Θεσσαλονίκη: The watchman (τχ. 375)

Γράφει ο Στέφανος Τσιτσόπουλος | Athens Voice, τχ. 375
Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012 »»

«Διαβάτες στην πόλη». Το πρώτο βιβλίο του Θεσσαλονικιού, 20 και κάτι χρόνων, Ρωμανού Σκλαβενίτη-Πιστοφίδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Απόπειρα και παρουσιάστηκε στον «Ιανό», όπου δεν έπεφτε καρφίτσα. Ένα μητροπολιτικό παραμύθι-θρίλερ για παιδιά που αρνούνται να παραδεχτούν πως μεγάλωσαν και αντί για σοκολατούχο γάλα από δω και στο εξής πρέπει να σχεδιάζουν γυάλινα κτίρια ή να βολοδέρνουν σε συναυλίες χωρίς νόημα, να χάνονται από τις σκόνες, αλλά να προσπαθούν πάντα να ανακαλύψουν πώς είναι ή πώς μαθαίνεται να ζεις σαν ενήλικας, χωρίς να προδώσεις ούτε τη φιλία, ούτε το ροκ εν ρολ, ούτε τα βιβλία που σε σημάδεψαν.

Επιτέλους, σκέφτηκα, καθώς το πατάρι του «Ιανού» βούλιαζε από πολυκοσμία, να ένας νεαρός Θεσσαλονικιός, φοιτητής ιατρικής του ΑΠΘ, που αντί να συχνάζει στα κομματικά πάρτι ή τα τρέντι κλαμπ, προτιμά να χάνεται στις βιβλιοθήκες. Oh yes! Υπάρχει ελπίδα. Πολύ περισσότερο όταν αυτό το παιδί έρχεται από το Χορτιάτη, μια μακρινή και «ραδιενεργή», λόγω του ότι εκεί στεγάζεται το πάρκο ραδιοφωνικών κεραιών, suburbia, που βγάζει μόνο καλά ταβερνεία και δίπατες νεοαστικές βιλίτσες. Όχι όπως παλιά, τότε που στο Χορτιάτη βρισκόταν το μυθικό μπαρ «Ουτοπία» του Δημοσθένη που διοργάνωνε εκθέσεις ζωγραφικής, συναυλίες, λογοτεχνικές και θεατρικές βραδιές και τρελά γλέντια κουλτούρας και οινοπνεύματος.

Μια νύχτα μετά, στα Λαδάδικα, περάσαμε την πόρτα του «Φρύ»(δι). Όχι από το «I’m free to do what I want» των Stones, αλλά από την πρωτεύουσα της νήσου Κάσος αντλεί το όνομά του αυτό το συμπαθέστατο μεζεδοπωλείο, που τα μαγειρεύει όλα κασιώτικα, φάβες, σουπιές, ριζότα με πεταλίδες, γηγενείς ρακές και γραβιέρες από τη γειτονική Κρήτη. Γεύσεις ωραίες, τιμές φιλικότατες, οκτώ πιάτα και τρία καραφάκια, τέσσερα άτομα, 60 ευρώ λογαριασμός. Και δεν ήταν Τρίτη, όπου πλέον τα περισσότερα εστιατόρια στη Θεσσαλονίκη προσφέρουν μενού με 10 ευρώ το άτομο, ήταν Τετάρτη παγωμένη, όπου, κατά τα άλλα, δεν κυκλοφορούσε ψυχή στην Τσιμισκή, και επιστρέφοντας σπίτι μετρούσα τα «κλειστόν», «ενοικιάζεται», «πωλείται» και τις εκκωφαντικά εγκαταλελειμμένες βιτρίνες.
Έχει κάτι το νουάρ το σκηνικό της νυχτερινής Θεσσαλονίκης και ίσως αυτό είχε στο μυαλό του ο Δημήτρης Καραθάνος, αρχισυντάκτης του περιοδικού SOUL, όταν μας ανακοίνωσε στο περιοδικό πως πρέπει να κάνουμε λέσχη ανάγνωσης αστυνομικής λογοτεχνίας. Και εγένετο! Και η πρώτη μας συνάντηση στο νέο πολυχώρο «Οξυγόνο», στην Ολύμπου 81, την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου, με πρώτο καλεσμένο τον Πέτρο Μαρτινίδη, που από τις εκδόσεις Νεφέλη κυκλοφορεί το τελευταίο του βιβλίο «Χωρίς αποζημίωση». Καθηγητής στην αρχιτεκτονική σχολή του ΑΠΘ, αλλά και διανοούμενος ενεργός και παρεμβατικός τολμώ να πω, πέρα από την εξόχως στιλιζαρισμένη νουάρ εργογραφία του, ο Μαρτινίδης έχει ένα λόγο που μαγεύει. Στο τελευταίο του βιβλίο, ένας φόνος στην Αθήνα του καλοκαιριού, όπου οι Αγανακτισμένοι έκαναν κατάληψη στο Σύνταγμα, και η εξαφάνιση μιας γοητευτικής Θεσσαλονικιάς περιπλέκονται, και η πλοκή βγάζει τους ήρωές του στο Παρίσι, το Κολωνάκι, την Πιερία και τα καφέ της «δικής μας» Ισαύρων.
Πρόσφατα, που έτυχε να παρακολουθήσω μια διάλεξή του στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης περί της αποδόμησης στην αρχιτεκτονική, δεν νομίζω πως έφυγε άνθρωπος από το αμφιθέατρο χωρίς να μακαρίζει τη Θεσσαλονίκη για το γεγονός ότι ευτυχώς τον διαθέτει ακόμα στην προμετωπίδα των επάλξεών της. Η Ζάχα Χαντίντ, η Κομμούνα του Παρισιού, ο μοντερνισμός, το «Inception» του Νόλαν, ο Ίρβιν Γιάλομ στο «Πρόβλημα του Σπινόζα», είναι μάγος ο κ. Μαρτινίδης όταν αγορεύει. Κι όχι απλώς τον συγχωρείς, όταν συνειδητά σε χαώνει με παραπομπές σε κείνο και στο άλλο, αλλά σχεδόν παρακαλάς μέσα σου να μην το σταματήσει. Θα το γλεντήσουμε στη λέσχη ανάγνωσης αστυνομικής λογοτεχνίας του SOUL, γι’ αυτό όσοι πιστοί, προσέλθετε και εγγραφείτε, δωρεάν εννοείται, επικοινωνώντας με το «Οξυγόνο» (2310 260.085). Γιατί μόνο έτσι θα πάει στα ξεκουμπίδια αυτός ο Ιανουάριος, όπου όλοι μιζεριάζουν και κλαίγονται και κοιτάνε στον ουρανό μπας και πέσει καμιά λύση, αλλά το μόνο που τους ανταποδίδει η στρατόσφαιρα είναι αέρηδες, βροχές και πούντες.

➜ stefanostsitsopoulos@yahoo.gr