Γράφει ο Raggedy Man | Slackerblud,
25 Απριλίου 2014 »»
Ακόμα Reggae ακούω, δεν άλλαξε τίποτα. Αδειάζω. Τώρα βρήκα κάτι skinhead reggae συλλογές της Trojan. Καλή φάση. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα ’πρεπε να ’χα εκπομπή σε κάνα ράδιο. Θα ’σπαγα αρχίδια γάμησέ τα με τα κυκλοθυμικά μου. Αλλά δεν μπορώ να πειθαρχήσω σε κάτι τέτοιο. Σε όλη μου τη ζωή στα μοναδικά πράγματα που μπορώ να παραμείνω πιστός είναι στο να ονειροπολώ όντας στη δουλειά και στο να γράφω σ’ αυτό το μαλακοσάιτ. Γιατί είναι σάιτ, όχι μπλογκ. Θα κανονίσω να το γράψουν και στον τάφο μου αυτό. Α ναι και στο να καπνίζω συστηματικά, με επαγγελματική συνέπεια. Κατανάλωση καπνού. Αυτό.
Έγραψε βιβλίο και ο saunterer. Το οποίο υπογράφει με το διαδικτυακό του ψευδώνυμο και όχι με το κανονικό του όνομα. Κάτι, φυσικά, που σέβομαι και στηρίζω και αν μου τύχει θα κάνω το ίδιο. Είναι ωραίο. Τα διηγήματα περισσότερο από τα ποιήματα. Δεν το ’χω με την ποίηση, εγώ φταίω γι’ αυτό. Δεν την αντέχω. Αλλά στο σύνολο είναι ωραίο. Ο λόγος του στα πεζά είναι ποιητικός κι εκεί κάπως. Διαβάζεται εύκολα. Είναι και εκδόσεις Απόπειρα και πρασινίζω απ’ τη ζήλια. Είναι και μικρό. Πρέπει να σέβεσαι τα μικρά βιβλία, που δε σου ζαλίζουν τ’ αρχίδια με τις δεκάδες μαλακοπεριγραφές δωματίων, δρόμων, πόλεων, ρούχων και της ανάσας της χοντρής θείας που μυρίζει μπουκιά και συχώριο. Και οι αναφορές του είναι πολύ εφηβεία φάση, όλο το ροκ πράμα στις σελίδες. Θα ’θελα να ’χει λίγη reggae. Τη λατρεύω τη reggae.
Όπως λατρεύω και τις ιστορίες που διηγούνται νύχτες, πηγμένες στο μαύρο και στο αλκοόλ. Δεν πρόκειται να μπω σε βαριά ανάλυση κατάσταση, δεν το ’χω, ούτε καν με τα κόμικς, ούτε με τη μουσική. Απλά μ’ άρεσαν οι βόλτες σ’ αυτά τα δρομάκια. Κι ας μην είναι της πρωτεύουσας που λατρεύω να μισώ. Ο κίνδυνος δεν αλλάζει. Και το χαρτί με τις καλύτερες ιστορίες είναι το καμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου