Εισαγωγή, Επιμέλεια: Γιώργος Χ. Θεοχάρης και Κωνσταντίνος Β. Μπούρας, έκδ. Κοινωνία των (δε)κάτων, Νοέμβριος 2017Ακόμα μια χρονιά πλούσιας ποιητικής συγκομιδής, γεγονός που έκανε το έργο των ανθολόγων κοπιώδες προκειμένου να ξεδιαλέξουν την ήρα από το σιτάρι, πιστοί στο πνεύμα της ετήσιας ποιητικής ανθολογίας της Κοινωνίας των (δε)κάτων, όπου επιχειρείται κάθε φορά να διυλιστεί η λογοτεχνική παραγωγή ώστε να εξαχθεί το αιθέριο έλαιο, το νέκταρ το καλό. Ανάμεσά τους το απόσπασμα από την ποιητική συλλογή του Γιώργου Αγγελόπουλου, Το σπήλαιο, (σ. 13).
Κοιτάζω τις σκιές να σαλεύουν μπροστά μου
μια τελευταία στιγμή· και σκορπώ
το βλέμμα μου ολόγυρα στα σωθικά μου
και μέσα μου πια συνεχώς το βαστώ. 40
Μάτια που μείνανε χρόνους κλεισμένα
χυθήκαν σ’ ενδόμυχες μαύρες οπές
και στέριωσαν έν’ αρτιγέννητο πνεύμα·
ανάβλυσαν φως σκοτεινές μου πηγές
που καταλάγιασε στ’ άδειο κορμί μου 45
και θώπευσε κάθε του σπλάχνου αμυχή.
Ποτάμια παντού λαμπερά· και η ψυχή μου
το πέλαγος όπου ξεσπούσαν με ορμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου