«Δεν είχε κανένα μυστικό, κανένα μπλέξιμο, κανένα σχέδιο για το μέλλον, καμιά υποχρέωση. Απλώς ζούσε. Δεν μπορούσε να σκεφτεί σοβαρά την προειδοποίηση, γιατί δεν την καταλάβαινε. Και όμως δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αυτή ήταν εκεί στο δωμάτιό του, και έγινε περισσότερο αισθητή όταν ξάπλωσε»...Θα μπορούσε να θεωρηθεί «πλάνο ζωής» για τον Αμερικανό συγγραφέα αυτό το μικρό απόσπασμα από τις «Χίλιες μέρες για τον Μοχτάρ» που περιλαμβάνεται στον «Σκορπιό και άλλα διηγήματα» (εκδ. «Απόπειρα»).
Εξάλλου αυτό ακριβώς έκανε μια ζωή, επιδιώκοντας θέα στο αθέατο. Να βρεθεί στην άκρη του κόσμου: «Η άκρη του κόσμου. Πώς νιώθεις, αλήθεια, όταν έχεις συνηθίσει να βρίσκεσαι στο κέντρο, να είσαι τώρα εδώ στην άκρη; Πρέπει να είναι άλλο αίσθημα», υπέθετε στο «Απόγευμα με τον Ανταίο» και ο Πολ Μπόουλς, μουσικός ήδη γνωστός, φόρτωσε τα μπαγκάζια του και μαζί με τη σύντροφό του Τζέιν, ύστερα από ταξίδια πολλά, εγκαταστάθηκαν οριστικά στην Ταγγέρη.
Το «Τσάι στη Σαχάρα» απ’ όπου και τους γνωρίσαμε, θα μπορούσε να θεωρηθεί και εν μέρει αυτοβιογραφικό. Εκείνοι ήταν οι δυο που ξεκίνησαν με τη νοοτροπία του ταξιδιώτη και όχι του τουρίστα, για το ταξίδι στην άλλη πλευρά του κόσμου, για μια διαφορετική θέαση της ζωής.
«Πάντα ήθελα να πάω όσο πιο μακριά μπορούσα από τον τόπο όπου γεννήθηκα» είπε ο Μπόουλς κάποτε σε συνέντευξη και τελικά πήγε. Το «Τσάι στη Σαχάρα» που κυκλοφόρησε το 1949, ήταν το πρώτο του μυθιστόρημα και τον έκανε αμέσως γνωστό. Παράξενο κι αλλόκοτο μυθιστόρημα, εσωστρεφές παρά το εξωτικό φόντο, θα αποτελέσει το σύμβολο του παραλογισμού του έρωτα, την ερήμωση της ψυχής, τη βία, την τρέλα και το ασυνείδητο που αποκαλύπτεται όταν παύει να είναι το κέντρο του κόσμου ο μικροσκοπικός μας εγωιστής εαυτός.
«Στην πραγματικότητα, είναι μια περιπετειώδης ιστορία, στην οποία η περιπέτεια συμβαίνει σε δύο επίπεδα ταυτοχρόνως: στην πραγματική έρημο και στην εσωτερική έρημο της ψυχής. Οι ερωτικές περιπέτειες είναι σαν τις οάσεις, η σκιά είναι ανεπαρκής, η λάμψη του ήλιου γίνεται ολοένα και πιο εκτυφλωτική καθώς το ταξίδι συνεχίζεται.Και το ταξίδι πρέπει να συνεχιστεί — δεν υπάρχει όαση στην οποία να μπορεί κανείς να παραμείνει», υποστήριζε για το βιβλίο ο συγγραφέας του.
«ΤΣΑΪ ΣΤΗ ΣΑΧΑΡΑ»
του Πωλ Μπόουλς.
Μετάφραση: Λουκάς Θεοδωρακόπουλος.
Εκδ. «Απόπειρα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου