Ένα απόκτημα για κάθε βιβλιοθήκη

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας | (δέ)κατα #47,
φθινόπωρο 2016

Γιώργος Ρούβαλης, Congochacha,
ιστορικό μυθιστόρημα, Απόπειρα, σσ. 567.

Εδώ η μυθοπλασία συναντάει την εμβρίθεια και υπερκεράζεται από αυτήν. Η σχολαστικότητα υποβοηθά ίσως τον αναγνώστη να απολαύσει την ηδονή του ταξιδιού σε άλλα χωροχρονικά συνεχή. Και πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει όταν θίγονται κοινωνικά θέματα όπως η δουλειά, η απάνθρωπη κι ανελέητη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αιμοσταγή καθεστώτα κι ακόμα πιο αιμοσταγείς εξεγέρσεις; Μόνη αχτίδα φωτός πνευματικοί άνθρωποι (όπως ο Αντρέ Ζιντ) και ιεραπόστολοι (όπως ο αφροαμερικάνος Σέππαρντ).
Σε αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα αναδύεται αβίαστη η βαθιά ανθρωπιά και τα ουμανιστικά ιδεώδη του αρχοντάνθρωπου Γιώργου Ρούβαλη, που με το βιβλίο αυτό αποτίνει (συν τοις άλλοις) φόρο τιμής στον πατέρα του Τάκη, στη μητέρα του Τερέζα, στον συγγενή τους ποιητή και διανοούμενο Γιώργο Β. Μακρή (1923–1968) που αυτοκτόνησε αλλά πρόλαβε να επηρεάσει την πνευματική περιρρέουσα ατμόσφαιρα του καιρού του και σε άλλους επώνυμους κι ανώνυμους δημοκράτες που πάλεψαν έμπρακτα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην γκρίζα εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Κατά τη γνώμη μου, αυτό το βιβλίο είναι ένα αξιοπρόσεκτο υβρίδιο μεταξύ Ιστορίας, μυθολογίας και νοσταλγίας. Πρόκειται ίσως για σύγχρονη τάση των σύγχρονων ποιητών στην Ελλάδα της Κρίσης να στρέφονται σε ιστορικές μορφές, περιόδους και γεγονότα για να υπερβούν τα θεματολογικά κι αισθητικά αδιέξοδα της σύγχρονης μεταμοντέρνας ποίησης. Ούτως ή άλλως, το πόνημα του Γιώργου Ρούβαλη είναι απόκτημα για κάθε βιβλιοθήκη.