Ύμνος στην τζαζ, στο περιθώριο και στη χαμένη αθωότητα

Ο Τζακ Κέρουακ φτιάχνει έναν ήρωα που του μοιάζει

Τζακ Κέρουακ • Πικ, μετ. Γιάννης Λειβαδάς, εκδ. Απόπειρα, σσ. 136

Γράφει ο Σταύρος Σταυρόπουλος | Καθημερινή,
Κυριακή 31 Αυγούστου 2008 »»

Λίγους μόλις μήνες πριν από τον θάνατό του, τον Οκτώβριο του 1969, ο Τζακ Κέρουακ ολοκλήρωσε τη δακτυλογράφηση αυτού του μικρού βιβλίου, τελευταίου στη σειρά της μεγάλης βιβλιογραφίας του, βουτώντας μέσα σε ένα ωκεανό χειρογράφων που μπόρεσε να τιθασεύσει, με τη βοήθεια του αλκοόλ, και να πραγματώσει αυτό το απροσδόκητα γλαφυρό και απολαυστικό κείμενο. Ο μικρός έγχρωμος Αμερικανός Πικ — μια ακόμα εκδοχή του Χάκλμπερρι Φιν του Μαρκ Τουέν — που το σκάει από το σπίτι του με τη βοήθεια του μεγάλου αδελφού του για να συναντήσει τα λαμπερά φώτα της Νέας Υόρκης, της Καλιφόρνια και της ελευθερίας του δρόμου, είναι, φυσικά, κατάστικτος, από την κορφή ώς τα νύχια, με όλα όσα απασχολούν τον Κέρουακ. Η τρέλα με την τζαζ και τον δρόμο, η αντοχή του περιθωρίου και του ταξιδιού, η χαμένη εντιμότητα και η χαμένη αθωότητα των λούζερ της ζωής, είναι εδώ, λες και συνεχίζονται οι Υποχθόνιοι, ο Δρόμος και οι Ντεζολέισον Έιντζελς.

Μιχαήλ Μήτρας: «Η θάλασσα είναι πάντα μακριά»

Γράφει ο Χάρης Βλαβιανός | Βιβλιοδρόμιο,
Τα Νέα, Σάββατο, 9 Αυγούστου 2008 »»

«Η λογοτεχνία δεν λύνει το αίνιγμα της πραγματικότητας, επιμένει ωστόσο να μας το υπενθυμίζει», σημειώνει ο Μιχαήλ Μήτρας.

 

Κέρουακ ο αγνός

Γράφει η Μικέλα Χαρτουλάρη | «Βιβλιοδρόμιο», Τα Νέα,
Σάββατο 9 Αυγούστου 2008 »»

Κέρουακ ο αγνός

Ο Πικ δεν έχει τίποτα από τη σκοτεινή πλευρά της «φυγής» των μπίτνικς. Η λέξη που τον προσδιορίζει είναι το «Γιούπιιι» και όχι το «Ουόου» (ναι! το Wow πριν να γίνει ηλεκτρονικό παιχνίδι, ήταν λέξη του Κέρουακ στον Δρόμο), η απορία δηλαδή, ο θαυμασμός και η χαρά, όχι η πρόκληση και η έκπληξη. Ο Κέρουακ επαναδιατυπώνει λοιπόν μ’ αυτήν τη νουβέλα την πίστη του σε ένα όραμα ζωής που παραστράτησε, φτήνυνε και παρεξηγήθηκε.