Παύλος Νιρβάνας • Κι η ζωή μας κι η αγάπη παραμύθι

Επιμέλεια, Πρόλογος και Σχόλια: Αλεξία Ν. Ορφανού
σσ. 268, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
I S B N  978-960-537-272-9,
Απόπειρα, Οκτώβριος 2019
Σειρά: Του κόσμου τα παραμύθια, αρ. 39
Λ.Τ. 14,00 € ( + Φ Π Α)



Η συλλογή είναι αφιερωμένη στον Πέτρο Αποστολίδη, γνωστό ως Παύλο Νιρβάνα (1866–1937). Υπήρξε μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου που είχε ως κύριο σκοπό τη διάδοση του εκπαιδευτικού δημοτικισμού. Συνεργάστηκε στη συγγραφή σχολικών βιβλίων στη δημοτική κατά τη γλωσσοεκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1917.

Ο ίδιος δηλώνει ότι είναι ευνόητο πως παραμύθι γραμμένο σε γλώσσα άλλη από τη δημοτική, δεν μπορεί να είναι παραμύθι. Από τα τέλη του 19ου αιώνα εντοπίζονται κείμενά του Π. Νιρβάνα γραμμένα στη δημοτική δημοσιευμένα σε διάφορα έντυπα, με τον τίτλο «παραμύθια». Το 1906, ο ίδιος ο Π. Νιρβάνας σε άρθρο του στον Νουμά αναγγέλλει την προσεχή έκδοση βιβλίου με τον τίτλο Παραμύθια που δεν είδε όμως το φως της δημοσιότητας.

Αφού ο όρος «παραμύθια» αντικαταστάθηκε από τον όρο «μικρές ιστορίες», τα διάσπαρτα αυτά κείμενα και άλλα που προστέθηκαν στη συνέχεια διοχετεύτηκαν στην πλειοψηφία τους κυρίως στα βιβλία του Π. Νιρβάνα: Από την φύσιν και από την ζωήν (1898), Αλήθεια και ψέμα (1907) και Η Βοσκοπούλα με τα Μαργαριτάρια και άλλες μικρές ιστορίες (1914). Αυτό το τελευταίο αποτελεί επαυξημένη επανέκδοση του βιβλίου Αλήθεια και ψέμα (1907), που ήταν μια συλλογή κειμένων που είχαν πρωτοδημοσιευτεί στον Νουμά. Τα κείμενα αυτά «που μοιάζουν σαν παραμύθια και παραμύθια δεν είναι» σύμφωνα με τα λόγια του Π. Νιρβάνα, συγκέντρωσε η παρούσα συλλογή με τον τίτλο Κι η ζωή μας κι η αγάπη παραμύθι. Πρόκειται κυρίως για πρωτότυπα συγγραφικά έργα του Παύλου Νιρβάνα και λίγες μεταφράσεις του, που επιλέχθηκαν καθώς ταιριάζουν με τη θεματική και το ύφος των ιστοριών του.

Μ’ έναν χορό στο στόμα στο Booze

 
Το νέο ποιητικό βιβλίο της Χριστίνας Οικονομίδου Μ’ έναν χορό στο στόμα, συναντιέται με τη φιλόλογο και επιμελήτρια εκδόσεων Ελένη Κεχαγιόγλου, και τους ποιητές Γιώργο Μπλάνα και Γιάννη Αντιόχου, που μιλούν για το βιβλίο, την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου, στις 8 το βράδυ, στο Booze.
Ποιήματα διαβάζει η ποιήτρια Αντωνία Μποτονάκη και τη μουσική της εκδήλωσης επιμελείται η Μάτα Καστρησίου.
_____________
Booze: Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα 105 60,
τηλ. 211/4053733

Η εκδήλωση στο Facebook »»

Χριστίνα Οικονομίδου • Μ’ έναν χορό στο στόμα

ποίηση
σσ. 85, σχήμα 13 × 20,5, έκδοση χαρτόδετη,
I S B N 978-960-537-274-3
Απόπειρα, Αθήνα, Οκτώβριος 2019
Λ.Τ. 10€ (+ Φ Π Α)



Με την ψυχή στο στόμα σπεύδουμε να πειθαρχήσουμε σε ό,τι μας διέπει, μ’ έναν χορό στο στόμα προσπαθούμε να αντιληφθούμε ό,τι μας αποτελεί – ή και το αντίστροφο. Σε κάθε περίπτωση, μοιάζει μάταιο να γυρεύουμε να συγκεράσουμε το μεταφυσικό μας αποτύπωμα με το σωματικό μας βίωμα· κι ας ξέρουμε ότι αλλιώς δεν γίνεται να ζήσουμε κανονικά.

