Γράφει η Έλενα Μαρούτσου | Book Press,
Δευτέρα 17 Ιουνιου 2013 »»
Δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο απ’ το εξώφυλλο. Όσοι υποστηρίζουν αυτόν τον κοινό τόπο ίσως πιστεύουν επίσης πως δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο κι απ’ το οπισθόφυλλο. Το συγκεκριμένο βιβλίο υπερίπταται των κοινών τόπων και στο οπισθόφυλλό του μπορούμε να διαβάσουμε το εξής: «Γαμ. Δεν σημαίνει απολύτως τίποτε και ποτέ – παρά μόνο κάθε νύχτα στις τρεις και πέντε τα ξημερώματα, τότε που η λέξη γαμώτο τρώει μια τσεκουριά και σπάει στα δυο».
Με μια σπασμένη λέξη, μια βρισιά μισή, τιτλοφορεί η Κατερίνα Έσσλιν το δεύτερο βιβλίο της, ενώ το πρώτο, φλερτάροντας κι εκείνο με την ιδέα του μισού, λεγόταν Ο μισός Βέσπα και μιλούσε για έναν άντρα που σαν σύγχρονος Κένταυρος ήταν μισός άντρας και μισός βέσπα. Αυτό διάβασα τουλάχιστον σε μια συνέντευξη της συγγραφέως, αν και οι καλύτερες συνεντεύξεις είναι κρυμμένες στις σελίδες των βιβλίων, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπως της συγκεκριμένης συγγραφέως όπου μιλάει όπως γράφει κι αυτό μοιάζει αλλά δεν είναι κοινός τόπος.
Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το αυτί του, θα μπορούσε κάποιος να πει, και στο αυτί αυτού του βιβλίου η συγγραφέας μιλάει για τον εαυτό της σαν να ψιθυρίζει στο δικό σου αυτί και μάλιστα γαργαλώντας το μ’ έναν κοριτσίστικο πειρακτικό τρόπο. Το σύντομο βιογραφικό που επισυνάπτει – και που σε κάθε συγγραφέα ποικίλλει σε έκταση, ύφος και λεπτομέρειες δίνοντας λαβή σε μια κουβέντα που θα ήθελα κάποτε να κάνω αλλά δεν ξέρω με ποιον – μοιάζει να αποτελεί μέρος του βιβλίου, λες κι η συγγραφέας είναι χάρτινη και στις φλέβες της ρέει μελάνι και μάλιστα ένα μελάνι πολύχρωμο με το οποίο είναι γραμμένες όλες οι ιστορίες.