15.9.24

Βούλα Βερώνη • Για μιαν αγάπη αταίριαστη

γράφει η Βούλα Βερώνη σε ανάρτησή της στο φ/β »»
 
Καθώς τα βέλη της απώλειας μας λαβώνουν έναν προς έναν, μικρές και μεγάλες χαρές γαντζώνονται στους σκοτεινιασμένους μας ουρανούς για να μας φωτίσουν το νου και την ψυχή και να γλυκάνουν μια υχιά (ελάχιστα) την πίκρα της καρδιάς

Η τρίτη μου ποιητική συλλογή, Ρότα αγάπης, χαράχτηκε εν μέσω ανείπωτου πόνου με την απρόσκοπτη βοήθεια παλιών και νέων φίλων και με τη στήριξη της οικογένειάς μου και τους ευχαριστώ όλους για κάθε λεπτό που μου αφιέρωσαν προκειμένου να ολοκληρωθεί και να γίνει πραγματικότητα!
Για μιαν αγάπη αταίριαστη
Κείνες τις διάφανες κλωστές,
που σαν τους κύκλους με τυλίγουνε σφικτά,
πόσο φοβάμαι μη χαθούν ή μη σωστούνε
κι αυτές οι ανύπαρκτες γραμμές,
που αγκαλιές είναι ζεστές,
αχ, πόσο τρέμω ξαφνικά μη διαλυθούνε !
Κάθε λεπτό αγωνιώ,
το άφθονο μην είν’ μικρό
ή το πολύ μου πνιγηρό βάρος μη γίνει
κι αν σιγαστεί το σ’ αγαπώ,
στρυφνό μη γίνει και πικρό,
το χτυποκάρδι μου στη μέση που θ’ αφήνει.
Κάθε στιγμή ανησυχώ σταθμά και μέτρα μη χαθούν
και κόμπος στο λαιμό σταθούν,
σαν αφορμή η ανάσα μου για να τελειώσει
και τι θα πουν οι γνωστικοί,
που μ’ άδεια μάτια με κοιτούν
κι όλα τα ξέρουν, μα είν’ η άγνοιά τους τόση.
Κουβάρι η σκέψη μου σαν μίτος μπερδεμένος,
που θα ’πρεπε μα δεν κινά
μια έξοδο διαφυγής να μου χαρίσει
κι αντάρα μοιάζει, του Τσικνιά,
που ανηλεώς στα σκοτεινά
με κυνηγά και πώς δουλιώ μη μ’ αφανίσει.
Πλέκει ιστούς στα λυγερά
με στερεώματα γερά
παλιά κλαδιά και στου μυαλού μου τα σοκάκια
κάποια φοβέρα τρομερή,
που σαν αράχνη ζοφερή,
άξαφνα αρπάζει της ψυχής μου τα σαράκια.
Κι εγώ τις διάφανες κλωστές,
που θελκτικά στου ήλιου το φως λαμποκοπούν
και με λατρεία περισσή τις αγναντεύω
κι ας τις φοβάμαι, πόντο πόντο τις μαζεύω,
για μιαν αγάπη αταίριαστη
ρούχο να κάνω αν χρειαστεί.

***
 
Το βιβλίο κυκλοφορεί τις εκδόσεις Apopeira • Απόπειρα και μπορεί να ζητηθεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία, αλλά και διαδικτυακά.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: