Γράφει η Μαρία Λαϊνά | «Βιβλιοθήκη», Ελευθεροτυπία,
Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011 »»
Όλοι οι λαοί έχουν παρόμοια παραμύθια, αφού ζώα της ζούγκλας υπάρχουν παντού και η συμπεριφορά τους σπάνια διαφέρει τόσο ώστε να επιτρέψει σκέψεις πέραν ενός απλούστατου πλην καίριου συμβολισμού.
Πλατς
Στις όχθες μιας μικρής λιμνούλας, σ’ ένα δάσος από παπάγιες ζούσαν κάποτε έξι λαγοί. Όταν τα φρούτα στα κλωνάρια των δέντρων ωρίμασαν, μια παπάγια έπεσε στο νερό και ακούστηκε ένα «Πλατς».
Οι λαγοί που δεν είχαν ξανακούσει ποτέ παρόμοιο ήχο, τρόμαξαν πολύ και σκόρπισαν δεξιά κι αριστερά. Μια αλεπού που τους είδε να τρέχουν τους φώναξε: «Τι έγινε; Τι τρέχετε έτσι;».
«Έρχεται ο Πλατς» απάντησαν αλαφιασμένοι οι λαγοί και συνέχισαν το τρέξιμο. Μόλις η αλεπού το άκουσε αυτό, έβαλε την ουρά στα σκέλια κι όπου φύγει φύγει κι αυτή.
Μια μαϊμού καθισμένη σ’ ένα δέντρο είδε την ξέφρενη πιλάλα της αλεπούς και τη ρώτησε με περιέργεια: «Τι έπαθες, μωρ’ αλεπού, και τρέχεις έτσι; Πιάσαμε καμιά φωτιά;»
«Έρχεται ο Πλατς» φώναξε ξέπνοη η αλεπού, χωρίς να σταματήσει στιγμή το τρέξιμο.
Δίχως να το πολυσκεφτεί η μαϊμού άρχισε να πηδάει από κλαδί σε κλαδί, έπειτα προσγειώθηκε στο έδαφος και ξεχύθηκε σαν αστραπή ανάμεσα σε θάμνους και δέντρα, θαρρείς και την είχε πάρει στο κατόπι κανένας φοβερός δαίμονας.
Με την ταχύτητα τρομερής φωτιάς το νέο διαδόθηκε από στόμα σε στόμα σ’ όλα τα ζώα του δάσους και της στέπας. Στο τέλος όλα τα ζώα έτρεχαν να σωθούν.
(...)
Από το βιβλίο Παραμύθια από την Κίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου