Η πρώτη λογοτεχνική εμφάνιση του Δημήτρη Γκενεράλη
Συνέντευξη στην Ιωάννα Σωτήρχου
Ελευθεροτυπία | Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2005 »»
Ο Βολφ, η Λάουρα, ο Χανς και η παρέα τους ζουν στο μεταίχμιο μιας εποχής που άλλαξε πολλά στον κόσμο και τη ζωή τους. Κάτοικοι του Ανατολικού Βερολίνου, μερικοί ζουν σε μια κατάληψη, άλλοι διαβάζουν απαγορευμένα βιβλία, συγκεντρώνονται με προφυλάξεις σε μια εγκαταλελειμμένη ευαγγελική εκκλησία και παίζουν κουκλοθέατρο σε υπόγειες αποθήκες. Ονειρεύονται τον απέραντο ελεύθερο κόσμο και βιάζονται να τον συναντήσουν εκεί μακριά, πάνω από τις στέγες της πόλης, πέρα στο βάθος του ορίζοντα όπου υποψιάζονται ότι βρίσκεται. Η πτώση του Τείχους δεν τους έκανε όλους ευτυχισμένους: άλλοι τρελάθηκαν, άλλοι πέθαναν και άλλοι δεν κατάλαβαν ποτέ ότι κάτι άλλαξε.
— Γιατί το Βερολίνο;
— Πέρασα τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μου στο Βερολίνο σπουδάζοντας. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου εκεί με γοήτευσε η διαφοροποίηση μεταξύ Δυτικού και Ανατολικού Βερολίνου: στα κτίρια, τους ανθρώπους, τη νοοτροπία, τη γλώσσα. Εκεί γνωρίστηκα με ανθρώπους που έζησαν πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια
πριν από την πτώση του Τείχους. Οι δικές τους ιστορίες ενέπνευσαν τις δικές μου ιστορίες.
— Δηλαδή ο Χανς και η Λάουρα είναι πραγματικά πρόσωπα;
— Ο κύριος κορμός της ιστορίας είναι πραγματικότητα. Επινόησα λίγα πράγματα. Οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο είναι εμπνευσμένοι από πραγματικά πρόσωπα και πλαισιώνονται από ένα ιστορικό πλαίσιο που είναι απόλυτα πραγματικό. Εμεινα γοητευμένος από τους ανθρώπους που γνώρισα και κυρίως από την οπτική τους πάνω στις καταστάσεις που έζησαν.
Στο βιβλίο παρατίθενται ιστορικά γεγονότα, μαρτυρίες πολιτών της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας και επεξηγηματικό γλωσσάρι. Αλλά και στο διήγημά του «Αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να είναι ήδη νεκρός...», που του εξασφάλισε το μοναδικό εισιτήριο για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον τομέα της λογοτεχνίας στην Μπιενάλε νέων καλλιτεχνών στη Νάπολη την άνοιξη, κρύβεται λίγο... Βερολίνο: δανείζεται το επίθετο του ήρωά του από τον ήρωα του Μπερλίν Αλεξάντερ Πλατς του Αλ. Ντέμπλιν.
— Περί τίνος πρόκειται;
— Η 12η Μπιενάλε είχε θέμα το «πάθος». Επέλεξα λοιπόν να
περιγράψω την ολοκληρωτική απάθεια ενός ανθρώπου. Η ιστορία είναι δοσμένη μέσα από τρεις ψυχαναλυτικές συνεδρίες στις οποίες αναφέρονται θέματα όπως η ζωή, ο
θάνατος, ο έρωτας, η φιλία, η οικογένεια και καταλήγει στη γνωμάτευση του ψυχαναλυτή, ο οποίος παρουσιάζει την περίπτωση σε ένα συνέδριο, ξεκινώντας με τα λόγια: «… ο ασθενής μου κ. Χ. Μπ. θα πρέπει να είναι ήδη νεκρός…»
_____________________________
Copyright © 2004 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.
Συνέντευξη στην Ιωάννα Σωτήρχου
Ελευθεροτυπία | Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2005 »»
Ο Βολφ, η Λάουρα, ο Χανς και η παρέα τους ζουν στο μεταίχμιο μιας εποχής που άλλαξε πολλά στον κόσμο και τη ζωή τους. Κάτοικοι του Ανατολικού Βερολίνου, μερικοί ζουν σε μια κατάληψη, άλλοι διαβάζουν απαγορευμένα βιβλία, συγκεντρώνονται με προφυλάξεις σε μια εγκαταλελειμμένη ευαγγελική εκκλησία και παίζουν κουκλοθέατρο σε υπόγειες αποθήκες. Ονειρεύονται τον απέραντο ελεύθερο κόσμο και βιάζονται να τον συναντήσουν εκεί μακριά, πάνω από τις στέγες της πόλης, πέρα στο βάθος του ορίζοντα όπου υποψιάζονται ότι βρίσκεται. Η πτώση του Τείχους δεν τους έκανε όλους ευτυχισμένους: άλλοι τρελάθηκαν, άλλοι πέθαναν και άλλοι δεν κατάλαβαν ποτέ ότι κάτι άλλαξε.
 | Ο Δημήτρης Γκενεράλης στο πρώτο του βιβλίο Βερολίνο 1989, ιστορίες μιας πόλης, που κυκλοφόρησε πριν από δύο μήνες από τις εκδόσεις Απόπειρα, ρίχνει μια διεισδυτική και τρυφερή ματιά σε μία από τις ειρηνικές επαναστάσεις της εποχής μας. |
— Γιατί το Βερολίνο;
— Πέρασα τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής μου στο Βερολίνο σπουδάζοντας. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου εκεί με γοήτευσε η διαφοροποίηση μεταξύ Δυτικού και Ανατολικού Βερολίνου: στα κτίρια, τους ανθρώπους, τη νοοτροπία, τη γλώσσα. Εκεί γνωρίστηκα με ανθρώπους που έζησαν πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια
πριν από την πτώση του Τείχους. Οι δικές τους ιστορίες ενέπνευσαν τις δικές μου ιστορίες.
— Δηλαδή ο Χανς και η Λάουρα είναι πραγματικά πρόσωπα;
— Ο κύριος κορμός της ιστορίας είναι πραγματικότητα. Επινόησα λίγα πράγματα. Οι χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο είναι εμπνευσμένοι από πραγματικά πρόσωπα και πλαισιώνονται από ένα ιστορικό πλαίσιο που είναι απόλυτα πραγματικό. Εμεινα γοητευμένος από τους ανθρώπους που γνώρισα και κυρίως από την οπτική τους πάνω στις καταστάσεις που έζησαν.
Στο βιβλίο παρατίθενται ιστορικά γεγονότα, μαρτυρίες πολιτών της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας και επεξηγηματικό γλωσσάρι. Αλλά και στο διήγημά του «Αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να είναι ήδη νεκρός...», που του εξασφάλισε το μοναδικό εισιτήριο για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στον τομέα της λογοτεχνίας στην Μπιενάλε νέων καλλιτεχνών στη Νάπολη την άνοιξη, κρύβεται λίγο... Βερολίνο: δανείζεται το επίθετο του ήρωά του από τον ήρωα του Μπερλίν Αλεξάντερ Πλατς του Αλ. Ντέμπλιν.
— Περί τίνος πρόκειται;
— Η 12η Μπιενάλε είχε θέμα το «πάθος». Επέλεξα λοιπόν να
περιγράψω την ολοκληρωτική απάθεια ενός ανθρώπου. Η ιστορία είναι δοσμένη μέσα από τρεις ψυχαναλυτικές συνεδρίες στις οποίες αναφέρονται θέματα όπως η ζωή, ο
θάνατος, ο έρωτας, η φιλία, η οικογένεια και καταλήγει στη γνωμάτευση του ψυχαναλυτή, ο οποίος παρουσιάζει την περίπτωση σε ένα συνέδριο, ξεκινώντας με τα λόγια: «… ο ασθενής μου κ. Χ. Μπ. θα πρέπει να είναι ήδη νεκρός…»
 | Ο 29χρονος δικηγόρος και νέος λογοτέχνης ετοιμάζει ήδη τις βαλίτσες του για τη Νάπολη, στεναχωριέται από την οικονομική και κοινωνική κρίση «που καθιστά τους ανθρώπους μη δημιουργικούς και τους δημιουργεί αδιέξοδα» και ήδη δουλεύει το δεύτερο βιβλίο του, που θα είναι ένα δικαστικό θρίλερ. |
_____________________________
Copyright © 2004 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου