι μια ανατρεπτική πράξη που την κάνει μεν μόνος του κάποιος, αλλά ψάχνει να βρει τους ομοίους του. Όχι για να γίνουν όμοιοι, αλλά για να κάνουν πράγματα μαζί. Το είπε ο μικρός Λωτρεαμόν κάποτε.
Θα ήθελα, Βασίλη, να σε ευχαριστήσω που με φώναξες. Δεν είμαι εκφωνητής του Πολυτεχνείου, είμαι ξεφωνητής πλέον. Θα μπορούσαμε να πούμε και για τα δικά μου έργα και για τη δική μου ποίηση και διάφορα άλλα πράγματα που κανείς εδώ μέσα δεν τα έχει διαβάσει, αλλά που τα διαβάζουν χιλιάδες άλλοι άνθρωποι. Δε με νοιάζει γι αυτό. Εκφωνητής του Πολυτεχνείου, γαμώ το μου! Καπέλο χοντρό στον ίδιο μου τον εαυτό.