Η Μαριάννα Φλέσσα και η Γιώτα Βασιλείου για τη νέα συλλογή διηγημάτων της Ανν Λου |
ΒΙΒΛΙΟγραφικά, 14 Αυγούστου 2020 »»
[...] Ο χρόνος άχρονος και αόρατος τρεμόσβηνε από πάνω του. Ο μύθος του ακίνητου ερχόταν να τον συντρίψει. Απλώς περνούν τα χρόνια, σκέφτηκε. Και όταν μεγαλώνεις είναι σαν να κυλάς πάνω σε τσουλήθρα. [...]» («Η νύχτα που τρεμόσβηνε το λ», σ. 73)
ΜΑΡΙΑΝΝΑ: Κοινή συνισταμένη είναι η θεματολογία της συλλογής. Αφορά καθημερινές ιστορίες, ίσως κάποιες θα τις χαρακτήριζα πεζές. Λίγοι θα ασχοληθούν διεξοδικά αλλά η συγγραφέας μάς αποδεικνύει ότι αξίζουν την προσοχή της. Σκηνές μιας αστικής ζωής που υποσυνείδητα φορτώνει την ψυχή του ατόμου με γιατί, υποχρεώσεις, υποχωρήσεις, την πληγώνει. Έχουμε συνηθίσει οι πεζογράφοι μας να υμνούν τη φύση, τον έρωτα, να ζωγραφίζουν με τις λέξεις έναν κόσμο ωραιοποιημένο. Όχι απαραίτητα ιδανικό ή επιθυμητό.
ΓΙΩΤΑ: Πράγματι, η Ανν Λου, όπως της αρέσει να συστήνεται στους αναγνώστες της, επέλεξε οι ιστορίες της να εστιάσουν σε ανθρώπους μόνους ή μοναχικούς, πληγωμένους και πονεμένους. Ανθρώπους που έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για τη ζωή και την αισιοδοξία τους. Ανθρώπους που η καθημερινότητά τους είναι ο Γολγοθάς που πρέπει να ανεβαίνουν σε αυτή τη ζωή.