Σ’ έναν κόσμο ολοένα και λιγότερο διάφανο, με τους λαούς του μοιρασμένους ανάμεσα σε φανατικούς και πολιτικώς ορθούς, φαντάζει ουτοπικό και παράταιρο ν' αποζητούμε ένα κάποιο νόημα· ακόμα και στην αγάπη και στον έρωτα.

Κι όμως, η φύση επιμένει να υποστηρίζει κάποιους α-νόητους που κρεμιούνται από τ' άστρα και παρωδούν τον παραλογισμό της εποχής τους, αρνούμενοι να υποκύψουν – μ’ όποιες συνέπειες – σ’ αυτή τη δυστοπία. Για αυτό κι ανθίζουνε ακόμα τα λουλούδια μέχρι κι ανάμεσα στις πλάκες των πεζοδρομίων, ας είναι και χωρίς το απαραίτητο οξυγόνο.

Το Μ’ έναν χορό στο στόμα είναι μια ποιητική σύνθεση που ξεδιπλώνεται σε τρία μέρη: Έκθεση ωμοτήτων, Intermezzo και Σώμα με σώμα.

Γιώργος Αγγελόπουλος • Αντιποίησης αρχή

ποίηση
σσ. 44, σχήμα 13,5 × 19, έκδοση χαρτόδετη,
I S B N 978-960-537-275-0
Απόπειρα, Αθήνα Σεπτέμβριος 2019
Λ.Τ. 6 € (+ Φ Π Α)



Η Αντιποίησης αρχή είναι το τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Γιώργου Αγγελόπουλου. Ορισμένα από τα ποιήματα έχουν ως θέμα τους τον άνθρωπο και την προσωπική του περιπέτεια – άλλοτε και παρακμή – αναφορικά με την πραγματικότητα που βιώνει. Κάποια εστιάζουν  σε αυτήν την πραγματικότητα, ενώ άλλα πραγματεύονται την ίδια την ποίηση και κάποιες πλευρές των συνθηκών κάτω από τις οποίες αυτή παράγεται.

… Εκείνοι οι άνθρωποι που βλέπεις πεταμένους
με σκυφτό το κεφάλι και απλωμένο το χέρι
που έχουν μια παλάμη σαν βρώμικο κύπελλο
και που τόσο τους λυπάσαι
άλλο νομίζεις πράττουν από εσένα;
Από εσένα που σκύβεις το κεφάλι σου
για να σιγουρέψεις τον μισθό σου;
Που απλώνεις το χαμόγελο και ζητιανεύεις αποδοχή;
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ο Γιώργος Αγγελόπουλος γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα, όπου και ζει. Σπούδασε φιλολογία ενώ ασχολείται και με τις θεατρικές σπουδές. Εργάζεται ως καθηγητής φιλολογίας.

Τζακ Χίρσμαν • Μονοπάτι: Ποιήματα 1952–2001

Εισαγωγή, Επιλογή, Μετάφραση: Χρίστος Αγγελακόπουλος
σσ. 199, έκδοση χαρτόδετη, σχήμα 13 × 20,5 εκ.
δίγλωσση έκδοση (αγγλικά, ελληνικά)
I S B N 978-960-537-267-5,
Απόπειρα, Οκτώβριος 2019,
Λ.Τ. 14 € ( + Φ Π Α)

Είμαι αυτός που τρέχει στους δρόμους
φωνάζοντας το όνομά σου ενάντια στη λοιδορία,
είμαι ο ύπνος της αυτοκτονίας
και ο καταρράκτης των αμνημόνευτων μαλλιών,
είμαι η επίθεση της ελευθερίας στις σκληρές καρδιές
και το ποίημα που δύσκολα ακούγεται.

Από τους γνωστότερους ποιητές και ακτιβιστές των ΗΠΑ, με έργο που διακρίνεται για την αμεσότητα και το ριζοσπαστισμό του, φίλος του Άλεν Γκίνσμπεργκ και του Λώρενς Φερλιγκέττι, ο Αμερικανός ποιητής Τζακ Χίρσμαν πρωταγωνιστεί από τη δεκαετία του ’70 στα ποιητικά δρώμενα των ΗΠΑ και με το έργο του συνεχίζει την παράδοση που δημιούργησε στη δεκαετία του ’50 η Ποιητική Αναγέννηση του Σαν Φρανσίσκο με τον «πατέρα των Μπιτ» ποιητή Κένεθ Ρέξροθ και τη γενιά των Μπιτ. Δαφνοστεφής ποιητής του Σαν Φρανσίσκο για τη διετία 2006-2007 και συστηματικός μεταφραστής ξένης ποίησης, ειδικά του Μαγιακόβσκι και του Νερούντα αλλά και Ελλήνων, όπως η Κατερίνα Γώγου και ο Γιάννης Λειβαδάς. Ζει στο Σαν Φρανσίσκο, όπου γράφει συστηματικά και συμμετέχει σε διάφορες ριζοσπαστικές οργανώσεις, όπως την Ένωση Ποιητών του Δρόμου ή την Ένωση Αριστερών Συγγραφέων. Στην Ελλάδα ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ανθολογίες αμερικανικής ποίησης. Έζησε για δύο χρόνια στην Ύδρα φιλοξενούμενος του Κοέν.

