Δημήτρης Πέτσας • Επιπλέοντες

ποίηση

σσ. 55,
σχήμα 13 × 20,5 εκ.,
έκδοση χαρτόδετη,
I S B N: 978-960-537-326-9,
Λ.Τ. 8,00 € + Φ Π Α,
Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Δεκέμβριος 2022

 

 

Επιπλέοντες.

Ας ξεκινήσουμε από τον τίτλο, να τελειώνουμε. Γιατί Επιπλέοντες; Πόσο ταιριαστό πραγματικά που ονόμασε έτσι ο Dimitrios Petsas αυτό το υγρό βιβλίο-ποίημα που όπου και να το ακουμπήσεις στάζει. (Σφουγγάρισα δύο φορές, σε ισάριθμες αναγνώσεις, μία φορά πριν περίπου έναν χρόνο πριν κυκλοφορήσει και μία φορα τώρα, που επιτέλους πλέει στα ανοιχτά – και κυρίως στα κλειστά – από τις εκδόσεις Apopeira. Ομολογία: Δεν ξέρω πότε θα ξαναπέσω στα τέσσερα να το ξαναδιαβάσω γιατί και τις δυο φορές, κάπου εκεί στη σελίδα 44, με άρπαξε εκείνη εκεί η αγωνία που νομίζεις ότι έχεις χωθεί στα μεγάλα βάθη του έρωτα και τελικά απλώς πλησίαζε το τελευταίο κομματάκι φιλί.) Μεταξύ μας, οι Επιπλέοντες δεν περιμένουν την τελευταία – τελειώνουν σε κάθε σελίδα. (Σας προειδοποίησα ήδη στην εισαγωγή μου.) Ποίημα όσο υγρό προσπαθώ να το περιγράψω, αλλά αδιάβροχο: το διαβάζεις και λες αχ κοίτα τι ωραία που επιπλέω σαν χάρτινο καραβάκι, πριν καταλάβεις ότι ήσουν από την αρχή συνέχεια στον – θα έλεγα βυθό, αλλά θα πω πάτο:

Άσμα Ασμάτων. Χάσμα Χασμάτων.

Οι Επιπλέοντες επιπλέουν στα πνιχτά, υμνώντας το μόνο ερωτικό γνώριμο (το αχαρτογράφητο): το μυστικό πίσω πορτάκι που έρχεται μπροστά και γίνεται πύλη του παραδείσου, τη στιγμή εκείνη στο μακροβούτι που καταλαβαίνεις ότι το παράκανες κι ανεβαίνεις γρήγορα γρήγορα για ανάσα και με το που βγαίνεις στην επιφάνεια τα μαλλιά σου είναι ήδη στεγνά. Πώς έγινε τώρα αυτό; Πώς παρέμεινες στεγνός κάτω από τόσο νερό; Το ποίημα επιχειρεί μια εξήγηση: «Νομίζαμε ότι ανακαλύπταμε καινούριες ηπείρους, αλλά τελικά δεν ήταν ήπειροι, αστεροειδείς ήτανε στην άγονη γραμμή, κάπου εκεί στο αιώνιο ενδιάμεσο, πέτρες αφόρετες, στα καλάθια ευκαιριών του γαλαξία...»

Μέρα δώρων κι αντιδώρων σήμερα, καλή συγκυρία, προλαβαίνετε να το χαρίσετε, αλλά εγώ θα συνεχίσω να σας προειδοποιώ: το ποίημα αυτό είναι πολύ τίμιο. Δεν γράφτηκε για να ανήκει κάπου. Δεν θα το διαβάσει ποτέ ο αιώνιος ανεκπλήρωτος έρωτάς σας (εντάξει, γι’ αυτόν γράφτηκε). Δεν ξέρει καν τη γλώσσα. Τίμιο – γιατί εδώ που τα λέμε, το καλό ποίημα δεν φτάνει ποτέ στον παραλήπτη του, εκρήγνυται πάντα γράμμα γράμμα τη στιγμή της ανάγνωσης.

Σ’ ευχαριστούμε, Δημήτρη, γι’ αυτό το φλεγόμενο αριστούργημα. Θα το πάρουμε μαζί μας στις βουτιές μας το καλοκαίρι, θα το σκίσουμε σελίδα σελίδα, θα φτιάξουμε πράγματι χάρτινα καραβάκια και θα το απελευθερώσουμε – να μην πονάει.

(Sarantis Koronakos και Leonidas Caragounis, ωραία έκδοση για μια ακόμη φορά. Christina Katsari, ωραίο το έντυσες.)

 

Κατερίνα Έσσλιν

ΥΓ. Disclaimer. Όπως θα το βάζετε στο ράφι, προσέξτε μη χυθει.

Έγραψαν για την πρώτη ποιητική συλλογή τού Δημήτρη Πέτσα 32 μέρες την ίδια νύχτα

Το ταξίδι του απόλυτου έρωτα, αυτού του μείγματος να έχεις και να μην έχεις την ίδια στιγμή, είναι οι «32 μέρες…» του Δημήτρη Πέτσα… Εκείνου του έρωτα που χρειάζεται να επανεφεύρεις τον εαυτό σου για να ζήσεις χωρίς.
Τάνια Γεωργιοπούλου, Καθημερινή 

Αυτό που εύχομαι από την καρδιά μου είναι το βιβλίο να διαβαστεί σε βαθμό κακουργήματος, να μη μείνει κανείς που δεν θα το μεταλάβει, που δεν θα στολίσει τα μάτια του με αυτούς τους στίχους-αντίδωρο.
Κατερίνα Έσσλιν, συγγραφέας

Ποιήματα τρυφερά αλλά με πολλές λεκτικές και λογικές ανατροπές. Συχνά και με ακαριαία λακωνικότητα. Παντού υπάρχει ένας ρεαλιστικός λυρισμός, ερωτικά ευρηματικός
Γιάννης Ευσταθιάδης, συγγραφέας

Με συγκλόνισαν η ιαπωνική οικονομία των 32 ποιημάτων, η ευρηματικότητα, το χιούμορ που απαλύνει τον (αυτό)σαρκασμό, το χιούμορ που κατευνάζει το πάθος, η μελαγχολία των ανατροπών και των εκπλήξεων… ο ψίθυρος του πόνου, η απουσία κάθε μορφής συγγραφικού ναρκισσισμού — η ευφυΐα της ποιητικής.
Αχιλλέας Κυριακίδης, συγγραφέας, μεταφραστής

Αυτή η ποίηση αντηχεί εκεί που υπήρχε σιωπή. Η αντήχηση είναι δυνατή και θα είναι ορθό μέλλον να επιβραβευθεί όπως της αξίζει.
Χριστιάνα Λαμπρινίδη, σκηνοθέτης, συγγραφέας, ακτιβίστρια