γράφει ο Φίλιππος Φιλίππου |
Fractal,
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016
»»
Ο
Γιώργος Ρούβαλης (Αθήνα, 1949), με σπουδές Ιστορίας, Κοινωνιολογίας και Νομικών στην Αθήνα και το Παρίσι, πρώην καθηγητής σε πανεπιστήμια του Μεξικού και της Βενεζουέλας), έχει στο ενεργητικό του, συλλογές ποιημάτων και διηγημάτων (κι ένα μυθιστόρημα, καθώς και βιβλία που σχετίζονται με το Ναύπλιο, την πόλη καταγωγής του, εξέδωσε πρόσφατα το βιβλίο
Congo Cha Cha, το οποίο χαρακτηρίζει ιστορικό μυθιστόρημα. Το αφιερώνει στον πατέρα του Τάκη Ρούβαλη (1919-1984) αγωνιστή, δημοκράτη, τον ήρωά του, και στη μητέρα του Τερέζα Ρούβαλη (1918-1985), στήριγμα και έμπνευσή του, όπως γράφει. Το βιβλίο είναι αρκετά παράξενο, πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Ενώ είναι μυθιστόρημα, αρχίζει με έναν χρονολογικό πίνακα του Κογκό με πρώτη καταχώρηση το 1830, όταν έγινε ανεξάρτητο το βασίλειο του Βελγίου (αποσχίσθηκαν επαρχίες της Γαλλίας και των Κάτω Χωρών), και τελευταία το 2000, όταν βελγική κοινοβουλευτική επιτροπή διερεύνησε τη δολοφονία το 1961 του Λουμούμπα, πρωθυπουργού της χώρας που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας το 1960 (κατέληξε στο συμπέρασμα πως η βελγική κυβέρνηση είχε ηθική ευθύνη για τον θάνατό του). Στη συνέχεια, ο συγγραφέας παραθέτει έναν άλλο πίνακα με τους χαρακτήρες του βιβλίου και τα γεγονότα στα οποία εμπλέκονται. Έτσι, έχουμε στο τέλος του 19ου αιώνα την άφιξη των πρώτων Ελλήνων στο Κονγκό από το γειτονικό Σουδάν, τη Νότια Αφρική και τη Ροδεσία. Στην ακμή της, στις δεκαετίες του 60 και του 70, η ελληνική παροικία είχε 7.000 μέλη με συλλόγους, σχολεία και εκκλησίες. Τον Μάρτιο του 1964 φτάνει στην πρωτεύουσα του Κογκό Λεοπολντβίλ (σήμερα Κινσάσα), ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, ο Τάκης Ράλλης, δηλαδή ο πατέρας του συγγραφέα. Το Πάσχα του 1965, ο Ράλλης επιστρέφει στην Ελλάδα και διορίζεται συμβολαιογράφος από την κυβέρνηση του Γεώργιου Παπανδρέου. Το 2012, η Άρτεμις, ανιψιά του Γιώργου, γιου του Τάκη, ξεκινάει μια διατριβή για το Βελγικό Κογκό και το Ανεξάρτητο Κογκό τις δεκαετίες ’50 και ’60, χρησιμοποιώντας τα γράμματα του Τάκη Ράλλη και διεξάγει έρευνα για την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας.
Η ιθαγένεια, ένα στοιχείο ταυτότητας συνδεδεμένο με τον τόπο. Αλλά και η ιθαγένεια της ψυχής, απόκτημα των ταξιδιών εντός και εκτός των συνόρων της. Είτε ως αποτέλεσμα τυχαιότητας η ιθαγένεια – «Εξ αίματος» – είτε, κυρίως, των επιλογών μας – «Εξ αγχιστείας» – γίνεται αντικείμενο της αναζήτησης στις δύο ομώνυμες ενότητες του βιβλίου της Ελευθερίας Σταυράκη, καταλήγοντας στην ανασύνθεση του εαυτού. Γιατί, εντέλει, γινόμαστε – συνειδητά η μη – σελίδες του ταξιδιού που επιλέγουμε να ζήσουμε.