Νάνος Βαλαωρίτης • Άνθη του θερμοκηπίου (ανατύπωση)

Ελληνική λογοτεχνία, ποίηση
σσ. 85, διαστάσεις 13,5 × 19 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
I S B N 978-960-537-118-0,
Δεύτερη έκδοση (ανατύπωση): Σεπτέμβριος 2019
Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Μάρτιος 2010
Λ.Τ. 10 € (+ ΦΠΑ)




Τα ποιήματα του Νάνου Βαλαωρίτη μάς προκαλούν μια γλυκιά, δυναμική ευφορία. Πώς όμως αυτή η ευφορία νοείται και τι σημαίνει; «Ευφορία» είναι η ψυχική κατάσταση, στην οποία ο αναγνώστης οδηγείται, ενόσω μπορεί και «ξεκλειδώνει» το ποίημα, γελώντας με το καυστικό χιούμορ του Νάνου Βαλαωρίτη και φτάνοντας στο εκτόπισμά του. Όσο ο αναγνώστης τρυπώνει το μυτερό μάτι του στα «άνθη» του ποιητή τόσο ανοίγουν οι πόροι των αισθήσεων, καθώς οι αισθήσεις είναι και κλειδιά του δέρματος. Ώστε, η ευφορία σημαίνει και σωματική εγρήγορση. Είναι δυναμική και όχι στατική. Η ποίηση του Νάνου, ακριβώς επειδή διά του ρυθμού της προσγειώνεται, δεν μας αφήνει μετέωρους. Είναι ζεστή όπως ένα θερμοκήπιο, ενόσω υπηρετεί αυτήν την άρρηκτη σχέση πολιτικού και προσωπικού. Προπάντων όμως είναι ανοιχτή, χαμογελώντας στα ενδεχόμενα που γεννά η προφορικότητα, ακριβώς όπως ανοιχτός είναι και ο δημιουργός της, ο Νάνος Βαλαωρίτης μαζί μας, χαμογελώντας στον φακό γι’ αυτό που δεν έλαμψε ακόμη.
— Αντιγόνη Κατσαδήμα, Ελευθεροτυπία, Βιβλιοθήκη, Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010.

Σταύρος Σταυρόπουλος • Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια (ανατύπωση)

Ελληνική λογοτεχνία, μυθιστόρημα
σσ. 135, διαστάσεις 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη,
I S B N 978-960-537-114-2,
Τρίτη έκδοση (ανατύπωση): Σεπτέμβριος 2019
Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, 2010
Δεύτερη έκδοση: Απόπειρα, Μάρτιος 2012
Λ.Τ.: 12 € (+Φ Π Α)



Σημασία έχει ν’ αγαπάς. Έχει; Τη στιγμή που το ρευστό της σώμα πάει να στερεοποιηθεί, καταρρέει. Μες στα χαλάσματα του πολέμου, τα μάτια ενός παιδιού. Θροΐζουν. Έγχρωμα μάτια, ασπρόμαυρο σκηνικό. Η Αλίκη στη χώρα των θανάτων. Έλα, δώσ’ μου το χέρι σου, λέει. Θέλω να μου δείξεις τον κόσμο. Δεν έχω χέρια. Δεν μου ’μειναν. Έπειτα, δεν υπάρχει κόσμος.

Φωτιές, φωτιές παντού. Να καις. Να με καις. Ο ήλιος, γκρεμός. Το φως του μπαινοβγαίνει στο σώμα σου σαν καντήλι. Θα σβήσει, με την υποστολή της σημαίας. Σιωπητήριο με Ντύλαν – I want you.
Ακόμα;
Έμεινε το καλτσόν σου στη θέση του οδηγού, σκισμένο από τους έρωτες. Ένα κάρο σιωπές. Ένα κάρο λύπες. Κι ένα κοριτσάκι που μοιάζει με το φεγγάρι. Λιγοστέψαμε. Γίναμε τόσοι δα. Κομμάτια.

Όσο ακόμα εφημερεύει η αθωότητα, να μπορέσουμε. Τι;
Καλύτερα να μην το μάθεις ποτέ.
Το τέλος του έρωτα είναι ο έρωτας.

(Κείμενο από το οπισθόφυλλο της έκδοσης.)