17.12.02

Αμάντα Μιχαλοπούλου • Inbox

Γράμματα από φίλους
σσ. 341, σχήμα 16 × 12 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N 960-537-050-6, x
Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Αθήνα 2002

Η ηλεκτρονική αλληλογραφία της Αμάντας Μιχαλοπούλου με συγγραφείς και εκδότες, χορογράφους και αρχιτέκτονες, ακτιβιστές και μετανάστες ανά τον κόσμο μεταφέρει το σφυγμό της σύγχρονης ζωής, τις αμφιβολίες, τις ελπίδες της. Μέσα από προσωπικές ιστορίες ξεπηδά η Αμερική, η Παλαιστίνη, η Γιουγκοσλαβία, η Αργεντινή, το Μαρόκο, η Μεγάλη Βρετανία, η Τουρκία, το μωσαϊκό της Ευρώπης. Μην περιμένετε όμως να συναντήσετε τις αγκυλωμένες χώρες που παρουσιάζουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Εδώ θα βρείτε τις ερμηνείες των ανθρώπων που ζουν στο πετσί τους την ιστορία.

Σταύρος Σταυρόπουλος • Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου

Μια ιστορία στη διαπασών
Νουβέλα
σσ. 127, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N 960-537-045-Χ,
Απόπειρα, Δεύτερη έκδοση, Αθήνα 2004
Πρώτη έκδοση, 2002)


Οι σκέψεις που γερνάνε γίνονται βιβλία. Τραγούδια, ταινίες. Η ελπίδα γίνεται θυμός. Οι μέρες, σίδερα. Ο έρωτας, δικαιολογία διαρκής. Πρόφαση η μουσική, θεμέλιο που πάνω της οικοδομείται η φθορά. Η παρακμή του χρόνου. Ιδανικό η απώλεια, ψηλό. Το ταξίδι ήταν ελκυστικό, αλλά σύντομο. Χωρίς προορισμό. Θέλω να προλάβω να καταγράψω την εποχή σου, πριν αυτή μας ξεπεράσει και καταλήξουμε στα αζήτητα. Θέλω να γεράσουμε μαζί, να αλλάξουμε μορφές, ουρλιάζοντας την αλφαβήτα της ζωής μες στο αυτί του θανάτου. Θέλω να γίνουμε άυλοι, εσώτεροι, ορφανοί. Έλα, παίξε. Δυο μέτρα ακόμα. Το ίδιο ακόρντο. Λα μινόρε. Έλα. Ό,τι δεν είναι πραγματικότητα είναι ροκ εντ ρολ. Ένα δύο, τέλος.