Η Χριστίνα Οικονομίδου δίνει συνέντευξη στη Μάτα Καστρησίου | Διάστιχο, Τετάρτη, 25 Ιανουαρίου 2017 »»
Η Χριστίνα Οικονομίδου εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα πρώτη φορά το 1994 με το ποιητικό βιβλίο Μύθοι και Ωδίνες/Η γυναίκα και το δέντρο της σιωπής από τις εκδόσεις Απόπειρα. Ακολούθησαν τρία ακόμα βιβλία ποίησης και δεκαπέντε ποικίλης θεματικής και – αντίστοιχα – ύφους, σε διάφορους εκδότες (η ποίησή της εκδίδεται ωστόσο σταθερά από τις εκδόσεις Απόπειρα).
Συνεργάστηκε με τον Βασίλη Βασιλικό ως αρχισυντάκτρια της εκπομπής για το βιβλίο Άξιον εστί τα τελευταία 14 χρόνια της προβολής της, ήταν συνεκδότρια και διευθύντρια του μηνιαίου free press περιοδικού για το βιβλίο index, καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας του, ενώ βιβλιοκρισίες, άρθρα και κείμενά της δημοσιεύονται τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Τα τελευταία 16 χρόνια είναι εισηγήτρια σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής.
Κάπου εκεί, σε ένα σεμινάριο γραφής, τη συναντώ. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που ένας αναγνώστης επιθυμεί να ρωτήσει έναν ποιητή αλλά όχι και τόσο πολλοί ποιητές που θα τα απαντούσαν με τη γενναιοδωρία της Χριστίνας Οικονομίδου. Η συνέντευξη που ακολουθεί ας ερμηνευθεί ως μια πόρτα προς τη συμβίωση με την ποίηση, την οποία η Χριστίνα διάπλατα μας ανοίγει.
Στην καινούρια σου ποιητική συλλογή 4 εποχές στον δρόμο συναντάμε τρεις αφηγητές-σύμβολα: τη Μάριον, τον Άγγελο και την ποιήτρια. Ποια είναι η γλώσσα που φέρουν και γιατί χρειάζονται ο ένας τον άλλο για να ολοκληρωθεί το ποιητικό σου τοπίο;
Κατ’ αρχάς, στο 4 εποχές στον δρόμο υπάρχουν περισσότερα από τρία πρόσωπα. Η Μάριον και ο Άγγελος είναι οι κύριοι ήρωες αλλά εμφανίζονται και άλλοι, που είτε ονοματίζονται (π.χ. Οσμάν, Ανέστης κλπ.) είτε όχι. Καθένα από αυτά τα πρόσωπα μ’ έχει απασχολήσει ξεχωριστά και έχει τη δική του θέση στο ποιητικό αυτό αφήγημα, συνεπώς και στο συγκεκριμένο ποιητικό τοπίο. Το ποιητικό εγώ από την άλλη (και όχι η ποιήτρια, το φυσικό πρόσωπο) αναλαμβάνει είτε να τους αφηγηθεί είτε να τους οικειοποιηθεί και να μιλήσει διά στόματός τους. Ενίοτε παρεμβάλλεται και ως ανεξάρτητη φωνή. Κατά κάποιον τρόπο, φυσικά, καθένας τους έχει ένα δικό μου αποτύπωμα, κάπου μέσα μου ακουμπάει και γι’ αυτό πράγματι χρειάζονται ο ένας τον άλλον, καθώς μάλλον τους χρειάζομαι εγώ για να κατοικήσω πλήρως αυτό το τοπίο.
Η Χριστίνα Οικονομίδου εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα πρώτη φορά το 1994 με το ποιητικό βιβλίο Μύθοι και Ωδίνες/Η γυναίκα και το δέντρο της σιωπής από τις εκδόσεις Απόπειρα. Ακολούθησαν τρία ακόμα βιβλία ποίησης και δεκαπέντε ποικίλης θεματικής και – αντίστοιχα – ύφους, σε διάφορους εκδότες (η ποίησή της εκδίδεται ωστόσο σταθερά από τις εκδόσεις Απόπειρα).
Συνεργάστηκε με τον Βασίλη Βασιλικό ως αρχισυντάκτρια της εκπομπής για το βιβλίο Άξιον εστί τα τελευταία 14 χρόνια της προβολής της, ήταν συνεκδότρια και διευθύντρια του μηνιαίου free press περιοδικού για το βιβλίο index, καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας του, ενώ βιβλιοκρισίες, άρθρα και κείμενά της δημοσιεύονται τακτικά στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Τα τελευταία 16 χρόνια είναι εισηγήτρια σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής.
Κάπου εκεί, σε ένα σεμινάριο γραφής, τη συναντώ. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που ένας αναγνώστης επιθυμεί να ρωτήσει έναν ποιητή αλλά όχι και τόσο πολλοί ποιητές που θα τα απαντούσαν με τη γενναιοδωρία της Χριστίνας Οικονομίδου. Η συνέντευξη που ακολουθεί ας ερμηνευθεί ως μια πόρτα προς τη συμβίωση με την ποίηση, την οποία η Χριστίνα διάπλατα μας ανοίγει.
Στην καινούρια σου ποιητική συλλογή 4 εποχές στον δρόμο συναντάμε τρεις αφηγητές-σύμβολα: τη Μάριον, τον Άγγελο και την ποιήτρια. Ποια είναι η γλώσσα που φέρουν και γιατί χρειάζονται ο ένας τον άλλο για να ολοκληρωθεί το ποιητικό σου τοπίο;
Κατ’ αρχάς, στο 4 εποχές στον δρόμο υπάρχουν περισσότερα από τρία πρόσωπα. Η Μάριον και ο Άγγελος είναι οι κύριοι ήρωες αλλά εμφανίζονται και άλλοι, που είτε ονοματίζονται (π.χ. Οσμάν, Ανέστης κλπ.) είτε όχι. Καθένα από αυτά τα πρόσωπα μ’ έχει απασχολήσει ξεχωριστά και έχει τη δική του θέση στο ποιητικό αυτό αφήγημα, συνεπώς και στο συγκεκριμένο ποιητικό τοπίο. Το ποιητικό εγώ από την άλλη (και όχι η ποιήτρια, το φυσικό πρόσωπο) αναλαμβάνει είτε να τους αφηγηθεί είτε να τους οικειοποιηθεί και να μιλήσει διά στόματός τους. Ενίοτε παρεμβάλλεται και ως ανεξάρτητη φωνή. Κατά κάποιον τρόπο, φυσικά, καθένας τους έχει ένα δικό μου αποτύπωμα, κάπου μέσα μου ακουμπάει και γι’ αυτό πράγματι χρειάζονται ο ένας τον άλλον, καθώς μάλλον τους χρειάζομαι εγώ για να κατοικήσω πλήρως αυτό το τοπίο.