500 Λέξεις με τη Θέδα Καϊδόγλου

γράφει η Αλεξάνδρα Σκαράκη | Η Καθημερινή,
4 Ιανουαρίου 2023 »»
 

Η Θέδα Καϊδόγλου είναι συγγραφέας. Εχει σπουδάσει φιλοσοφία και θέατρο. Είναι συντονίστρια λεσχών ανάγνωσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εχει εκδώσει πέντε βιβλία: Απολλόδωρου βιβλιοθήκη, Το λεξικό των ανωμάλων ρημάτων μου, Κενές καταστάσεις, Αροκάρια, Είκοσι ένα.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

«Πώς έγινα καλόγρια» του Σέσαρ Αϊρα, «Ο άνδρας μου» της Ρούμενα Μπουζάροφσκα, «Το δεύτερο φύλο» της Σιμόν ντε Μποβουάρ, «Το γέλιο της μέδουσας» της Ελέν Σιξού, «Επιστροφή στη Ρενς» του Ντιντιέ Εριμπόν.

Ποιος ήρωας-ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Η ηρωίδα του βιβλίου «Μια γυναίκα στο Βερολίνο», έργο ανώνυμης και η Αναΐς από το «Χένρι και Τζουν» της Αναΐς Νιν. Ταυτίζομαι. Τις θαυμάζω για τη δύναμη, την ειλικρίνεια, την ευφυΐα, τη θηλυκότητα και την υπερβατική τους προσωπικότητα. Και συνάμα είναι τόσο μα τόσο ανθρώπινες!

Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;

Τους: Λεονίντ Αντρέγιεφ, Αλμπέρ Καμύ, Τζον Φάντε, Μάτση Χατζηλαζάρου, Θράσο Καστανάκη, Μαχί Μπινμπίν, Ναουάλ αλ Σααντάουι, Κανέκ Σάντσεζ Γκεβάρα, Τζακ Κέρουακ, Τανιζάκι, Εντουάρ Λουί, Ζοάν Σφαρ. Κι εγώ μαζί 13! Πρέπει να βρω έναν ακόμη. Α, ναι! Τον Κρισναμούρτι.

Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;

Διάβασα για τα πρώτα έθνη και τους Ινού. Πρόκειται για αυτόχθονες πληθυσμούς του Καναδά. Νομάδες που ζουν κυνηγώντας καριμπού. Στο «Είναι η σειρά σου» της Ναομί Φοντέν.

Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;

Την «Ποιητική» του Αριστοτέλη.

Το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;

Το «Ρώτα τη σκόνη» του Τζον Φάντε.

Γιατί επιλέξατε το δέντρο αροκάρια να συνοδεύει την κάθε ιστορία σας;

Η αροκάρια συμβολίζει το προαιώνιο. Είναι παρούσα σε κάθε ιστορία γιατί είναι βαθιά συνδεδεμένη με τον άνθρωπο και τη φύση του. Κάθε ήρωας έχει διαφορετική σχέση μαζί της. Ομως, η αροκάρια είναι εκεί, εκφράζοντας την ανάγκη για ελευθερία.

Σχολιάστε τη φράση «Η ανθρώπινη ψυχή διαχρονικά αμετάβλητη».

Η ανθρώπινη ψυχή ως ένα ζωντανό απολίθωμα. Ο πυρήνας της, όσος χρόνος κι αν έχει προηγηθεί ή θα ακολουθήσει, παραμένει ο ίδιος. Σε πείσμα κάθε εξέλιξης. Γι’ αυτό και τα θεμελιώδη ζητήματα της ύπαρξης δεν αλλάζουν.

Συμβαίνει συχνά να απεξαρτηθεί από κάτι ένας άνθρωπος και να εξαρτηθεί από κάτι άλλο; Και γιατί;

Αυτό συμβαίνει κυρίως. Οι ίδιες οι επιθυμίες γεννούν τις εξαρτήσεις. Πάντα θα θέλουμε κάτι. Θα αγωνιζόμαστε να το αποκτήσουμε. Μετά θα θέλουμε κάτι άλλο. Και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχει ζωή διαφορετικά. Δεν υπάρχει κίνηση. Ζωή ίσον επιθυμία.