Το Λεξικόν της Απανθρωπίας συνθέτει διάφορες και αντιφατικές δέσμες γλωσσικής σκέψης και πράξης. Με νιτσεϊκή οργιαστική αγαλλίαση γαϊδουροφωνάζει ένα απύθμενο Ναι στο δυναμισμό και τη γονιμότητα του ανθρώπινου πνεύματος, που πλάθει, αναπλάθει, κατακερματίζει και κονιορτοποιεί για να ξαναζυμώσει το γλωσσικό πηλό.
Πιστό σε ένα ολικό όραμα της γλωσσικής πραγματικότητας, το Λεξικόν της Απανθρωπίας προσφέρει ένα εκρηκτικό μείγμα καυστικής ειλικρίνειας και λεκτικού πειραματισμού.
Μια Βιολογία της γλώσσας, που θα θέσει στο περιθώριο την κοντόφθαλμη, διεφθαρμένη, και πάσχουσα από γεροντική ανία Γλωσσολογία.
Πολάν επιρρεπής γλωσσολόγος, ο συνγραφέας έχει εκτρέψει τον πακτωλό της ελληνικής γλώσσας σε ακατάληπτες ψυχοσωματικές κοιλότητες. Οξυδερκής γαρ της γλωσσογαμίας χειριστής και πληθωριστικός κενοτόμος, πεονίζει το φλάμπουρο της νοησιαρχικής διακονίας, γαργαλιεύει τα στίφη καυτών παρθένων της ημεδαπής παράδοσης, γιαουρτοβολεί την αμηχανία του κόψιμου παραμοντερνισμού, χρησμεύει την ανακύκλωση του φορέα γλωσσικής εξάρτησης, και εμβολίζει παρδαλοτρόπως τις μεταφυσικές αγωνιωδίες του Χρημαχεστιρίου Αξιών Αθηνών. Γιατί χωρίς έμβολο σύνεση δε γίνεται… Ούτως λαλείν: Νιαγάρα, αδελφοί! Νιαγάρα!
— Ζωσιμάς Σουμελίδης (επιμελητής)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου