Παραμύθια από τις Ινδίες

Μετάφραση (από τη γερμανική): Γιάννης Βαλούρδος
Επίμετρο: Johannes Hertel (Γιοχάννες Χέρτελ)
σσ. 231, σχήμα 13 × 20,5 εκ., έκδοση χαρτόδετη
I S B N 960-7034-75-9
(Πρώτη έκδοση: Απόπειρα, Αθήνα 1995)
Σειρά: Του Κόσμου τα Παραμύθια • αρ. 5

Τα παραμύθια στις Ινδίες δεν ξεχωρίζουν την εξιστόρηση από το μύθο, την πραγματικότητα από την ποίηση. Για τους λαούς των Ινδιών δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους τρεις κόσμους — των Θεών, των ανθρώπων και των δαιμόνων — και τα παραμύθια δεν διακρίνονται από τους μύθους ή από τις αφηγήσεις για ζώα.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία για την περιπλάνηση της ψυχής, η ίδια ύπαρξη μπορεί να εμφανιστεί σε φυτά, σε ζώα, σε ανθρώπους, σε δαίμονες, και σε θεότητες. Ο πραγματικός, με τη δική μας ευρωπαϊκή έννοια, και ο μη πραγματικός κόσμος είναι αξεδιάλυτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους.
Τα παραμύθια μπορούμε να τα ταξινομήσουμε, σύμφωνα με τους τρεις ινδικούς σκοπούς της ζωής, σε διδακτικά, θρησκευτικά και ερωτικά. Σε αυτά τα τελευταία η διαφορά ανάμεσα στην ανατολική και την ευρωπαϊκή κουλτούρα είναι ακόμη πιο εμφανής. Η απουσία προκατάληψης των Ινδών στα ερωτικά θέματα οδήγησε στη δημιουργία παραμυθιών που θυμίζουν έντονα με την τόλμη τους τις διηγήσεις από τις Χίλιες και μια νύχτες.