μικρές ιστορίες
σσ. 45, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N: 960-537-360-3,
πρώτη έκδοση: Σεπτέμβριος 2025
Λ.Τ. 8,00 € (+ Φ Π Α)
Μικρές ιστορίες συνθέτουν Τα γιούλια της Βασιλικής Μπίντου. Ο γύρω μας κόσμος, οι άνθρωποι, τα στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής συνδυάζονται και περιγράφονται με έναν διαφορετικό τρόπο. Ο παράδοξος συνδυασμός τους δημιουργεί έκπληξη και σκέψεις. Η άλλη όψη, η διαφορετική χρήση, αλλά και η ανάδυση του κρυμμένου χαρακτήρα κάποιων δρώντων προσώπων μάς οδηγεί σε έναν άλλο μαγικό κόσμο. Αυτόν τον μαγικό κόσμο στον οποίο συμμετέχει ως δρων πρόσωπο και η συγγραφέας τους, μας συστήνουν αυτά τα μικρά διηγήματα τα οποία ισορροπούν μεταξύ ποίησης και πεζογραφήματος. Έχοντας θητεύσει στο έργο του Ε. Χ. Γονατά, αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τη διδαχή του. Ο συνδυασμός με ένταση, αλλά και επίγνωση των ορίων των ετερόκλητων στοιχείων που χρησιμοποιεί, επεκτείνει την ανάγκη και τη σκοπιμότητα της κάθε περιγραφόμενης πράξης. Με λόγο λιτό και χρήση μόνο των αναγκαίων, η μικρή ιστορία και το απρόοπτο συμβάν αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα. Η ελλειπτικότητά τους υποννοεί όλα αυτά τα οποία υποκρυπτόμενα δεν αναφέρονται. Ο αναγνώστης από τα ελάχιστα προεκτείνει νοερά την κάθε ιστορία ανασυνθέτοντας τα συμβάντα. Οι σκέψεις και τα δρώμενα ομοιάζουν, τα όνειρα εκτυλίσονται εμπρός μας ως γεγονότα και ο χρόνος ρέει μεταξύ φαντασίας πραγματικότητας. Ως παράδειγμα παραθέτω την εναρκτήρια ιστορία του βιβλίου με τον τίτλο: «Σούρουπο».
Στο χειμωνιάτικο σούρουπο φωτίζει η γαλάζια σιδερένια πόρτα. Καθώς τη σπρώχνω τρίζει. Πλησιάζω το άλογο κι εκείνο έρχεται κοντά μου. Μέσα στη δεμένη μου ποδιά έχω τρία κόκκινα μήλα. Σκύβει και τα μυρίζει. Το χαϊδεύω στον λαιμό και τη χαίτη. Λίγο πιο πέρα ξαπλωμένος στα χόρτα, κοιμάται ο πατέρας. Κρυφά, βάζω το χέρι στην τσέπη του παντελονιού του και παίρνω τον κόκκινο σουγιά. Κόβω τα μήλα φέτες. Μία μία τις δίνω στο άλογο. Το φεγγάρι κοφτερό δρεπάνι, σχίζει τον ουρανό σε κορδέλες χάρτινες που πέφτουν στη Γη. Όπου να ’ναι ξημερώνει. Θα διαλυθούμε ως τότε. Κανείς δεν θα μας έχει δει. Θα είναι σαν να ζήσαμε σε όνειρο.
Σε όλα τα διηγήματα η τελική εικόνα καταδεικνύει το παράδοξο το οποίο όμως εδράζεται σε ρεαλιστική βάση. Όλες οι ιστορίες ως συνέχεια η μία της άλλης συνιστούν έναν κόσμο. Με οδηγό αυτές καταδυόμαστε σε αυτόν, όπως μας τον παρουσιάζει η Βασιλική.
